Waarom Boeddhisme? - Buddhist Maha Vihara Malaysia

Appendix 1
Drie sectarische leerstellingen
Er zijn, monniken, drie sectarische leerstellingen 1 die, als zij volledig
onderzocht, nauwkeurig bekeken en besproken worden, blijken neer te
komen op (een leerstelling van) inactiviteit 2 , zelfs als ze uit traditie 3 worden
aangenomen. Wat zijn de drie leerstellingen?
Sommige asceten en brahmanen, monniken, onderwijzen en houden er
de mening op na dat wat een persoon ook ervaart, of het nu een prettig,
een pijnlijk of een neutraal gevoel is, dit allemaal veroorzaakt wordt door
handelingen uit het verleden 4 . Anderen onderwijzen en houden er de mening
op na dat wat een persoon ook ervaart, of het nu een prettig, een pijnlijk of een
neutraal gevoel is, dit allemaal veroorzaakt wordt door de schepping Gods 5 .
En er zijn ook asceten en brahmanen die onderwijzen en er de mening op na
houden dat wat een persoon ook ervaart, of het nu een prettig, een pijnlijk of
een neutraal gevoel is, dit niet veroorzaakt en niet afhankelijk bepaald 6 is.
Monniken, ik benaderde nu de asceten en brahmanen (die er de eerste
mening op na hielden) en zei tot hen:
“Is het waar wat er gezegd wordt dat u, eerwaarden, de mening onderwijst
en erop nahoudt dat wat een persoon ook ervaart, of het nu een prettig,
een pijnlijk of een neutraal gevoel is, dit allemaal veroorzaakt wordt door
handelingen uit het verleden 7 ?”
Toen zij dit bevestigden, zei ik tot hen: “Als dat zo is, eerwaarden, dan
is het als gevolg van handelingen uit het verleden (die in een vorig leven
verricht zijn) dat mensen moorden, diefstal en onzedelijke handelingen
verrichten; dan is het als gevolg van handelingen uit het verleden dat zij
zich overgeven aan leugens, aan lasterlijke, ruwe en ijdele taal; dan is het als
gevolg van handelingen uit het verleden dat zij begerig of boosaardig zijn en
er verkeerde meningen op na houden.”
“Maar in degenen die hun toevlucht hebben genomen tot handelingen uit
het verleden als beslissende factor zullen de impuls en de inspanning om dit
te doen of te laten ontbreken. Aangezien er voor hen waarachtig geen (motief)
bestaat om dit te doen of dat te laten, is de term ‘asceten’ niet met recht van
toepassing op hen die zonder achtzaamheid en zelfbeheersing leven.”
26