Albatros sep/okt 2009 - Vliegclub Seppe

PS de uitslag van equipe 9 is niet representatief voor hun vlieg/navigatie kwaliteiten aangezien
zij niet over de juiste documenten beschikten.
Van PH-VSX naar PH-JJK
Dit jaar was ik niet vaak op de vliegclub. Tot
eind augustus had ik in Nederland nog geen
vlieguur gemaakt. Niet dat ik het vliegen zat
was – in tegendeel – ik kon niet wachten tot ik
met mijn eigen kist de lucht in kon.
Omdat ik nog steeds druk ben met ons
watersportbedrijf en ik heel moeilijk kan
plannen wanneer ik er tussenuit kan knijpen,
was het ook altijd heel moeilijk de VSX te
boeken.
Ik was het zat er telkens weer naast te grijpen.
Daarom besloot ik een eigen kist aan te kopen.
Ze moest betaalbaar zijn, het liefst nieuw, snel
maar ook geschikt voor kleine veldjes, veel bagage mee kunnen nemen en natuurlijk een eind
kunnen vliegen.
Ca een jaar geleden ontdekte ik op You Tube 2 filmpjes van de fabriek Glas Air in Amerika. Ik
heb de filmpjes wel twintig keer bekeken en raakte steeds meer onder de indruk van de
mogelijkheden van deze kist. Je kunt naar Amerika reizen en een two weeks to taxi programma
volgen wat betekent dat je in 2 tot 3 weken je eigen kist in samenwerking met de
fabriekstechneuten taxi klaar hebt gebouwd.
Dit leek me wel wat want ik had er geen zin in 2500 uren te besteden aan een basis
bouwpakket. Hier heb ik de tijd en de leeftijd niet mee, ik wil nu vliegen, toch!
In het AOPA magazine zag ik een advertentie van de Glas Air Sportsman importeur in
Nederland, Friesland Aviation. Ik heb ze direct gebeld met de vraag of ze zo’n kist hebben
staan om proef te vliegen. Nee, dat hadden ze niet. Ze waren met hun eerste bouwpakket
bezig. Wel vertelden ze mij dat er nog twee geïnteresseerde Hollanders waren die van plan
waren naar de fabriek in Amerika te reizen. Ik wilde graag mee en zo zijn we begin december
2008 met z’n vijven naar Arlington WA gereisd.
Ze hadden daar twee demo’s staan waarmee we mochten vliegen. Na de eerste 2.5 uren vlucht
met instructrice Helen (ex legervrachtwagen chauffeur tijdens de Irak oorlog) met wat stolls op
8500 ft, lazy eights, oefenen van canion turns en een paar touch and goes op het Boeing Air
field in Everett, was ik finaal verkocht. De twee andere geïnteresseerde Hollanders, Koos en
Nico verging het niet beter. We hebben de hele fabriek op alle productie afdelingen bezocht, er
werken een man of veertig, wij waren enorm onder de indruk van hun professionaliteit en de
perfect ingerichte werkplaatsen waar je van de vloer kan eten.
Als Pietje Precies sprak dit mij enorm aan.
Terug in Nederland en een paar euforische weken later waarin veel e-mail verkeer was met
Glas Air, kreeg ik een aanbod om een van de twee demo toestellen te kopen. Deze demo kist
was twee jaar oud en gedurende ca. 300 vlieguren gebruikt als tail dragger en als
watervliegtuig. Ze wilden de kist voor mij ombouwen tot trike d.w.z. de zware IO390 Lycoming