Veer 2 - VGK

In een land hier ver vandaan
klinken bij het licht van de sterren en de
maan
tromgeroffel en jubelkreten
in een taal die door niemand is
geweten.
Rond grote vreugdevuren
dansen mensen, groot en klein
tot in de vroege uren,
gelukkig omwille van het samenzijn.
In het vroege ochtendgloren
wanneer de zon opnieuw wordt
geboren
vragen ze hun totem om veel kracht
voor een goede en behouden jacht.
Gezwind geven ze hun mustangs de
sporen
met in de hand boog en pijlpunt.
elke trage buffel is verloren,
want de jagers hebben het op hen
gemunt.
Wanneer ze teruggaan naar de stam
met een hele stapel vlees
horen ze de oorlogstamtam
waarbij blijdschap omslaat in vrees.
In het midden van de nacht
groeit er een nieuwe macht.
wanneer de coyotes roepen,
komen de nieuwe troepen.
Mannen met hoeden en geweren,
niets of niemand kan hen deren.
De stam slaat op de vlucht,
achterna gezeten door schoten in de
lucht.
28 e jaargang: november 2010
De eerste Amerikaan
Het Veer www.vgkgent.be
Ze verzetten zich met bijl en speer,
ook al is het een ongelijke strijd.
In een regen van kogels vallen ze neer.
Wie schiet, toont genade noch spijt.
In plassen van bloed, zo rood,
vinden velen de omhelzing van de dood.
Wie overblijft, zingt een droevig lied
van woede, onrecht en verdriet.
De zon en maan aanschouwen het
gebeuren
en zagen de prairievlakte verkleuren
van al dat warme levensbloed,
de kleur van de avondgloed.
De mooie wilde, van zijn veren beroofd,
die steeds in zijn goden had geloofd,
werd in de steek gelaten
in de grote reservaten.
Voor het goud in de grond
snoerden de blanken hen de mond.
Ze kwamen naar de Nieuwe Wereld van
over zee
en namen alle rijkdom mee.
Toch zingen de wilden hand in hand
over pijn, liefde, hun verloren land.
Terwijl hun geliefden verder leven op
een plek hier ver vandaan,
omhelzen zij hun nieuw bestaan.
In een taal al lang vergeten,
zeggen ze iets wat we altijd hebben
geweten:
De eerste Amerikaan
was tenslotte de indiaan!
Sofie De Clerck
13