Veer 2 - VGK

28 e jaargang: november 2010
expeditie terecht omdat Charbonneau als tolk ingehuurd was en omwille van
diens kennis van het gebied. Sacajawea mocht mee van de organisatoren van
de expeditie omdat ze dachten dat haar kennis van de indianentalen handig
zou zijn bij de communicatie met de indianenstammen. De expeditieleden
besloten ook misbruik te maken van Sacajawea’s toestand, het meisje was
zwanger en zo’n 16 jaar oud. De expeditieleden wisten dat de
indianenstammen een groep met een zwangere dame, of met een dame en
een jong kind niet zouden aanzien als krijgers en hen daarom ook niet zouden
aanvallen.
Sacajawea wordt geprezen als een dame die haar kalmte en zelfbeheersing
altijd weet te bewaren. Op een bepaald ogenblik beïnvloedde ze de richting
waarin ze trokken omdat ze hen vertelde dat haar stam in de buurt woonde.
Clark en Lewis wensten paarden te kopen en besloten dat ze dat best deden bij
een stam die hen gunstig gezind zou zijn. Toen ze bij de Shishone aankwamen
ontdekte Sacajawea dat haar hele familie gestorven was, met uitzondering van
twee broers en de zoon van haar oudste zus, die ze adopteerde. Eén van haar
broers, Cameahwait, was ondertussen stamhoofd van de Shashone en ging
akkoord met de verkoop van de paarden aan de expeditie, hij tekende ook een
kaart van het land naar het Westen en voorzag hen van een gids die hen veilig
naar het land van de Nez Perce bracht.
Doorheen de expeditie bleef Sacajawea behulpzaam en kloeg ze niet, zelfs niet
toen ze ernstig ziek was. Toen ze door ziekte getroffen werd, had ze zichzelf al
meerdere malen bewezen als één van de meest waardevolle leden van de
expeditie. Zo redde ze waardevolle boeken en instrumenten toen de boot
dreigde te kapseizen en de aanwezige mannen van angst verstijfd waren. Deze
anekdote staat in meerdere dagboeken van de expeditieleden vermeld en zo
verwierf Sacajawea het respect van haar medereizigers. Deze medereizigers
kwamen dan ook voor haar op toen Charbonneau haar sloeg. Charbonneau had
de reputatie een ruw man te zijn en het leven met hem verliep niet bepaald
van een leien dakje na de expeditie. In 1806 was de expeditie afgelopen en
vestigden ze zich in Ford Mandan. Toen Clark hen in 1806 aanbood om een
tijdje in St. Louis te logeren en de kleine Jean Baptiste Charbonneau,
Sacajawea’s zoontje, er van scholing te laten genieten aanvaardden ze dit
aanbod. Jean Babtiste bleef bij Clark in St. Louis toen zijn ouders in 1811
terugkeerden naar Ford Mandan.
Wat gebeurde er met Sacajawea na haar vertrek uit St. Louis? Er zijn twee
verhalen in omloop, met geen bewijs voor één van beiden. De eerste versie
Het Veer www.vgkgent.be
34