Veer 2 - VGK

28 e jaargang: november 2010
verhaalt dat ze op 20/12/1812 stierf en een babydochter, “Sacajawea’s
Lizette”, achterliet. Maar de orale traditie van de Shoshones verhaalt dat
Sacajawea niet in 1812 stierf, maar enkele jaren rondzwierf en uiteindelijk naar
haar stam in het Wild River Reservation terugkeerde. Daar stierf ze, volgens de
traditie op 09/04/1884, als een gerespecteerd en invloedrijk lid van haar stam.
Ze werd begraven tussen haar zoon, Jean Baptiste en haar adoptiefzoon, Bazil,
die ook de zoon van haar zus was. Er staat een monument bij een graf in het
Wind River Reservation, voor een vrouw genoemd Sacajawea, die volgens de
traditie dezelfde Sacajawea is die met Lewis en Clark meegereisde en dat de
dame die in Ford Mandan stierf één van Charbonneau’s bijvrouwen was.
Wat er van Lizette geworden is, is nogal onduidelijk. Van Jean Baptiste weten
we dat hij minstens tot 1866 geleefd heeft en een carriére uitgebouwd heeft
als vertaler-gids. Hij was goed opgeleid en sprak Frans, Duits en Spaans, alsook
Shoshone. Volgens sommige tradities stierf hij in Cow Creek, Oregon, in 1866
zonder ooit herenigd te zijn geweest met zijn moeder. De orale
Shoshonetraditie verhaalt dat hij rond 1866 naar zijn stam terugkeerde en
herenigd werd met zijn moeder, Sacajawea, en er verbleef tot zijn dood in
1885.
Sacajawea is niet enkel omwille van haar aandeel in het welslagen van de
expeditie van Lewis en Clark een groot personage te noemen, maar ook als
symbool voor alle Indiaanse Naties. Sacajawea bewees, met haar moed en
doorzettingsvermogen, dat ze als vrouw haar mannetje kon staan in een
mannenwereld. Sacajawea is één van de meest bekende en gerespecteerde
indianenvrouwen in de Noord-Amerikaanse geschiedenis. Ze staat niet enkel
symbool voor haar kracht maar is ook het embleem van de doorzetting en wilskracht
van alle vrouwen. En om het met een spreekwoord af te ronden: “De eer
van het volk ligt in de mocassinsporen van de vrouwen!”
Het Veer www.vgkgent.be
Karolien Meskens
35