Landelijk Basisprogramma Eetstoornissen - GGZ-richtlijnen

Richtlijn Conclusie niveau 1
Algemeen CGT-zelfhulpgroepen (puur of met facilitator, maar zonder
gekwalificeerde cognitief-gedragstherapeut) zijn effectief in de
vermindering van specifieke eetpsychopathologie en algemene
psychopathologie.
Groepen onder leiding van een gekwalificeerde cognitiefgedragstherapeut
verbeteren significant meer dan groepen die
niet gesuperviseerd werden.
Conclusie niveau 3
Een belangrijk effect van een zelfhulpgroep voor eetstoornissen
is een significante daling van de score op de EDE-Q en de BDI.
Er zijn minder piekergedachten over eten, gewicht en lichaamsvormen.
Conclusie niveau 2
Het gebruik van (CGT-)zelfhulpboeken is effectief bij mensen met
boulimia nervosa en eetbuistoornissen. Dergelijke boeken kunnen
in de eerste fase van de behandeling of naast reeds ingezette
behandelingen gebruikt worden.
Conclusie niveau 2
Een (CGT-)zelfhulpboek in combinatie met ondersteunende
begeleiding (steun en bemoediging door middel van onder meer
persoonlijke/telefonische gesprekken, videomateriaal, discussie)
kan een waardevolle methode zijn bij de reeks van mogelijke
interventies bij de behandeling van boulimia nervosa en
eetbuistoornissen.
Conclusie niveau 4
Het is een mogelijkheid om genezen patiënten in te zetten om
patiënten in een vroeg stadium te ondersteunen.
Voorzichtig concluderend kan gesteld worden dat zelfhulpgroepen
een belangrijke rol kunnen spelen in het genezingsproces
van de patiënt.
Boulimia Conclusie niveau 3
Een sequentiële benadering voor behandeling van boulimia
nervosa (eerst zelfhulpboek, gevolgd door CGT-sessies indien
nodig) kan even effectief zijn als standaard-CGT. Een deel van de
patiënten heeft voldoende aan het boek en verder geen gespecialiseerde
hulp meer nodig. Daarnaast kan deze benadering de
hoeveelheid benodigde contacten met de therapeut doen dalen.
Hierdoor kan men veel geld en tijd besparen.
4 Sociale vaardigheidstraining
Door stagnatie in hun ontwikkeling hebben veel jongeren met een eetstoornis een achterstand opgelopen
bij de ontwikkeling van vaardigheden in de omgang met anderen. Een training die cognitieve aspecten
combineert met sociale vaardigheden lijkt in de praktijk het best toegesneden op deze groep.(40) Ook voor
volwassen en met eetstoornissen wordt sociale vaardigheidstraining gebruikt om sociale vaardigheden uit te
breiden en te versterken. Een kenmerk van een eetstoornis is dat patiënten zich in meer of mindere mate
terugtrekken uit het sociale leven. In het proces van herstel is deelname aan het maatschappelijke verkeer
van belang bij het zin en inhoud kunnen geven aan het eigen leven en het zelfstandig kunnen functioneren.
Een deel van de patiënten heeft behoefte aan ondersteuning of begeleiding bij het realiseren hiervan.(23)
50 Landelijk Basisprogramma Eetstoornissen