Rapport Bevolkingszorg op Orde - Veiligheidsberaad

72
Prestatie-eis Herstelzorg (3)
In de herstelfase van de (acute) crisis vinden verschillende
activiteiten plaats waarvan de betrokkenen mogelijk op de hoogte
willen blijven. Dit geldt ook voor de mensen die spontaan hun hulp
hebben aangeboden. 43 Zo vinden na de crisis diverse onderzoeken
en evaluaties plaats, en worden vaak (de beloofde en beoogde)
verbeteringen doorgevoerd. Ook kunnen er informatie- en/of
herdenkingsbijeenkomsten plaatsvinden waaraan de betrokkenen
willen deelnemen. Als betrokkenen op de hoogte willen worden
gehouden van het verloop van het algemene ‘herstel’ of uitgenodigd
willen worden voor de bijeenkomsten kunnen zij zich hiervoor
registreren. De overheid organiseert daartoe dat de betrokkenen
zich kunnen registreren en benadert ze door hen actief te wijzen
op de mogelijkheden en het nut van zelfregistratie in het kader van
herstelzorg.
Prestatie-eis Herstelzorg (4)
Hoe het proces herstelzorg precies invulling krijgt, is afhankelijk
van de aard en omvang van de crisis. Het lastige is dat elke crisis
anders is. Deze onvoorspelbaarheid leidt ertoe dat ‘slechts’ een eis
is te stellen aan de ‘vorm’ van herstelzorg, en niet aan de precieze
inhoud. Meer precies gezegd bevat de geformuleerde prestatie-eis
enkele minimale voorwaarden waaraan de organisatie van herstelzorg
moet voldoen om adequate zorg te kunnen bieden.
Prestatie-eis Herstelzorg (5)
De ultieme toets van bevolkingszorg is het oordeel van de
betrokkenen over de geleverde zorg. In de herstelfase kan dit oordeel
verkregen worden door het houden van een publieksenquête.
In de publieksenquête staat de vraag centraal of de geleverde zorg
in de beleving van de betrokkene heeft voldaan aan zijn behoefte.
De resultaten uit de enquête kunnen de overheid helpen om de
bevolkingszorg te optimaliseren. Vanzelfsprekend dient altijd een
goede balans gevonden te worden tussen wat de betrokkene graag
wil en wat redelijk is om vanuit de overheid aan bevolkingszorg
te leveren.
43 Uit bijvoorbeeld de evaluatie van de Poldercrash (2009) blijkt dat de groep mensen
die spontaan hun hulp heeft aangeboden een makkelijk te vergeten groep was als
het gaat om de herstelzorg. Ook deze mensen wilden graag op de hoogte gehouden
worden van de afhandeling van het incident.