december 2004 - Sportcommissie

More documents

Recommendations

Info

Wederom viel mij op dat dit soort bezoeken niet als een verplicht afwerkbezoekje wordt beschouwd. Ook lgen Van Baal is zeer betrokken met de LO/Sportorganisatie: hij was alert, scherp en betrok alle rangen en standen bij zijn bezoek. Kol Rob Zimmermann, zichtbaar in de greep van de griep, opende de dag door een presentatie te geven aan de lgen Van Baal en de lkol Brons, waarbij de C-LO/Sportgroep OK, RVE-aooi, leden van de Medezeggenschapscommissie (MC) en de LO/Sportvergadering ‘actief’ betrokken waren. ‘Knelpunten’ In het ochtendgedeelte werd ook nog tijd ingepland voor de MC-leden en onze vertrouwensman (kap Ad Derksen). Uit de presentatie van kol Rob Zimmermann kwam reeds naar voren dat zich bij deze goed functionerende MC geen echte ‘knelpunten’ bevonden, uiteraard kreeg de MC de mogelijkheid in een individueel gesprek dit te bekrachtigen of tegen te spreken. Ik schat in dat de zorg omtrent de toekomst Defensiepersoneel een gespreksonderwerp is geweest? Kwetsbare positie Het gesprek met de vertrouwensman is uiteraard niet breeduit gecommuniceerd. Dat de LO/Sportorganisatie een kwetsbare positie inneemt, voor wat betreft ongewenst gedrag, moge duidelijk zijn en heeft in het verleden helaas tot ontslagen geleid. Op dit moment wordt hier in de opleiding veel aandacht aan besteed en tot nu toe hebben deze investeringen zijn vruchten afgeworpen. Humor Tijdens de lunch werd door de luitenant-generaal een levendig debat gevoerd, wat voor hem resulteerde in een koude kroket. In het kort vertelde hij wat zijn functie inhoudt: De Minister op de hoogte te houden van de ‘knelpunten’ en problemen op de werkvloer van de eenheden, bemiddelen in individuele geschillen en hij actief is voor de Veteranengroep. Met de nodige humor bracht hij de discussie op gang. Toekomst Deze discussie kwam wat moeizaam tot leven. Dit had mijn inziens in eerste instantie te maken doordat een ieder zijn zegje kon doen en mee mocht debatteren, wat geen standaardprocedure is, maar aan LO/Sportpersoneel wel toevertrouwd is. Daarbij werd het up- and outbeleid aangehaald. Iets wat nog niet algemeen bekend en concreet is. Zeker is dat de Krijgsmacht gaat verjongen, waarbij collega aooi Dick Kuiten aangaf toch wel bezorgd te zijn over de ZANDLOPER 10 toekomst van ons middenkader, (zonder vooruitzichten, aanvulling red). Want waar is onze baan voor het leven gebleven? Een politieke zaak, maar dat het leeft onder het personeel is duidelijk en waar het eindigt onzeker. Vakidioten Vervolgens werden er verschillende stellingen neergelegd, waaronder: wordt de rol van de LO/Sportorganisatie door de eenheden wel serieus genomen? Dit staat niet ter discussie. Maj Wim Roest merkte nog wel op dat commandanten door tijdsdruk en keuzes nog wel eens het LO/Sportuurtje wegschreven en vervingen door bijvoorbeeld ZHKH-lessen. Volgens kol Rob Zimmermann moeten we ook niet de illusie hebben, als vakidioot denkend, dat het fysieke en mentale het belangrijkste is, maar een deel zijn van… “Train as you fight” Door de LO/Sportgroep Oranjekazerne te Schaarsbergen wordt regelmatig een Militaire Zelfverdediging (MZV) programma in elkaar gezet, waar harde en realistische scenario’s in elkaar worden gezet met als basisprincipe: “train as you fight”. De militairen volgen een route en belanden in verschillende situaties. Dit kan variëren van het tegenkomen van een struikrover tot een dronken persoon, die zijn ‘goedbedoelde’ feestvreugde met betrokkene wil delen. Lgen Van Baal was hier getuige van en volgde verschillende cursisten die in deze situaties werden gemanoeuvreerd en zich hieruit moesten zien te redden. Feestvreugde Dit moet je niet zien als wildwest taferelen, waarbij je een ‘kruisje’ slaat en daarna al schoppend en schietend voorwaarts gaat. Je wordt in verschillende posities gebracht en hoe reageer je hier dan op. Een duidelijk voorbeeld hiervan was een dronken passant met wapen en een flesje bier, die al lallend de weg versperde. De reacties op deze persoon waren zeer verschillend. Ik zal u de twee uiterste scenario’s niet onthouden: de één ging al lallend omarmd mee in de feestvreugde, de ander schopte hem finaal van deze wereld, nog voordat hij met zijn ogen geknipperd had. Iedere cursist werd begeleid door een LO/Sportinstructeur, die alles observeerde en na afloop de situatie met hem doornam. Misschien behoort het maken van een film en dit klassikaal doorspreken tot de toekomst. Vruchtbaar bezoek Aan het einde van de dag werd het geheel geëvalueerd. “Vooral de open en eerlijke communicatie sierde de LO/Sportorganisatie”, aldus lgen Van Baal. Tevens sprak hij zijn zorg uit over waar je de grens trekt bij deze harde en realistische training. Iets wat niet nieuw is en bij het symposium; “Groen, ook tussen de oren” reeds ter sprake kwam. Samengevat: een vruchtbaar bezoek voor beide partijen, waar een ieder haar ‘knelpunten’ op tafel mocht leggen, waarover eerlijk en open over gecommuniceerd kon worden. Aooi Richard Wichhart ZANDLOPER 11
Ruim veertig jaar kostwinnaar Lange tijd was zij het boegbeeld van de LO/Sport-organisatie, want wie kent Cato Zegel (alias: ‘Moeder Overste’) immers niet. Een persoonlijkheid waar je niet omheen kan. Vier commandanten heeft zij bijgestaan en naar eigen zeggen met veel plezier en liefde. Begin dit jaar verliet zij de LO/Sportorganisatie en daarmee een deel van haar leven. Ik zocht Cato in haar woonplaats Zeist op. Geboren en getogen groeit zij op in Utrecht. Haar moeder was al jong weduwe en Cato groeit op als de jongste in een gezin met vier kinderen waarbij ze het niet breed hebben. Als zeventien-jarig meisje komt Cato te werken als secretaresse (schrijver) op de Amerikaanse vliegbasis in Soesterberg voor, schrik niet, 365 gulden per maand. Verantwoording De kwaliteiten van Cato blijven niet onopgemerkt en al snel promoveert zij tot Store-manager en runt zij een compleet filiaal, een soort “Welzijnszorg” op de Amerikaanse basis. Na enkele jaren is zij het middelpunt van deze basis met de verantwoording service verlening voor de ruim drieduizend Amerikanen en hun gezinsleden. Werkzaamheden van: Laundry, Drycleaning, Photoservice, Shoe repair, Tailorshop tot TV-Radiorepair worden allemaal geregeld via Cato. Zij en haar diensten zijn dan ook niet meer weg te denken op deze basis. Mooiste tijd Een scheiding tussen privé en werk was dan ook totaal vervaagd, maar zoals ze zelf zegt: “het was de mooiste tijd van mijn leven”. In die periode komt haar man, Emanuel Valentine Hackett (alias: Manny) in haar leven, een Amerikaan van Indiaanse afkomst, die op de basis werkte bij de militaire Air-police. Twee jaar later trouwt zij met Manny die zijn militaire diensttijd beëindigde en bij haar in de zaak op de basis kwam werken. Gedrevenheid Het toppunt van haar gedrevenheid was het ontslaan van haar eigen man omdat deze in haar ogen niet naar behoren functioneerde. Manny was niet in de wieg gelegd voor de handel en ook niet blij met de opdrachten van zijn nieuwe ‘burger’ commandant. Cato die de verantwoording had over deze toko kan dit niet accepteren. Manny gaat terug naar Amerika. Een jaar later na het beëindigen van haar contract op de basis reist de spijtoptant Cato haar geliefde achterna. Coma In Amerika bouwen zij samen een nieuw bestaan op. Manny volgt een professionele opleiding tot goochelaar om zo zijn geld te verdienen. Cato opent een schoonheidssalon en zo kunnen zij beiden met hard werken een goed bestaan opbouwen. Dan wordt Manny ziek. Hij raakt in een coma, waarna blijkt dat hij suikerziekte heeft. Artsen vechten voor zijn leven, overigens pas nadat Cato “vooraf” de nood- ZANDLOPER 12 zakelijke kosten betaald heeft. Deze zijn niet misselijk en in een mum van een tijd moeten zij hun hele hebben en houden verkopen om Manny te redden. Bescheiden Manny knapt op en samen belanden ze in een ‘zwarte’ ghettobuurt, om van de grond af aan hun bestaan weer op te bouwen. Dan wordt de moeder van Cato ziek en ook de heimwee begint toe te slaan. Cato vertrekt naar Nederland en Manny volgt een jaar later. Gelukkig kan zij weer werk krijgen op de Amerikaanse vliegbasis. Haar verdiensten zijn nog steeds verankerd in de basis en wederom staat zij, nu als half Amerikaanse, weer centraal in de Amerikaanse basis. Veel herinneringen en foto’s gaan over de tafel. Haar vele certificaten en beloningen, netjes ingeplakt in albums, heeft zij bewaard en zijn niet te tellen. Zelf zegt ze nonchalant: “Ach die Amerikanen gooien je daar dood mee”. Bescheidenheid siert de mens, maar alleen al de vele talentenshows en organiseren van recreatie evenementen en de verantwoording om met 35 personeelsleden het Recreatiecentrum met een Amerikaanse snackbar op het W.S.Kamp succesvol te runnen, werd Cato wederom een begrip op de basis. De basis werd gesloten en daarmee mijn ‘leven’ “De basis werd gesloten en daarmee mijn ‘leven’”, aldus Cato. Dit vreselijke nieuws krijgt zij via de radio te horen en haar wereld stort in. Via herplaatsing komt zij terecht bij de LO/Sportorganisatie. Ook hier heeft zij natuurlijk een leuke tijd, maar ook moet zij wennen. Als half Amerikaanse heeft ze moeite met de Nederlandse taal, maar de tijd leert dat haar inbreng geweldig is. De (leef)tijd krijgt vat op het lichaam van Cato en deze begint tegen te sputteren. Terugkijkend is Cato altijd kostwinnaar geweest. Manny was een geweldige kunstenaar, had gouden handen, was altijd vrolijk en vooral zorgeloos. Hetgeen inhoudt dat Cato voor het huishoudgeld moet zorgen, want de optredens van Manny dekken niet of nauwelijks de noodzakelijk kosten. ‘Terugkijkend is Cato altijd kostwinnaar geweest’ Magic In Amerika verdiende Manny (Manoziii) wel een goede boterham als goochelaar, maar in Nederland gaat dit moeizaam. De grote doorbraak in Nederland had in het jaar1997 moeten plaatsvinden, want dit jaar was nog geen twee uur jong of Manoziii had al zijn eerste show van het jaar in muziekcafé Stairway to Heaven in Utrecht. Maar kort na het optreden, terwijl hij zijn spullen weer aan het inladen was, overleed hij aan een hartstilstand op 56-jarige leeftijd. Na 32 jaar huwelijk staat Cato er alleen voor. Kol bd Peter Rommelse geeft in zijn afscheidsspeech aan; “dat als Cato minder voor anderen en meer voor zichzelf zorgt, ze een veel makkelijker leven zal hebben.” Middelpunt Cato kijkt terug op een zeer leuke tijd bij de LO/Sportorganisatie. Ze is, zowel geestelijk als lichamelijk op en maakt dan ook gebruik van een regeling om eerder weg te mogen. Op haar afscheid kijkt ze plezierig terug. Zelf wilde ze geen afscheid, want deze dame, die onbewust altijd in het middelpunt heeft gestaan en voor iedereen alles verzorgde, wilde daar nu zelf niet aan geloven. Toch is ze kol Rob Zimmermann erg dankbaar dat hij dit toch doorgezet heeft en Cato terug kan kijken op een geweldig afscheid. Ze is blij met de computer die ze mocht ontvangen van de LO/Sportorganisatie. Met dit communicatiemiddel kan ze contact onderhouden met familie en vrienden in Amerika. Daarnaast helpt ze haar nichtje Monique die sieraden ontwerpt met het zakelijke gedeelte en wellicht in de nabije toekomst verkoop via internet. Ze heeft nog veel contact met Inge de Vries en Audrey Buitelaar. Zelf heb ik het idee dat ze haar draai nog niet helemaal gevonden heeft. Ik zou haast zeggen: dat kan ook niet anders voor iemand die in haar leven maar een doel heeft: zorgen en liefde geven, maar naar eigen zeggen ook veel liefde ontvangt vooral in de moeilijkste tijden van haar leven. Wij wensen Cato nog veel geluk en gezondheid in haar verdere leven. Aooi Richard Wichhart ZANDLOPER 13 ‘Manny was een geweldige kunstenaar’
Page 1 and 2: Colofon De Zandloper is een uitgave
Page 3 and 4: • (Nog) actiever stimuleren van d
Page 5: IGK BEZOEKT LO/SPORTORGANISATIE Op
Page 9 and 10: Ik zal proberen uit te leggen wat z
Page 11 and 12: LO/Sport kort Zuid-Afrikaanse ‘Sp
Page 13 and 14: Op de fiets naar de Olympische Spel
Page 15 and 16: Spiegelglad De rest van de route vo
Page 17 and 18: De pen Defensie, je kan nergens bet
Page 19 and 20: In de vorige Zandloper kon u een ve

december 2004 - Sportcommissie

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?