Tweede deel interview met Hans C. Moolenburgh • Zo gezond als ...

Buikpijn had Wilma al van kindsbeen
af. In de oorlogsjaren maakte ze een
kokkeninfectie door die gepaard ging
met een lymfeontsteking. Als gevolg van
de vergiftiging door de kokken hield ze
er beschadigingen aan vitale organen
aan over. Met name haar lever en nieren
liepen een forse tik op, zo werd later
vastgesteld. Antibiotica bestond nog
niet. “Ik moest er mee leren leven. De
buikpijn was vaak langdurig. Ook had ik
last van blaasontstekingen, vermoeidheid
en oedeem.”
Aan het overleven
Op een dag volgde Wilma een tv-documentaire
over de bio-industrie. Ze vond
het afschuwelijk, de wijze waarop met
de dieren werd omgegaan. Van het ene
op het andere moment besloot ze vegetariër
(en later veganist) te worden.
“Vrij snel daarna voelde ik me een stuk
beter. Ik kwam er achter dat er een relatie
was tussen voeding en gezondheid.
En dat terwijl ik uit een familie kom van
lekker eten en drinken. Het typische
was dat ik ook veel beter kon denken.
Voor die tijd was ik vaak in de war.
Lezen ging eveneens moeilijk. Achteraf
zeg ik: ik was toen aan het overleven. En
dat met een gezin met drie opgroeiende
kinderen. Dat betekende, zeker in die
tijd, dat je heel hard moest werken.”
Ondanks dat ze haar voeding had aangepast,
raakte ze depressief. Ze denkt
dat het mede een gevolg was van de
leverbeschadiging. “In feite functioneert
mijn hele rechterkant niet goed. En ik at
natuurlijk nog steeds verkeerde dingen.
Je weet niet in één keer wat je wel en
niet moet eten.”
Via een lezing van een alternatieve arts
kwam ze met de natuurgeneeswijze in
aanraking. Vanaf dat moment wilde ze
er alles over lezen. Het onderwerp fascineerde
haar. Hoewel ze niet religieus
is opgevoed, verdiepte ze zich ook in
Assense (72) werd vegetariër en ontdekte
hoe ze van buikpijn af kon komen
Zo rond haar vijfendertigste ontdekte Wilma Wijkmans-Mantingh uit
Assen dat er een verband moest zijn tussen hetgeen ze at en haar
buikpijn. Ze kwam erachter nadat ze vegetariër was geworden. Door de
aanpassing van haar dagelijks menu voelde ze zich een stuk beter. “Ik
was op dat moment hard op weg vroeg oud te worden. Vanaf dat
moment ben ik me alleen maar vitaler gaan voelen.”
Tekst en foto: Jan van Klinken
de Bijbel en andere geestelijke lectuur.
Zo stuitte ze op de geschiedenis van
de profeet Daniël en zijn vrienden die
weigerden te eten wat hen aan het hof
van de Babylonische koningen werd
voorgeschoteld. Het betrof uitgelezen
maaltijden en dure wijn maar zij hoefden
ze niet. Ze kozen voor ‘het gezaaide’
en voor water. Daardoor zagen zij er
beter uit dan al degenen die de overdadige
maaltijden van de koning aten.
Wilma: “Dat zette me aan het denken. Ons
welvaartsvoedsel, daar moest iets mis
mee zijn. Het boek ‘De onbekende mens’
van Alexis Carel versterkte dat idee.”
Ander mens
Van lieverlee onderging haar dagelijks
menu een drastische wijziging. Suiker
bijvoorbeeld verdween van het lijstje.
Als ze haar voeding niet aanpaste, werd
ze meteen gestraft in de vorm van buikpijn
en vermoeidheid. En zo werd ze
een ander mens. “Was ik indertijd, zo
rond mijn dertigste, op weg een oude
vrouw te worden die op haar tenen
moest lopen, vanaf die tijd werd ik voor
mijn gevoel steeds jonger. Mijn huisarts
gaf toe dat hij verbaasd was. Hij bekende
gedacht te hebben dat ik het niet
zo lang zou volhouden, gezien mijn aandoeningen.”
De aanpassing van haar leefwijze verliep
niet zonder slag of stoot. Ze moest
soms hard zijn. Op verjaardagen kwam
ze niet meer. Dat werd haar niet in dank
afgenomen. “Maar als je bijna alles moet
weigeren, dat is ook zo wat. En deed ik
wel mee, dan moest ik het de volgende
dag bezuren.”
Haar huidige menu bestaat uit groenten,
granen, fruit, wat soja en water. “Ik heb
geen andere keuze. Maar ik gedraag me
niet als patiënt. Dat heb ik nooit gedaan.
Ik wilde de kinderen niet met mijn problemen
belasten.”
Infolijn
Op het spoor van MMV kwam ze via het
blad ‘De natuur uw arts’ van de stichting
Natuurlijk Welzijn. Daarin werd een
medewerker gevraagd voor de telefonische
informatielijn. Dat leek Wilma wel
wat. Ook toen die telefoonlijn opging in
de AG-Infolijn, bleef ze erbij betrokken.
Al met al doet ze dat werk al meer dan
25 jaar.
'Ik kwam er achter
dat er een relatie was
tussen voeding en
gezondheid'
“Verder heb ik veel lezingen over voedselallergie
gehouden. Daarover is veel
onbekendheid. Wat velen niet weten, is
dat er niet alleen een relatie is tussen
allergie en het lichaam maar ook met de
psyche. Bij een van onze kinderen heb
ik dat heel duidelijk gezien. Het is een
bewijs te meer dat je via de voeding heel
veel aan je welbevinden kunt bijdragen.
Het is alleen jammer dat psychologen
en psychiaters daar haast niet aan willen.
Ik had eens een discussie met een
van hen en hij reageerde zeer beledigd.
Als voeding van invloed was op psychische
stoornissen, kon hij wel stoppen
want daar wist hij niets vanaf en daar
was hij ook niet voor opgeleid. Hij vond
het zo'n dwaas idee dat hij naderhand
aan een collega-arts liet weten dat ik
rijp was voor een behandeling.”
Nog zo'n ontdekking voor haar was de
schadelijkheid van amalgaamvullingen.
Een van haar zoons kreeg op zijn vijftiende
zijn eerste vulling. Daarna was
het of hij niet helder meer kon denken.
Ook lichamelijk begon hij te tobben.
Kortom, hij tierde niet meer. Wat kon er
met hem aan de hand zijn, dacht Wilma?
Toen ze daarna las over amalgaam, ging
haar een lichtje op. Ze liet de vulling
weghalen en na verloop van tijd knapte
haar zoon enorm op. “Toen heb ik ze ook
bij mezelf laten weghalen. Ik was toen
48. Wat dat bijgedragen heeft aan mijn
vitaliteit, is haast niet te zeggen. Ook
mijn depressiviteit verdween. Het was of
ik opnieuw begon.”
Ze ging overal op af. Congressen over
orthomoleculaire geneeskunde, vergaderingen
van de vegetariërsbond –
Wilma was erbij. “Wat me bij de vegetariërs
vooral opviel, was dat het allemaal
kwieke tachtigers waren. Dat zegt toch
wel wat. Tegenwoordig is het wel wat
minder maar toch …“
In alle wachtkamers
Ze is nu 72. Iedere dag is ze nog heel
erg actief. Reguliere medicijnen heeft
ze nooit nodig gehad. “Toen ik mijn
heup had gebroken en in het ziekenhuis
terechtkwam, werd me gevraagd wat ik
slikte. Toen ik zei dat ik geen enkel medicijn
gebruikte, reageerde de verpleegkundige
heel verbaasd. Dat kwam bijna
Huisarts dacht dat Wilma ’t niet zo lang zou volhouden
niet voor, zo begreep ik.“
Wat dat betreft is de gezondheidszorg
goedkoop met haar uit geweest. Ze ziet
het zelf als resultaat van gezond (biologisch)
eten en van het gebruik van supplementen.
“Maar ik heb alles wel zelf
moeten betalen”, tekent ze er terecht bij
aan!
Over zorgkosten gesproken: Toen Wilma
de wijze raad las van Hippocrates: ‘Laat
voeding uw medicijn zijn en medicijn uw
voeding’, vroeg ze zich verbaasd af waarom
deze tekst niet in alle artsenwachtkamers
hangt. Dat zou pas echt grote
besparingen met zich meebrengen!
8 9