Mensenrechteneducatie in geschiedenis - Vormen vzw

Steekkaartjes
Fadi uit Indonesië is 3 jaar naar school geweest, altijd naar hetzelfde jaar. Hij is dus
twee keer blijven zitten. Hij heeft op school leren lezen en schrijven, maar heel beperkt.
Hij kon de les meestal niet zo goed volgen, want hij begreep vaak niet waar de
leerkracht het over had. Toen Fadi van school werd gestuurd, kreeg hij niet de kans om
naar een nieuwe school te gaan. Hij moest vanaf dan mee gaan werken met zijn vader
op het land. Zo kon hij er mee voor zorgen dat zijn broers en zussen te eten hebben.
Yao uit Burkina Faso vertrekt ’s morgens naar school. Na een uurtje moet hij al
vertrekken, want dan moet hij gaan werken. Hij helpt bij een landbouwer die een uurtje
verderop woont. Hij helpt hem zodat hij zelf een centje kan bijverdienen. Op die manier
kan hij naar school gaan, want zijn ouders kunnen die kosten niet betalen. Doordat hij
vaak moet werken tijdens de schooluren, kan hij meestal maar even naar school. Soms
kan hij zelfs niet naar school. Maar hij heeft geen keuze, want ander werk is er niet. Hij
leert daardoor dus minder bij dan de kinderen die elke dag naar school kunnen en dat
ontmoedigt hem om verder naar school te gaan.
Akua is een Ghanees meisje dat graag naar school zou willen gaan. Ze heeft van andere
kinderen al gehoord dat je op school leert lezen en schrijven. Sommige kinderen kunnen
hun eigen naam schrijven! Akua zou dat ook graag leren, maar in haar dorp is er geen
schooltje. Daarvoor moet ze wel vier uur stappen. Sommige kinderen stappen wel eens
twee uur om naar school te gaan, maar vier uur is echt wel te ver. Dan hebben haar
ouders liever dat ze thuis meehelpt werken. Zo gaat ze bijvoorbeeld samen met haar
moeder water halen.
Cristi heeft morgen een grote toets van biologie. Hij wil hiervoor hard studeren, maar
begrijpt niet goed wat er in zijn handboek staat. Cristi is nog maar een jaar in België en
is de Nederlandse taal nog niet goed machtig. Hij wil aan zijn ouders hulp vragen, maar
zij spreken helemaal geen Nederlands. Zij kunnen hem dus niet helpen. Aan het
resultaat van zijn toets is dit te merken, want Cristi heeft alweer een onvoldoende. Zijn
moed om te studeren zakt volledig weg.
Jens komt thuis na school en ploft zich in de zetel. Hij wil de TV aanzetten, maar zijn
moeder roept, zoal gewoonlijk: “Je weet het Jens, eerst je huiswerk.” Jens zet zich
achter zijn bureau en maakt zijn huiswerk. Als moeder een kijkje komt nemen, vraagt ze
meteen ook of ze hem kan ondervragen voor de toets van morgen. Dat lijkt Jens een
goed idee, want dat helpt meestal wel. Na de ondervraging lijkt Jens er helemaal klaar
voor en mag hij nog even ontspannen voor TV.
Als Anke thuiskomt, zet ze haar tas snel weg. Daarna loopt ze naar de garage, waar ze
haar fiets neemt. Ze gaat er als een sneltrein vandoor, want over 5 minuten moet ze al
bij de bakker zijn. Ze werkt daar elke dag na schooltijd nog enkele uurtjes, zodat ze ook
wat mooiere kleren kan kopen. Thuis is er geen geld om naar mooie winkels te gaan,
zeker niet nu er ook de kosten voor haar pasgeboren broertje nog bij zijn gekomen. Als
Anke thuiskomt, moet ze nog op haar kleine broertjes passen. Haar ouders gaan dan op
café. Ondertussen probeert Anke ook nog te studeren. Anke doet altijd heel erg haar
best, maar tussen huilende broertjes is dat geen gemakkelijke opgave.
12│Mensenrechten in geschiedenis│ (on)gelijke onderwijskansen