Liefde is van alle leeftijden - ACV

| ACV NIEUWS | ALGEMEEN | 12 FEBRUARI 2010 |
10
Uw job, ons werk
Bloemenarbeidsters vechten voor betere arbeidsomstandigheden
'Vrouwen in de bloemen'
Valentijn is bloementijd. Een tijd van zeemzoete liefdeswensen,
een bos rode rozen in een wazig fl ou van passie en hartstocht.
Helaas is de realiteit achter de bloementeelt heel wat minder
idyllisch. De bloemen die wij voor onze geliefde kopen, komen
hoofdzakelijk uit Ecuador, Colombia en Kenia. De arbeidsters (het
zijn bijna altijd vrouwen) verdienen bitter weinig, worden blootgesteld
aan chemische stoffen en mogen vaak niet opkomen voor
hun rechten.
Silvia Espin komt in Ecuador op voor
de werknemers in de bloemenindustrie.
Ze staat aan het hoofd van de
JOC, een zusterorganisatie van jeugdbeweging
KAJ. Silvia brak haar studies
af en ging 9 maanden werken op
een bloemenplantage in de stad Pifo.
Niemand kende haar echte identiteit
of wist van haar activiteit in de arbeidersbeweging.
Zo ondervond ze de
slechte arbeidsomstandigheden aan
den lijve.
Fijne handen
en geen rechten
Ecuador is vermaard om de rozen die
het wereldwijd uitvoert. In de sector
werken 40.000 mensen. Onrechtstreeks
komen daar nog 500.000 arbeidsplaatsen
bij in de distributie van
de rozen. De arbeidsters in de bloementeelt
zijn vaak heel jong, tussen
16 en 19 jaar. “Vandaar ook dat wij als
jongerenbeweging voor hen willen
opkomen. De patroons hebben liefst
jonge arbeidsters, omdat die fijne
handen hebben en niet op de hoogte
zijn van hun rechten. Vaak zijn ze amper
naar school geweest en kunnen
ze nauwelijks lezen of schrijven. Dat
maakt hen kwetsbaar. Ze durven niet
opkomen voor hun rechten.”
Dat laat zich voelen. In piekperiodes
moeten vrouwen 15 uur per dag werken,
op topdagen nog meer. 7 dagen
op 7, terwijl dat wettelijk niet toegelaten
is. Het is een zware job, waarbij
je voortdurend rechtop moet staan.
“Waar ik werkte, werden overuren
vaak niet of onvolledig betaald. De
arbeidsters verdienen al zeer weinig.
In Ecuador bedraagt het minimumloon
175 euro per maand. Wij verdienden
183 euro. Daar gingen dan
nog sociale bijdragen en vervoerskosten
vanaf, zodat ik soms maar 124
euro per maand netto overhield. Reken
maar na, een gezin met twee kinderen
heeft minstens 365 euro nodig
om rond te komen.”
Doodgeboren baby’s
Het werk in de bloementeelt is ook
allesbehalve gezond. “Er worden heel
veel schadelijke chemische stoffen
gebruikt”, vertelt Silvia. “Terwijl arbeidsters
bij ons nauwelijks beschermende
kledij hadden. Dat is bijzonder
schadelijk. Sommige vrouwen leden
aan zenuwziektes, er worden ook
veel baby’s dood geboren of met verminkingen.
Kankers en huidaandoeningen
komen veel voor. Zwangere
vrouwen hebben het inkomen nodig
en blijven werken tot de laatste dag.”
Na enkele maanden begon Silvia de
vrouwen te organiseren. “We zijn samen
opgekomen voor onze rechten.
De patroon wist niet goed wie nu de
leiding nam. Daardoor konden we
hem gemakkelijker onder druk zetten.”
Samen opkomen voor hun rechten
maakte de vrouwen
heel wat sterker. “Nu hebben
we eindelijk beschermende
kledij gekregen
met een masker. Vroeger
moesten we gewoon in
onze eigen kleren onder
de chemische stoffen
werken. Ook zijn de vrouwen
nu zeker van één
rustdag per week en hebben we een
ploegensysteem kunnen afdwingen.
Dat maakt de werktijden toch een
stuk menselijker. Dagen van 15 uur
of meer zijn nu verleden tijd.”
Vrije vakbonden
liever kwijt dan rijk
Toch blijft er nog heel wat werk aan
de winkel. “In veel plantages worden
vakbonden niet toegelaten of aan
banden gelegd. Daar zijn de werkomstandigheden
ellendig. Sommige bedrijven
pakken wel uit met sociale
en ecologische labels, maar de vakbondsvrijheid
schiet er nog heel vaak
bij in. Vaak richten de patroons zelf
een vakbond op die dan als enige toegelaten
wordt. Vrije vakbonden is
men liever kwijt dan rijk.”
Sinds 2006 is in Ecuador de linkse
president Rafael Correa aan de
macht. “Die heeft zeker een aantal
dingen ten goede veranderd. Er is een
goede arbeidswet die werknemers be-
Silvia Espin (rechts) met Isabel,
een arbeidster die nu ook actief is
bij de JOC
schermt tegen uitbuiting, alleen
wordt die nog te weinig toegepast,
met name in de bloementeelt. Stap
voor stap werkt Correa wel aan sociale
vooruitgang. We zien voor het
eerst sociaal overleg tussen vakbonden,
werkgevers en overheid, al staat
het allemaal nog in zijn kinderschoe-
“Het werk in de bloementeelt
is allesbehalve gezond.
Sommige vrouwen leden aan
zenuwziektes, er worden ook
veel baby’s dood geboren of
met verminkingen.”
nen. Wij blijven met de JOC in ieder
geval aan de weg timmeren, op en
naast de werkvloer. Zo brengen we
jongeren geregeld samen om hen te
informeren over hun arbeidsrechten.
Dat is belangrijk als ze aan hun eerste
job beginnen.”
Peter Heirman
Wil je je geliefde verrassen met
een bloem die in waardige werkomstandigheden
gemaakt is? Of
wil je als handelaar waardige bloemen
aanbieden? Surf dan naar
www.blijebloemen.be.
ACV-Vrouwen, Wereldsolidariteit,
ACV-Voeding en Diensten en KAV
voeren vandaag actie om Silvia en
alle andere moedige vrouwen, hier
en in het Zuiden, in de bloemen te
zetten.
VISIE.05.10.indd 10 9/02/10 19:38