Docentenhandleiding Lesprogramma Historisch Wolfslaar Over ...

Lesprogramma Historisch Wolfslaar
struik onder de hoge boom. Als ze hem zouden betrappen was hij nog niet jarig! Hij
dacht aan de strenge woorden van zijn moeder. “Willem, je mag overal spelen, maar
oh wee als je op het landgoed komt van mevrouw Storm-Cuijpers.” Misschien
moesten zijn ouders dan wel uit de boerderij die ze van haar pachtten. Echt waar; zo
ernstig klonk haar stem.
Maar dit beestje was in nood, dat hoorde hij aan het geluid. Hij twijfelde één
seconde, maar kroop toen door het hek en liep met een versnelde pas naar de struik.
Hij dook er tussen zodat niemand hem zag. En ja hoor, daar zag hij wat het was. Het
was een jonge kraai.
Willem keek omhoog, de kruin van de boom zat meters boven hem. Uit de boom
kwam hetzelfde geluid. De kraai moest uit zijn nest gevallen zijn, terwijl hij nog niet
kon vliegen. Terugzetten in het nest was geen optie. De boom was veel te hoog,
misschien wel 15 meter. Er zat niks anders op dacht Willem. Van zijn blouse onder
zijn overal maakte hij een buideltje door de punten omhoogt te trekken. Hij pakte de
jonge kraai en legde hem in zijn blouse. De kraai was even in paniek, maar doordat
het donker en warm was onder Willem zijn overal werd hij snel rustig.
In de verte hoorde hij de stem van moeder; „Willem, waar ben je? We gaan nú eten!‟.
Hij moest echt naar huis, maar in de verte hoorde hij het geluid van de hoeven van
de paarden. De koetsier stapte voor het hek van de koets en opende de poort.
Vervolgens stapte hij weer op zijn bok en reed de koets met daarin Charlotte Storm-
Cuijpers, het landgoed op. Willem zag zijn kans. Hij zuchtte diep en zo snel als hij
kon rende hij door het hek met de kraai dicht tegen zich aangedrukt. Net op tijd
voordat de koetsier de poort weer wilden sluiten.
Bij de boerderij aangekomen was hij voorbereid op een uitbrander van zijn moeder.
Iedereen zat al rond de tafel en er stond een dampende pan op tafel. „Waar kom jij
vandaan?‟, zei moeder. Baby Jet sloeg met haar vuistjes blij op tafel, maar voor de
rest was het doodstil. Iedereen was benieuwd wat er gebeurd was, want Willem had
zweetdruppels op zijn voorhoofd, zwarte vegen op zijn gezicht, krassen op zijn huid
en in zijn overal zat een scheur.
Toen haalde Willem heel voorzichtig de kraai tevoorschijn. Alle gezichten
versoepelden. Pleun en Koen sprongen van tafel en kwamen rondom Willem en de
kraai heen staan. „Waar heb je die vandaan?, vroeg moeder. Dat kon Willem
natuurlijk niet echt zeggen, maar om de waarheid niet geheel te ontduiken
antwoordde hij „Onder een boom, uit het nest gevallen‟.‟Nou, laten we nu vlug aan
tafel gaan, want het eten wordt koud, we maken straks wel een plekje voor hem‟, zei
moeder. Vader gaf Willem een knipoog. Waarom deed hij dat? Zou vader iets weten,
zou hij hem gezien hebben? Willem gleed tussen de tafel en de stoel in de hoop dat
ze niet verder zouden vragen. Wat hij niet wist, was dat vader een week daarvoor de
pacht voor de boerderij naar Charlotte Kuypers was gaan brengen. Daarna had hij
een tijd lang met zijn handen in zijn zij had staan kijken naar een kraai die af en aan
vloog om haar jongen te voeren. Vader was allang blij dat zijn zoon een dier in nood
had geholpen. Zijn zoon werd groot en verantwoordelijk merkte hij op. En
Willem………. die had zijn stiekeme avontuur beleefd.
groep 3 t/m 8