Informatie Kromhoutkazerne Toen en nu - WaterlinieKENNIS ...

Fortenmaand | 2012
Tamboershut
Gelegen in een rechte lijn midden tussen het bomvrij wachthuis (gebouw LL) en de doorlaatsluis (bij
gebouw AS) stond de zogeheten „Tamboershut‟. De MIP-omschrijving hiervan luidt: „Oorspronkelijk
bladrieten schuilhut met een houten toren; momenteel in hout opgetrokken. De toren heeft gotische ramen
en galmgaten. Het gebouw is lang als oefengebouw voor het tamboerkorps in gebruik geweest‟. In de
redengevende omschrijving is de naam Tamboershut vervangen door schuilhut, terwijl officiershut mogelijk
de beste benaming is.
Uit vergelijking met de oude plattegronden van het fort Vossegat blijkt nergens dat de hut op enig moment
verplaatst is. Deze hut, begon naar verluidt zijn leven in 1875 als officiershut en werd gebouwd als
onderkomen voor de officieren van de Genie die tijdens hun oefeningen op het fort daar hun middagmaal
konden gebruiken. De achtkantige houten lantaarn zou mogelijk in eerste instantie een kleine klok kunnen
hebben bevat die als etensbel diende.
Onderofficieren, korporaals en manschappen schaften in de luwte van de opgeworpen wallen. De bouw van
de hut zal in eigen beheer zijn uitgevoerd en daarom geen sporen in de archieven hebben nagelaten. In het
jubileumboek van de Kromhoutkazerne staat dat de hut „werd gebouwd door kap A.A. Burgdorffer, de
latere directeur gemeentewerken te Rotterdam‟. Dit lijkt echter onwaarschijnlijk, aangezien de bedoelde
Abraham Cornelius Burgdorffer (1862-1932) wel enige tijd eerste luitenant bij de genie was en vervolgens
van 1910 tot 1922 directeur Gemeentewerken in Rotterdam, maar in 1875 slechts 13 jaar oud was. Na zijn
studie en een verblijf in Indië werd Burgdorffer pas in 1889 gedetacheerd bij het Wapen der Genie te
Utrecht. Indien Burgdorffer werkelijk betrokken zou zijn geweest moet de hut op zijn vroegst uit 1889
dateren; de vormgeving van de achtkantige houten lantaarn wijst toch eerder op een datering van 1875.
De Tamboershut in de zomer van 2006.
De wanden en dakbedekking van de hut bestonden in eerste instantie uit riet. Er is sprake van een
verbouwing in 1915, die mogelijk is gezien de verhoogde activiteiten van het toentertijd gemobiliseerde
leger, maar sporen daarvan zijn niet nawijsbaar. In 1935 onderging de hut een ingrijpende renovatie.
Vermoedelijk is toen enkel de lantaarn gespaard gebleven en zijn de wanden en het dak geheel opnieuw
opgetrokken (de oudste hut had rondhouten dakhouten; na renovatie zijn er gekantrechte dakhouten). Het
dak werd opnieuw met riet gedekt, maar de wanden kregen een houten beplanking. Bij deze in eigen
beheer uitgevoerde renovatie zijn ook de vensters vernieuwd. Alleen de achtkantige lantaarn bleef zijn
oude vorm behouden. Tevens verving men de aangestampte vloer. De opmerking dat de vervanging een
Pagina 12 van 16