JellinekMinnesota

niet durfde te doen zonder iets te gebruiken. De
periode van onthouding was slechts van korte
duur. Al snel kwam de verveling om de hoek kijken
en ik voelde me weer wat beter, dus besloot ik
deze keer gecontroleerd te gaan gebruiken!? Dat
lukte meestal 2 of 3 dagen, want al snel was er
wel weer een of ander excuus om de afgesproken
hoeveelheid ineens niet meer van belang te vinden
en compleet uit mijn dak te gaan.
12 dagen Detox
Zo ben ik nog jaren doorgegaan met vallen en
opstaan. De valkuilen werden steeds dieper
en het werd steeds moeilijker om er weer uit te
krabbelen, het “overleven” werd steeds zwaarder.
Wonder boven wonder bleef ik wel in staat om te
blijven “werken”, uiteraard in een door mij gezochte
werkomgeving waar het niet vreemd was om te
gebruiken. Ik had nog een dak boven mijn hoofd,
11
kon zelfs nog een autootje rijden, dus wat bedoel je
met verslaafd?! Ik woonde toch niet in een kartonnen
doos of liep niet op straat met een C-1000 karretje
volgestouwd met troep een uur in de wind stinkend!
Nee hoor, ik gebruikte wat veel, dat wel ja, maar verder,
ach dat viel wel mee toch? Uiteindelijk kon het natuurlijk
niet uitblijven dat ik lichamelijk, geestelijk en spiritueel
dusdanig naar de knoppen was, dat ik in de detox van
de Jellinek ben beland. Daar tot de conclusie gekomen
dat 12 dagen detox hoogstwaarschijnlijk niet genoeg
was om mijn sterk verziekte persoontje weer enigszins
te laten functioneren, dus 4 maanden afdeling JOS* er
achteraan. In die periode van 4 maanden waarin het
steeds een beetje helderder werd in mijn hoofd, kwam
ik er achter dat ik zeker op emotioneel gebied een grote
achterstand had opgelopen.
De vogeltjes floten zo hard
Toen ik dan ook weer in de “buitenwereld” kwam, had
ik vaak het gevoel dat ik aan een tweede pubertijd was
begonnen, alles was zo nieuw, zo indrukwekkend maar
ook angstig. Het licht was zo fel, de vogeltjes floten zo
hard en wat een herrie op straat met al die mensen,
trams, fietsen, auto’s, brommers… Die uitkomende
planten en bomen, wat waren ze mooi groen, wat
voelde dat lentezonnetje ontzettend lekker! Nu 8 jaar
later er op terug kijkend, verbaas ik me er over hoe ik
dat vol gehouden heb, 4 maanden intern op een zaaltje
met 3 andere snurkende, scheten latende lotgenoten. Ik
denk dat dit aangeeft hoe ik er aan toe was, hoe graag
ik wilde herstellen, hoe hongerig ik was naar een leven
zonder al die ellende. Ik heb iemand eens horen zeggen
dat godsdienst is voor mensen die bang zijn om naar
de hel te gaan en spiritualiteit voor mensen die uit de
hel zijn gekomen en geloof me, het was een hel waar
ik in leefde. Ik ben erg blij en dankbaar dat die periode
van mijn leven achter me ligt. Men kan veel kritiek uiten
over de behandeling in de Jellinek en die kritiek heb ik
zelf ook gehad, echter zonder die behandeling zou ik nu
niet de persoon zijn geweest die dit nu zit te schrijven.
De Jellinek heeft mij geholpen om te stoppen met
gebruiken, de zelfhulp groepen hebben mij geholpen
om gestopt te blijven. Als ik alleen gestopt zou zijn
met gebruiken en verder niets aan mijn leven hebben
veranderd, dan zou ik waarschijnlijk nu een hoopje
botten zijn “six feet under”.
*JOS: Jacob Obrechtstraat.
Tot 2003 waren er in het Jellinekhuis drie behandel
afdelingen: Heinzegroep, Vrouwen VKL,
en dus de JOS groep.
11