Kiwoord nr 16 - Koninklijk Instituut Woluwe

IRIS
PRISMA
Ri4
TOR
Campustijdschrift KONINKLIJK INSTITUUT WOLUWE
K i OORD
september 2010 – nr 16
DRIEMAANDELJKS

september 2010 - nr 16 2
IN DIT NUMMER
3
4
5
6
8
12
18
19
20
21
22
23
24
Voor-Kiwoord
Kwaliteit is een werkwoord
Een baksteen in de maag
Een pleister op de wonde
Kvraaghetaan … Bart Oste
Activiteiten Ri4
Activiteiten Iris/Prisma
Activiteiten TOR
Terugblik
Het Anker
Startdag 2010
Onze groentjes
Lief en leed
Agenda
Onze sponsors
Met de steun van
✓ Vlaams Agentschap voor Personen met een Handicap
✓ Vlaamse Gemeenschapscommissie
directie Welzijn en Gezondheid
✓ Patronaat van het Koninklijk Instituut Woluwe.
COLOFON
Campustijdschrift KONINKLIJK INSTITUUT WOLUWE
K i OORD
IRIS
PRISMA
Ri4
TOR
september 2010 – nr 16
DRIEMAANDELJKS
cover:
kampplezier TOR
Redactieraad
Marc Brans, Lut Devroede, Piet Ketele, Jos
Leemans, Noortje Janssens, Geert Van Daele,
Mieke Van Loo, Peter Van Mossevelde, Stefan
Torrekens, Lieven Van Langenhoven
Hoofdredacteur
Lut Devroede, Jos Leemans, Noortje Janssens
Eindredactie
Nick De Clippel en Noortje Janssens
Redactiesecretariaat
lut.devroede@fracarita.org
(voor het insturen van teksten)
Foto’s en tekeningen
Marc Brans, Sandy Van Den Abbeele, Christiane De
Mesmaeker, leerkrachten BuBaO, Koen Cordier,
Valerie Bellen, Peter Lemmens, Jos Leemans,
Lut Devroede, Billie Boets, leerlingen BuBaO en
BuSO, Piet Ketele, Christiane De Mesmaeker, Elke
Brackenier, opvoed(st)ers TOR, Noortje Janssens …
Verantwoordelijke uitgever
Piet Ketele
Opmaak en druk
Drukkerij De Ridder
Stationsstraat 36
1745 Opwijk
Contactgevens:
Koninklijk Instituut Woluwe
Georges Henrilaan 278
1200 Sint-Lambrechts-Woluwe
Tel. 02/735.40.85 • Fax 02/733.24.63
ki.doven.en.blinden@fracarita.org
K i WOORD verschijnt vier maal per jaar en is gratis voor alle
bewoners en personeelsleden van de campus
Koninklijk Instituut Woluwe.
Oplage: 550 exemplaren
Webversie: www.kiwoluwe.org
De website is ook toegankelijk voor blinden.

VOOR-K i WOORD
Beste lezers,
Het nieuwe schooljaar is ondertussen enkele weken gestart. Toch denk ik nog met veel plezier
terug aan de vakantie. Dit jaar ben ik als kok met de Torentjes meegegaan op kamp. Dat
was een geweldige ervaring. Als directeur ben ik vooral aanwezig op de meest uiteenlopende
vergaderingen, of beantwoord ik e-mailtjes van achter mijn computer. Eindelijk stond ik eens
een ganse week tussen de jongeren, samen met de opvoeders. Het was een kamp met ups en
downs, mooi weer, lekkere barbecue maar ook met de nodige spanningen en hier en daar een
uitbarsting. Aangezien de groep klein was deed ik regelmatig mee aan de activiteiten, zoals
trampolinespringen aan het meer van Butgenbach, bloemen plukken tijdens de wandeling,
smodderen met fruitcocktails. Maar als kok kon ik ook af en toe van de zijlijn meekijken. Kijken
hoe de leefgroep op het kamp leeft. Het is fi jn om als directeur er op deze manier eens
echt tussen te staan. Het laat je de basis goed aanvoelen en het geeft sterkte aan je gevoel
“Waarom we dit allemaal doen en willen blijven doen”. Bedankt Torentjes, het was een echt
leuke en leerrijke ervaring.
In dit nummer zal je merken dat ik niet de enige ben die nog terugdenkt aan de vakantie. Ook
Iris/Prisma en de medewerkers van de Torentjes laten je in dit nummer nagenieten van de
kampen. Maar er is meer. Wil je weten hoe het is om een leerkracht in onze OV2-afdeling te
zijn, lees dan zeker het interview met Bart. Wil je meer weten hoe het BuSO dit jaar opstart
of wil je weten hoe de nieuwe werking in de zorg- en structuurleefgroepen van Prisma wordt
opgezet, blader dan door naar het Iris/Prisma-deel. Maar vergeet zeker het Ri4-onderdeel
niet met zijn mooie foto’s en kleine reportages. Je leert er onder andere wat meer over composteren,
maar ook over voetbal voor dove kinderen met een cochleaire implantaat. Over de
nieuwbouw is al het één en ander gezegd maar wisten jullie dat er ook een grondige renovatie
van een heleboel andere leefgroepen bij de Torentjes en Iris/Prisma komt?
Dit werkjaar gaan we ook van start met een nieuw logo. Op onze 175ste verjaardag vonden
we dat een opfrissing van het vorig logo wel mocht. Na een stemmingsronde bij het personeel
werd voor een nieuw fris logo gekozen, met een duidelijke knipoog naar het oude logo. We
herkennen nog steeds de kroon die voor onze koninklijke status staat, alsook de “W” voor
Woluwe. De 3 bollen bovenaan blijven de 3 belangrijke personen die ons aanbod van school
en mpi voorstellen; in het midden het kind dat centraal staat,
gedragen door de ouders langs de ene kant en de leerkrachten
en opvoeders aan de andere kant.
Om het nieuwe logo in ons geheugen te prenten, poseerde het
voltallige personeel, bij de start van het nieuwe schooljaar,
in de vorm van het logo. Met zo’n 130 bij elkaar oogt het heel
gezellig en mooi (kijk op blz 19).
Veel leesplezier
Piet Ketele
3
september 2010 - nr 16

september 2010 - nr 16 4
Kwaliteit is een werkwoord …
Naar jaarlijkse gewoonte bevragen wij alle ouders omtrent hun ervaringen rond de
opname en alles wat daarbij komt kijken. Bedoeling hiervan is om uit de verwerkte gegevens
van deze bevraging een aantal aspecten te halen die voor verbetering vatbaar
zijn. Wij denken hierbij aan het eerste telefonisch onthaal, de tijd die we vrijmaken
voor het eerste gesprek, de administratieve molen en de opstart van het verblijf van
het kind/de jongere.
Hieronder vindt u het resultaat van de verwerking van de enquêtes van het schooljaar
2008-2009 en 2009-2010.
90 % van de gebruikers zijn tevreden
tot zeer tevreden over de
opname. Dit motiveert ons om te
blijven werken aan een kwalitatief
opnamebeleid voor alle kinderen/jongeren
en hun ouders.
Bovendien toont de 2de grafi ek
dat we ook algemeen een goede
tot zeer goede score behalen.
Minder goed scoren we op informatie
bij de administratieve inschrijving.
Zo vindt ongeveer 10,5
% van de ouders dat de informatie
over het Vlaams Agentschap
voor Personen met een Handicap
(VAPH) alsook de informatie omtrent
de facturatie onduidelijk of
onvoldoende was. Om dit te verhelpen willen wij in de toekomst zeker inspanningen
leveren om deze materie schriftelijk ter beschikking te stellen van de ouders.
Wat het verblijf betreft bleek de tevredenheid over het contact met andere teamleden
dan de opvoeders en de maatschappelijk assistentes slechts beperkt te scoren
en kregen we heel wat vragen ‘onbeantwoord’ terug (17,3%). Hieruit willen wij
voorzichtig afl eiden dat – hoewel er zeer veel mensen deel uitmaken van het team
dat hun kind begeleidt – mensen hun houvast zoeken bij een beperkt aantal personen
(diegenen die ze eerst en vaker ontmoeten).
Valerie Bellen en Karolien Vandijck

het nieuwbouwproject
Mijn naam is Peter Lemmens en ik ben sinds
april (weer) werkzaam in het K.I.W., en wel als
coördinator voor de nieuwbouwwerkzaamheden,
renovatieprojecten en de organisatie van
studiedagen. Concreet zijn we bezig met een
aantal projecten die te maken hebben met de
uitbreiding en de renovatie van leefgroepen.
Twee projecten werden reeds goedgekeurd.
Het eerste project gaat over de zolder boven
de klassen van het BuSO. Hier wordt het dak
verwijderd en komt er een verdieping in de
plaats die ruimte biedt voor 2 leefgroepen.
De bouwaanvraag voor dit project is aangevraagd
en goedgekeurd dus hopen we heel snel
te kunnen aanvangen met de werken. Om de
overlast van de werkzaamheden voor de school
tot een minimum te beperken, werd de polyvalente
verdeeld in prefabklasjes. Die worden
nu al gebruikt.
Volgend op dit project wordt de zolder boven
de leefgroepen van de Torentjes volledig
onder handen genomen. Waar nu nog opslagruimte
is, hebben we binnenkort plaats voor
twee leefgroepen. Ook hiervoor hebben we de
goedkeuring op zak. De architect is de plannen
nog een beetje aan het bijwerken en een
interne werkgroep komt regelmatig samen om
de leefgroepen een harmonieus geheel met
een ideale indeling te kunnen aanbieden. Als
alles naar wens verloopt, sluiten deze werken
in juli 2011 aan op de realisatie van het eerste
project.
Verder vermelden we graag dat ook de bestaande
leefgroepen van Prisma en de Toren-
Ik ben Katty Lenders, de
nieuwe verpleegkundige
voor het lager onderwijs.
Omdat jullie mij
niet kennen vertel ik
even iets over mezelf: ik ben getrouwd en heb
2 schatten van kinderen. Mijn zoon Mitchell is
15 en gaat naar school in het Zavo. Mijn dochter
Vanessa is 20 en zit in het tweede jaar lerarenopleiding
lager onderwijs in Leuven.
Ik zit al enkele jaren bij de KAV te Diegem.
Thuis heb ik ook enkele lieve dieren: Kiana,
Een baksteen in de maag
tjes zullen aangepast/gerenoveerd worden.
Dit betekent ondermeer dubbele beglazing en
plafondisolatie, een integratie van de brandmeldingsystemen
in het centrale systeem en
een geïntegreerd deuralarm. Ook komen er
brandwerende deuren en wordt het bestaande
sanitair volledig vernieuwd. De renovatie van
de Torentjesleefgroep is overigens noodzakelijk,
want om in orde te zijn met de brandveiligheid
is hier een extra vluchtweg vereist.
In de volgende editie van Kiwoord volgen nog
meer updates en hopelijk ook een verslag van
de eerste werken!
Peter Lemmens
de prefabklasjes in de poly I/PRI
Prisma 1, 2 en 5 eten middagmaal in de
leefgroep tijdens de verbouwingswerken
Een pleistertje op de wonde
onze hond; Kwik en Flupke, onze vogels. We
hebben ook enkele vissen in onze vijver. Verder
ga ik graag op reis met onze trekcaravan. Ook
wandelen en fi etsen vind ik reuzefi jn!
Als je zoon of dochter zich bezeert komt hij/zij
bij mij terecht. Ik zal hen met veel plezier verzorgen
en ervoor zorgen dat ze met een grote
glimlach terug naar buiten gaan!
Katty Lenders
5
september 2010 - nr 16

Aan de deurbel hangt een creatief kaartje, met kleine
fi guurtjes erop en met de namen van de bewoners: Bart, t,
Liesbeth, Simon,... Er is nog wat plaats over, maar
niet lang meer, want in oktober komt er een naampje
bij. Het gezin Oste-Vanlint is in blijde verwachting.
Liesbeth opent de deur van het landelijke huis en
de ‘blijde verwachting’ is meteen bevestigd … ze
straalt met haar bolle buik. Een babbel over baby’s
en bevallen is het onvermijdelijke gevolg, vrouwenpraatjes
dus, maar niet lang, want ik ben voor Bart
gekomen. En vanaf nu gaat het gesprek over zijn ‘vak’ en
over zijn ‘beroepen’. In het meervoud, want naast leraar ar r is
hij ook gitaarbouwer en zweefvlieger. De zoon van een n artistieke
moeder en een technische vader. Een creatieve duizendpoot is het gevolg. En dat mag geweten
worden vonden we … want zelf is hij zo bescheiden.
september 2010 - nr 16 6
KVRAAGHETAAN… Bart Oste
Dag Bart! Je bent leraar in het
BuSO.
Inderdaad, een halftijdse opdracht.
In OV2 geef ik 11 u. les,
vooral handvaardigheid, en basistechnieken
als voorbereiding
op Beschutte Werkplaats. Elke
leerling doorloopt een apart
traject, en krijgt aangepaste
opdrachten. Niet iedereen hier
gaat later naar een B.W. Soms
wordt het een dagcentrum of
vrijwilligerswerk.
Welke opdrachten krijgen de
leerlingen zoal?
In een eerste fase zijn het
vooral knutselactiviteiten in
klei, hout , pitriet, … een mix
van wat ze zelf aanreiken, soms
themagericht, soms aansluitend
op andere vakken. Aan
de hand van deze opdrachten
wil ik hen een technische basis
geven. Die kan later nuttig
zijn bij manuele opdrachten in
hun werksituatie, of als zinvolle
vrijetijdsbesteding. Naast technische
bagage tracht ik mijn
leerlingen vooral op te voeden
om een goede werkattitude te
krijgen: taakspanning, sociale
vaardigheden, veiligheid. Om
deze doelstellingen te bereiken
wordt multidisciplinair gewerkt.
Voor de leerlingen met
motorische beperkingen krijg ik
ondersteuning van de kinesist
en de logopediste werkt aan de
communicatie. Eigenlijk is er in
OV2 een intensieve samenwerking
tussen alle leerkrachten,
opvoeders, therapeuten, ouders
…
In een tweede fase wordt er
gewerkt rond specifi eke technische
taken die noodzakelijk
zijn in concrete werksituaties
bijvoorbeeld inpakwerk.
Dus niet knutselen voor de fun.
Je hebt duidelijk een visie in je
opdracht.
Door ervaring bij deze doelgroep
zie je wat belangrijk is
en wat niet. Er wordt gewerkt
met individuele ontwikkelingsdoelen
in overleg met het hele
team.
Dat haal je niet uit boeken
maar uit ervaring hé. Ben je
hier al lang?
In 1996 ben ik hier begonnen
met mijn diploma van regentaat
mechanica. Tijdens mijn stages
had ik in het BuSO gestaan, type
3, en dat beviel me wel. Lucien
Volkaert, leraar schrijnwerkerij
in de dovenafdeling zou weldra
met pensioen gaan. Gelukkig
kon ik nog enkele maanden met
hem samenwerken. Hij was een
echte vakman en in zijn atelier
stonden professionele machines:
schaafbanken, zaag- en
freesmachines.
Een bloeiende afdeling met
veel toekomst zou je denken.
Vroeger wel ja, maar toen ik
aankwam was de dovenafdeling
aan het doorstromen naar
het GON. Er werd beslist slechtziende
jongens enkele uren
schrijnwerkerij te geven in de
toen pas opgerichte afdeling
Gezins- en Nijverheidstechnieken
(GN). De ‘doorlichting’ vond
die machines echter te gevaarlijk
voor visueel gehandicapten
en er mocht enkel licht logistiek
werk aangeleerd worden,
bijvoorbeeld kastjes ophangen.
En toen was het jouw beurt om
het roer over te nemen.
Ja, in volle overgangsperiode.
Niet evident, het was echt
zoeken die eerste jaren. De
schrijnwerkerij werd Beschutte
Werkplaats en ik gaf houtbewerking
en handvaardigheid
aan de visueel gehandicapten
in GN. In GN lag de nadruk op
koken, pitrietvlechten, was en
strijk. Maar de doorlichting zag
hier geen toekomst in. In 2000
werd dan overgeschakeld naar

een afdeling ‘Logistiek Werk’
voor de visueel gehandicapten.
En de leerkrachten?
Die pasten zich aan aan de veranderende
afdelingen! Achteraf
gezien vind ik dat we hier veel
vrijheid kregen in onze zoektocht
naar een doelgerichte
aanpak. Die vrijheid zorgde dat
ik me goed kon voelen in mijn
werk. Nog steeds trouwens! Ik
heb me altijd fl exibel opgesteld,
en dat helpt. Toch duurt
het enkele jaren vooraleer je
een duidelijke visie krijgt. Die
heb ik nu, maar mijn opdracht
die blijft fl exibel want dit
schooljaar wordt de OV2-afdeling
afgebouwd. We zien wel!
Geen last van sleur bij jou?
Zeker niet! En al die variërende
opdrachten hebben ook gevolgen
gehad op mijn privéleven.
Metaalbewerking waarvoor
ik een diploma heb moest op
school plaatsmaken voor houtbewerking.
Ik wou dus meer
voeling krijgen met hout en ik
zocht ook andere bezigheden,
buiten de school. Ik heb dat nodig.
Thuis speelde ik gitaar met
mijn broer Gert. Twee broers
voor één gitaar, niet simpel, dus
besloot ik er zelf één te maken.
Een ideale manier om hout te
leren bewerken vond ik, en dus
schreef ik me in voor de 4-jarige
opleiding ‘gitaarbouwer’ in
het CVO van Puurs. Ik bleef er 8
jaar omdat al het materiaal er
ter beschikking was, en maakte
al 4 gitaren.
Geweldig! Die willen we even
zien. Bart neemt me mee naar
zijn atelier. Geen schuurtje
in de tuin, maar een gezellige
ruimte met een werkbank
naast de keuken. Hij toont fi er
zijn laatste gitaar.
Dit is een akoestische gitaar
uit rio-palisanderhout, tropisch
hout uit Latijns Amerika, het
beste klankhout, en gegeerd
door de meeste klassieke gitaristen.
Het bovenblad is gemaakt
uit vuurhout, afkomstig
van bomen b die di hier hi in i Europa E
groeien in de bergen op de
boomgrens. Die bomen groeien
zeer traag en dus liggen de
jaarringen zeer kort bij elkaar,
de ene nerf naast de andere.
Dat oogt heel verfi jnd. De hele
gitaar trouwens. Ongeloofl ijk
toch dat een boom een gitaar
kan worden.
Ja, maar daar is wel 200 à 300
uur werk aan.
En dan volgt de technische uitleg.
Even kort wat ik onthouden
heb: boven- en onderblad schaven
op 2,5 mm, vorm uitzagen,
klankgat maken, zangbalkjes
binnenin bevestigen, de rozet
van het klankgat samenstellen
uit fi neerhout en in ‘salami’ zagen.
En dan alles lijmen in een
omgeving met 50 % vochtigheid,
niet meer of niet minder
zo niet gaat de hele constructie
in een boog staan.
Toch niet alle gitaren worden
zo gemaakt; dat lijkt me onbetaalbaar.
Nee, de goedkopere gitaren
zijn massaproducten: de boom
glijdt binnen en de gitaar glijdt
buiten (lacht). De handgemaakte
gitaren zijn voor klassieke
gitaristen die zeer veeleisend
zijn wat klank betreft.
Boven op de kast staat een modelvliegtuig.
Ook zelfgemaakt?
Ja, in mijn jeugdjaren. Sinds
mijn 6 jaar ben ik gefascineerd
door vliegtuigen. En ook het
pure vlieggevoel trekt me aan.
Dat heb je nog het meest in een
zweefvliegtuig en in ’95 volgde
ik een opleiding. Dat is een pakket
theorie met de elementaire
principes van de vliegkunst,
valt goed mee, en dan vele
vlieguren met een instructeur.
Als verschillende instructeurs
je bekwaam vinden word je
‘gelost’. Dat betekent dat je
alleen mag vliegen.
Zonder motor?
De zwever wordt door een lier
of door een motorvliegtuig op
500 m hoogte gebracht en gelost.
Dan moet je de termieken
opzoeken. Dat zijn kolommen
warme lucht die je niet kan
zien, maar waarin je kan zweven.
Buizerds en roofvogels
doen het ook zo. Eens ze in
zo een termiekbel zitten moeten
ze even klapwieken en dan
draaien ze al zwevend cirkels
zonder de minste energie. Een
zweefvliegtuig is zo aerodynamisch
gemaakt dat het een fi -
nesse heeft van 30/1. D.w.z. op
1 km hoogte kan het 30 km ver
vliegen. Zonder energieverbruik
hé. Jammer genoeg is mijn laatste
vlucht alweer enkele jaren
geleden, maar het kriebelt om
er weer in te vliegen.
En Bart vertelt nog een poosje
door, met zijn rustige stem zoals
we hem kennen.
Ik begin ervan te zweven! Lijkt
me heerlijk zo rustig te vliegen
en al je aardse zorgen beneden
te laten. Wat super dat jij zoveel
kan Bart. Mocht ik nu een
wens doen dan zou het zeker
een luchtdoop met een zwever
zijn. Hopelijk heeft hij het begrepen.
Dankjewel Bart voor dit boeiende
gesprekje!
Jos Leemans
7
september 2010 - nr 16

september 2010 - nr 16 8
Ri4
BuBaO-nieuws
BuBaO lokalen
Tijdens de vakantie is er heel wat veranderd binnen
het BuBaO. De recreaklas is ingericht. In dit
lokaal zwaaien Jody en Kaat de scepter. De kinderen
kunnen er tekenen, knutselen, schilderen.
Kortom zij kunnen zich er creatief uitleven onder
deskundige leiding. Het crealokaal bevindt zich
naast de poly Ri4.
De techniekklas, waar Jody heer en meester is, is
in gebruik genomen. Maar er is nog wel wat werk
aan.
De bedoeling is dat de kinderen in dit lokaal koken,
aan een echte werkbank leren boren, zagen,
timmeren, … ook zijn er pc’s voorhanden en een
televisie.
Een dankjewel aan SONY
Via onze GON-begeleidster Marijke kregen
we van de fi rma Sony drie laptops en
een prachtige televisie. Onze gemeende
dank aan SONY. Onze kinderen zijn direct
aan de slag gegaan met de laptops.
Functioneel werken, dat is wat we hier doen. De
techniekklas ligt naast het bureau van de directie.
De Watervalkleuters zijn nu buren geworden van
de Schelpkleuters.
Hun klasje werd vergroot met een heuse tussenverdieping.
Tijdens de
vakantie werd er hard
aan getimmerd en nu is
het speelparadijs voor
de kleutertjes klaar en
in gebruik genomen.
Het lokaal naast het kinelokaal
op de tweede
verdieping, is ingericht
als adminstratief lokaal
voor BuBaO. Naast de
GON-coördinator, vind
je er ook de boekhouder,
de ICT-coördinator en de preventiemedewerker.
Mieke Van Loo
Nieuwe directiemedewerker
Vanaf 1 oktober zal Annigje Claes het
ambt opnemen van directiemedewerker.
Ik ben 34 jaar en geboren
en getogen in Hasselt, wat
jullie ongetwijfeld nog wel
aan me zullen horen. Vandaag
woon ik samen met
mijn man en kinderen in
Tremelo. Vermits ik mama
ben van 2 kleine kleuters,
spitsen mijn ‘hobby’s’ zich
op dit moment vooral toe
op knutselen, bakken en
uitstapjes maken met de
kinderen.
Na een aantal jaren in zowel het gewoon als
buitengewoon onderwijs te hebben gestaan,
ruilde ik in 2006 mijn klasje voor het GON-team
van het lager onderwijs. Vanaf dit schooljaar
zal ik hier als directiemedewerker werken.
Annigje Claes

De leerlingen van Waterval 3 maakten een raadselspel
De leerlingen van Waterval 3 maakten een raadselspel,
als je goed kijkt en leest kan je het zeker wel.
De raadsels over de meesters en juffen
doen jullie eventjes puffen.
Verbind de foto met de raadseltjes
en misschien win jij later een doos wafeltjes!
Stop je antwoord met je naam in onze raadselbus
en je hoort al snel of jij gewonnen hebt, dus …
puzzelen maar!
(PS: de raadselbus staat aan onze klas)
Ra, ra, ra
Ik draag oorbellen.
Mijn haar krult.
Ik hou van mooie schoenen.
Ra, ra, ra, wie ben ik?
Ik draag een bril.
Ik heb krullen.
Ik ben een knutseljuf.
Ra, ra, ra, wie ben ik?
Ik draag een bril.
Ik lach graag.
Ik ben de baas van de school.
Ra, ra, ra, wie ben ik?
Ik eet graag snoep.
Ik heb een bril.
Ik leer de kinderen goed lezen.
Ra, ra, ra, wie ben ik?
Ik heb kort haar.
Ik heb een hoofdtelefoon.
Ik leer de kinderen zwemmen.
Ra, ra, ra wie ben ik?
Ik heb een baardje.
Ik heb een bril.
Ik fi ets graag.
Ra, ra, ra, wie ben ik?
Ik heb kort haar.
Ik ben een lieve juf.
Ik heb een zonnetje in de klas.
Ra, ra, ra, wie ben ik?
veel succes!
9
Ri4
september 2010 - nr 16

september 2010 - nr 16 10
Het Blote Voetenpad te Wolvertem
Het was superleuk om op onze blote voeten door de glibberige modder
te stappen.
We voelden de modder tussen onze tenen pletsen.
De witte keien waren hard en koud!
De naalden van de spar prikten aan onze voeten.
Ook de paaltjesweg of het knuppelpad was een leuke ervaring. Zo’n
pad werd vroeger door de Romeinen gebruikt om door een moerasachtig
terrein te kunnen stappen.
Het leukst was als we door het beekje mochten stappen, héérlijk fris!
De kinderen voelden zich erg gelukkig om zo te kunnen genieten van
dit stukje ongerepte natuur, net buiten Brussel.
Leefgroep Schelp lagere school
Composteren moet je Leren!!
Bij ons op school hebben we compost-politie!!
Ze heet Annemie! Ze is altijd op stap met een witte emmer.
We gooien onze schillen van het fruit en papieren zakdoeken in een witte emmer.
Zij haalt al die emmers op en gooit die in onze composthoek in de tuin.
Zij zoekt in de emmers of er niets fout inzit!!!
Soms is dat wel echt grappig.
Wij gingen een week op kamp en leerden composteren. Nu
weten we hoe het moet!
Samen met de compostmeester, Annemie, en onze witte emmers
gingen we naar de tuin.
Er zijn twee composthopen, één waar we de schillen op gooien
en één die al bijna klaar is. De compost die al bijna klaar
was, was de leukste ... Haha, die mochten we met een grote
schop op een zeef gooien. Die zeef is eigenlijk een oude beddenbak. Onder die zeef legden
we een grote, oude, rode mat.
We vegen er met een borstel over ... en de kersverse grond valt op de mat die we eronder
legden.
Wat overblijft zijn takjes, blaadjes, maar ook een heleboel beestjes!! We vonden: een rups,
een pissebed, een lieveheersbeestje, een regenworm, een duizendpoot, spinnen, muggen,
vliegen, een mot ... maar Annemie zei dat de regenwormen
het belangrijkste werk doen. Zij maken die afval superfijn tot
lekker ruikende bosgrond. Zij moeten dus gered worden!!!
Terug de composthoop in!!
We wisten echt niet wat er allemaal gebeurde in dat kleine
hoekje in de tuin. De aarde die we “gemaakt” hadden, hebben
we dan in een emmer geschept.
Boven in de klas van Marleen staan planten en die hebben we
dan lekker verse aarde gegeven.
Het was leuk!
Klas Juf Lies
Ri4

Naar het speelbos
Op woensdag 22 september gingen we spelen met de
kleuters in het speelbos in St.-Joris-Weert.
De kindjes konden er klimmen, klauteren, lopen en
onderweg vraagjes oplossen over dieren. Alle kleuters
gingen over de brug boven de holle weg, konden over
de lange slang kruipen (gemaakt van takken) en slingeren
aan het touw zoals een aapje. We kropen ook door
de donkere tonnen en er was een boom waar je kon
opstaan en tellen hoe oud die wel wes.
Het was een superleuke, actieve en zonnige dat in het
bos!
Leen De letter en Els Mannaerts – Zeepbel kleuters
Speelplezier op de speelpaats!
Nieuwe speelkoffers op de speelplaats van de lagere school.
Vanaf oktober staat er op elke speelplaats een grote koffer. Tijdens
de voor- en namiddagspeeltijd kunnen de kleuters en kinderen van de
lagere school daaruit allerlei leuk sportmateriaal kiezen om mee te
spelen. Elke maand is er een nieuw thema. We starten met ‘alles met
de bal’. Wat in de koffer komt zal voordien in de turnzaal al eens aan
bod komen. Met dit initiatief proberen we een ruimer aanbod van spel
& sport aan te bieden tijdens de speelmomenten. Via een ideeënbus
krijgen de kinderen inspraak naar de inhoud van de koffers.
Veel speelplezier
Het speelplaatsteam
Voetbal met een cochleair implantaat
Sinds begin dit jaar speelt onze jongste zoon van 14 voetbal. Hij heeft hemel en aarde moeten
verzetten om ons overtuigd te krijgen maar dat is hem dan toch gelukt. Om hem te ondersteunen
in zijn keuze ging ik zeker de eerst match bekijken; Bertem tegen Tervuren. Veel
toeschouwers waren er niet maar toch hier en daar een supporterende papa en mama.
Ik zie een mama heel enthousiast Tervuren aanmoedigen, we kijken elkaar aan en herkennen
elkaar vanuit de cursus gebarentaal. “Speelt jouw zoon ook mee?” vraag ik.
Blijkt dat Cederic, die 2 jaar geleden zijn lagere school bij ons afrondde, ook meespeelt.
Mag dat wel met een cohleair implantaat vraag ik me af? Al vlug zie ik hoe dat kan. Met een
rugbyhelm over het hoofd zie ik Cederic het veld komen oplopen. Dit lijkt echter niet zo evident.
De voetbalbond had nog nooit een aanvraag gekregen om voetbal te mogen spelen met
een rugbyhelm. De ouders van Cederic blijken de eerste ouders te
zijn die dit aanvroegen. Na een hele papierslag aan documenten en
certificaten is de helm echter goedgekeurd. Goed nieuws voor alle
andere doven met een implantaat die willen voetballen. Deze ene
erkenning van de rugbyhelm geldt immers ook voor hen. Bedankt aan
de ouders van Cederic.
Piet Ketele
11
Ri4
september 2010 - nr 16

september 2010 - nr 16 12
Iris/Prisma
Leer ons iets
dat we écht nodig hebben.
1 september 2010. Meer dan één miljoen Vlaamse leerlingen beginnen weer aan een nieuw
schooljaar. En meteen doet de Vlaamse Scholierenkoepel een stevige en niet mis te verstane
oproep naar alle onderwijsmensen. ‘Beste leerkrachten! Geef ons zinvolle leerstof. Prikkel
onze interesse.’ Veel jongeren kijken er immers tegenop om terug naar school te moeten.
Wordt de school dan ervaren als een levensvreemd eiland waar jongeren zich mateloos vervelen?
Is het internaat een eigentijdse omgeving dat jongeren voldoende kan stimuleren tot
groei?
Volgens mij lijkt dit een ideale invalshoek
om naar onze school en internaat te kijken.
Als we in onze werking de jongere wensen
centraal te stellen, dan moeten onze (leer-)
doelstellingen sterk aansluiten op wat jongeren
echt nodig hebben om te groeien, om
zich in het leven staande te houden. Deze
uitdaging betekent dus zeker niet dat we
jongeren gewoon hun zin moeten geven of
alleen moeten inspelen op wat zij leuk of
interessant vinden. Integendeel, jongeren
hebben de confrontatie nodig met volwassen
leerkrachten en opvoeders die stevig in
hun schoenen staan. Aan meelopers hebben
ze geen boodschap. Gemakkelijk verdiende
sympathie duurt meestal niet lang. Leerlingen
hebben respect voor de leerkracht die
een les tot iets boeiends kan maken. Voor de
opvoeder die steeds consequent de daad bij
het woord voegt. Leerkrachten waar je voor
goede cijfers moet werken. Jongeren zoeken
authenticiteit en oprechte bevestiging,
geen “bepampering”. Jongeren experimenteren
met hun vrijheid maar ze aanvaarden
ook grenzen. Ze kijken op naar de opvoeder
die rechtvaardig oordeelt en handelt. Ze ver-
wachten dat hun begeleiders structuur en
duidelijkheid brengen als de chaos dreigt.
Kwaliteit wordt door jongeren gewaardeerd.
Ze doorzien vlug wat fake is.
Wie KiWOORD leest, voelt de betrokkenheid
van ons personeel. Leer ons iets dat we écht
nodig hebben. Onze medewerkers zijn zelf
ook vragende partij om in hun verdere scholing
te groeien: geen zinloze voordrachten
maar praktijkgerichte training, concrete tips
om moeilijk gedrag te hanteren, bruikbare
tips om gedifferentieerd te werken, enz.
Aan alle leerlingen: veel succes in dit nieuwe
schooljaar! Ik wens jullie vele volwassen begeleiders
met een stevige ruggengraat.
Met oprechte dank voor het vertrouwen van
leerlingen,
ouders en
medewerkers.
Marc Brans,
algemeen directeursecundaire
school KI
Woluwe.

KIWoluwe is mijn school
Een plek waar doven, blinden en mensen met autisme samen kunnen spelen, werken en leren. Een plek
waar ze vrienden worden en elkaar leren begrijpen. Waar ze samen kunnen lachen en huilen. Kortom
een plek waar je jezelf kan zijn. Een school waar dik en dun, lang en kort, groot en klein samen zijn.
Bavo Ceulemans – 1A2
Carlo Emerencia
Hannes Hendrickx
Yannick Leroy
13
Iris/Prisma
september 2010 - nr 16

september 2010 - nr 16 14
Iris/Prisma
Een frisse start
1 september is niet alleen voor de eerstejaars een bijzondere dag, ook de ‘anciens’ kijken
nog altijd vol spanning uit naar de eerste schooldag.
Eveline Spiessens -
5KANIris
Nieuwe start
Voor mij is de eerste schooldag een
nieuwe start, een nieuwe richting.
Na twee maanden vakantie zie ik
eindelijk mijn vrienden en vriendinnen
terug. 1 september is opnieuw
wat afscheid nemen van leerlingen
die zijn afgestudeerd, maar ook
het verwelkomen van een heleboel
nieuwe gezichten. Ik wens de nieuwe
leerlingen veel succes!
Christophe Waelbers -
5KANIris
Eerste schooldag
.
Op 1 september kijk ik er altijd
naar uit om mijn vrienden terug
te zien. Ik vind het spannend om
mijn nieuwe klas te ontdekken
en kennis te maken met nieuwe
leerkrachten. Ondertussen ken
ik het K.I.W. als mijn broekzak
en maak ik graag nieuwe leerlingen
wegwijs in onze school.
Jonach Van den Berghe -
5KANIris
1 september
Mijn eerste schooldag op het
K.I.Woluwe betekent terugkomen
in mijn vriendenkring.
Een nieuwe lijn beginnen.
Nieuwe gezichten ontmoeten,
maar ook geconfronteerd worden
met oude gezichten die er niet
meer zijn; gezichten waarvan de
proclamatie de afsluiting was van
hun schoolcarrière.
De inleiding van 3 trimesters vol
emoties, leerstof en amusement.

IRIS … een vooruitblik vanuit een rijk verleden.
“IRIS” maakt deel uit van de afdeling IRIS/PRIS-
MA uit het MPI. In de IRIS–leefgroepen wordt er
door een multidisciplinair team (opvoeders, therapeuten,
opvoeder–groepchef, maatschappelijk
assistente, orthopedagoge, …) zorg geboden aan
schoolgaande jongeren tussen 12 en 21 jaar met
een visuele beperking. Een kort overzicht bieden
van wat er reilt en zeilt, is niet eenvoudig!
In 2009 werd wereldwijd “200 jaar Braille” gevierd
met allerhande activiteiten. Louis Braille,
geboren op 4 januari 1809, verloor op zeer jonge
leeftijd het zicht en zou later iets waardevols
ontwikkelen: het brailleschrift. Dit zespuntensysteem
heeft een enorme invloed gehad op de
lees- en schrijfmogelijkheden voor personen die
niet (meer) met een vergroot lettertype kunnen
werken.
Doorheen de eeuwen kende de begeleiding van en
het onderwijs aan blinden en slechtzienden een
grote evolutie. Veranderende pedagogische inzichten
speelden hierin een rol, alsook evoluties
op technisch vlak.
Aangezien wij een zo goed mogelijke ondersteuning
voor de jongeren willen bieden, worden zij
door een multidisciplinair team ondersteund en
opgevolgd. Doorheen dagdagelijkse
situaties leren en oefenen de
jongeren sociale, communicatieve,
… en praktische vaardigheden
en worden zij door de verschillende
professionelen gestimuleerd
en uitgedaagd. Maar er is zeker
ook ruimte voor leuke, ontspannende
momenten.
Naast de ondersteuning op
o.a. sociaal–emotioneel
vlak, begeleiden we de
jongeren in hun zoektocht
naar de meest geschikte
hulpmiddelen (materiaal).
Enerzijds voorzien we hulp
bij de aanvraag van persoonlijke
hulpmiddelen,
anderzijds voorzien we
ook materiaal vanuit de
afdeling. Zo zijn er bijvoorbeeld
de leesloepen,
loepelampen, … die uitgeprobeerd
en/of uitgeleend
kunnen worden, is er aangepast
keukenmateriaal
voorhanden, …
Daarnaast werd er een Daisyspeler aangekocht.
Deze is ter beschikking in de leefgroep IRIS 1 en
kan door de jongeren geleend worden om bijvoorbeeld
’s avonds van een luisterboek te genieten.
Bovendien is er in deze leefgroep – dankzij een
gift – ook een voorleestoestel beschikbaar. Hierdoor
kunnen boeken en sommige tijdschriften gescand
en ‘voorgelezen’ worden.
Als we vooruitkijken, stellen we op korte termijn
de aankoop van een tweede Daisyspeler voor de
leefgroepen voorop. Daarnaast zien we nog enkele
omgevingsaanpassingen mogelijk, denken
we aan extra materialen ter ondersteuning in het
dagelijks leven, willen we blijvend ‘investeren’
in onze medewerkers, …, nemen we ook deel
aan activiteiten buiten de muren van de campus.
Kortom, binnen het kader van “175 jaar Woluwe”
blikken we binnen IRIS graag terug op een rijke
geschiedenis, maar kijken we met nieuwe ideeën
vooral vooruit!
Sandy Van Den Abbeele
15
Iris/Prisma
september 2010 - nr 16

september 2010 - nr 16 16
Iris/Prisma
Zorggroep en structuurgroep in PRISMA
Tot vorig schooljaar werden de leefgroepen
per leeftijd ingedeeld. De jongste instromers
startten in de Kameleon, doorliepen De Steiger,
De Oceaan en het Schiereiland om ten
slotte, als (bijna) laatstejaars, in Het Baken
verdeeld te worden.
Vijf jaar geleden hebben we reeds een poging
ondernomen om de leefgroepverdeling
van PRISMA te verticaliseren (gemengd naar
leeftijd). De horizontale leefgroepverdeling
(ingedeeld per leeftijd) werd echter in praktijk
niet verder omgezet in een verticale indeling
omwille van uiteenlopende redenen.
Desalniettemin hebben we vorig schooljaar
(2009-2010) twee leefgroepen ingedeeld
volgens de specifi eke zorgvragen van de jongeren.
In een eerste leefgroep (Kameleon)
hebben we jongeren ingedeeld die – naast
hun autismespectrumstoornis – een bijkomende
zorgvraag hadden en aldus een specifi
ekere aanpak nodig hadden (die met andere
woorden verder reikt dan een zuivere
‘autismespectrum-aanpak’). In De Steiger
daarentegen hebben we geopteerd voor een
duidelijker en nog meer gestructureerd leef-
Een cadeau
van het VGC
klimaat.
Een evaluatie vond plaats eind vorig schooljaar.
De algemene eindconclusie was positief;
echter pas nadat we de basisveiligheid hadden
geïnstalleerd voor deze jongeren, kwam
er ruimte om meer aandacht te hebben voor
hun specifi ekere noden. Een belangrijke opmerking
echter was dat er meer personeel
moest voorzien worden om het concept voldoende
te kunnen realiseren. Ook was het
niet steeds even eenvoudig om voor de verschillende
leeftijdscategorieën in één enkele
leefgroep voldoende te differentiëren wat
betreft allerhande vrijetijdsactiviteiten.
Dit schooljaar 2010-2011 werd de zorggroep
behouden. We voelden echter de noodzaak
om een tweede structuurgroep toe te voegen.
Een uitbreiding van opvoedersuren zorgde
ervoor dat we in deze drie leefgroepen
tijdelijk een halftijdse ondersteuning bijkregen.
We hopen dan ook tegemoet te komen
aan de extra aandacht die al onze jongeren
verdienen!
Stéphanie Weynants
We zijn sinds een aantal maanden 6 tandems
rijker. Knalrode met versnellingen, alles
d’erop en d’eraan. Extra banden in reserve, 12
fi etshelmen, extra lichten voor elke fi ets, fl uo
veiligheidshesjes, 12 stevige reistassen en ook
nog 24 drinkfl essen.
Dit is een cadeau van het VGC, met name we
krijgen de fi etsen in bruikleen. De fi etsen staan
hier opgesteld binnen de Campus en kunnen te
allen tijde door ons gebruikt worden. In het
weekend maakt de VGC hiermee ook tochten met hun ploeg.
In tussentijd zijn er al verschillende trajecten door een aantal jongeren en leefgroepen
afgelegd onder begeleiding van het VGC.
Lieven Van Langenhoven

In I de Kameleon,
woensdagnamid-
w
dag: d “Frank, wat
doen d
we straks?
”Tai chi en Kung Fu."
“Tai chi, wat is dat?”
“Schaduwboksen”, op een ontspannende manier
leren verdedigen en aanvallen. Ons lichaam leren
aanvoelen en de schouders en buik loslaten, een
beetje zoals relaxatie.
Ah, daar is Nele. Ze komt een fotooke nemen
want zo’n tof tuintje in de volle zon en Alain is
helemaal in witte “ZEN”-kledij.
Ons kamp in Daverdisse
Het kamp van 2010 was heel leuk.
We hebben veel plezier gemaakt.
We hebben een quiz gemaakt waar je leuke prijzen kon mee winnen.
Zoals bananensleutelhangers en knuffelbeertjes en zo kan ik verder
gaan.
We hebben ook watergevecht gedaan. Dat was echt lachen want ik
heb van de opvoeders moeten ballonnen vullen. Op het einde kwam
er iemand langs en opeens, uit het niets, was er een reuzengevecht
tussen mij en de opvoeder, niet echt maar van waterballonnen …
Het eten was superlekker. Lieven en Firmin hebben dat echt goed
gedaan. Ik zou willen dat ze dat wel vaker doen voor ons.
Hier en daar was er een probleempje maar dat hoort er bij vind
ik.
We zijn ook gaan wandelen en daar heb ik leren ketsen.
Het was echt super.
Alleen we zijn gaan wandelen en we zijn een keertje fout gelopen
maar dat was eigenlijk wel leuk.
Ik weet niet zoveel meer. Alleen is er me één ding bijgebleven: het
was een geslaagd kamp!!!!!!!!!
Maxim Vande Weghe – Het Baken
Tai chi met Alain
Voel wat je doet zegt Alain, open je armen, maak
ze rond, breed en goed “aarden” met beide voeten.
Frank, Marjan en Jessy doen goed mee. Twee aan
twee, iedereen met een partner, voelen, testen,
weerstand geven.
“Wauw, ik voel het!”
Dan met een zwaard … Niet steken maar snijden,
vloeiende beweging, grote passen, …
“Mm, ik voel mij wel lekker …, raar die energie
van mij …
Alain Heijsse
17
Iris/Prisma
september 2010 - nr 16

september 2010 - nr 16 18
TOR
Het leukst vond ik de minigolf
en de cocktails...
5 juli was het weer zover. De torentjes gingen op kamp naar Waimes in de Ardennen, van maandag tot
vrijdag. Het weer was schitterend en daar hebben we allen van genoten.
Ik ging eens langs bij alle kinderen en jongeren van de Torentjes om hen te vragen hoe zij het kamp
hadden ervaren. Ik stelde aan ieder dezelfde 4 vragen.
Wat vond je tof op kamp? Was het eten lekker? Wat was niet zo leuk? Vond je het fi jn dat de directeur
mee was?
- Vanessa (12 jaar): de cocktailavond met Leen
was het leukste, ik denk dat de groten jaloers waren.
Het eten was superlekker, het was rond een
thema gebouwd en dat was keitof. Eerst vond ik
het niet zo leuk dat de directeur mee was maar
daarna toch wel. Bij het golfen kon ik goed met
hem praten. Het minst fi jn was dat het kamp zo
snel gedaan was.
- Amy (14 jaar): De laddercompetitie was het leukste want ik
ben gewonnen. Het eten was keilekker, beter dan bij mama. Ik
vond alles leuk. Het was fijn dat de directeur mee was, vooral
toen hij mee waterballonnen vulde. Ik heb hem wel niet zoveel
gezien.
- Babs (11 jaar): het leukst was de minigolf,
naar de speeltuin en gaan zwemmen.
Piet kan heel goed koken, het was
leuk dat de directeur mee was. Ik vond
het niet leuk dat Myriam een ongeluk
had.
Myriam Kempeneers
- Amber (8 jaar): het leukst vond ik gaan zwemmen, de slaapkamer
en de barbecue. Het eten was lekker. Het was fi jn dat de directeur
mee was, daarmee heb ik hem ook eens gezien. Minder leuk vond ik
de uitstap door het bos en altijd op het pad moeten blijven, ik blijf
toch liever binnen.
- Cédan (8 jaar): het leukste was gaan zwemmen op de
laatste dag in Sunparcs. Van het eten vond ik alleen de
chocolademousse lekker, de rest niet zo. Wat minder
leuk was weet ik niet meer. Ik vond het gewoon dat de
directeur mee was.
- Jan (10 jaar): het leukst vond ik de minigolf en de cocktails.
Het eten was soms goed maar soms ook niet. Vooral de barbecue
was lekker. Ik vond het niet leuk dat iedereen soms aan
het pesten was.
- Michael (14 jaar): het leukst vond ik de zoektocht.
Het eten was lekkerder dan op het internaat. De
directeur viel goed mee. Ik vond dat ik te vroeg
moest opstaan.
- Alison (15 jaar): de kleine veulens
gaan zien met de buurvrouw, de
laddercompetitie en de waterspelletjes
vond ik het leukste. Het eten
vond ik heel lekker. Er is niks dat ik
niet prettig vond. Ik vond het tof
dat de directeur bij ons was en ook
om te koken.

Terugblik
Vakantieopvang Ri4
Pensioenviering mevr. Neven
Opname misviering 29/8/10
Klaar voor de vakantie
Woluwel en wee
Totaalspektakel 175 j.K.I.W.
Startdag 2010-2011
19
Genieten in de zon
Laatste schooldag
Proclamatie 2010
september 2010 - nr 16

S
t
i
l
l
e
w
a
n
d
e
l
i
n
g
i
n
h
e
t
b
o
s
september 2010 - nr 16 20
De eerste stappen van Het Anker
Het pastoraat beweegt zich vandaag binnen de pluralistische en multiculturele samenleving van ons
O.C. Het heeft zich gesettled binnen Het Anker, lokaal A206.
Het Anker? Een én-én verhaal! Een verhaal van, en voor zoekende mensen in Woluwe; een stil en rustgevend
hoekje binnen ons Instituut, om te werken en te zoeken naar zingeving en geloof! Lees maar en kijk!
Een plaats om te zoeken naar de meerwaarde van ons eigen zijn.
Zo kregen de kinderen van de Loopbrug (8-12 jaar) er 5 vormingsmomenten op woensdagnamiddagen
rond zelfbeeld en relaties.
Een uitleendienst voor spelen, boeken, fi lms … met
meerwaarde.
De spelen “Ken je Kwaliteiten” en het “Kwaliteitenspel”, het
“KernkwadrantenSpel” en het “Babbelspel” kenden een groot
succes.
Ze werden gespeeld door het personeel op teambuilding, door
de jongeren van Prisma en van de Springplank (TOR) …
Een plaats om tot dialoog te komen.
Op 4 en 8 februari volgden de leerlingen uit Prisma7 en Iris 5-6-7 de godsdienstles in Het Anker. Ze
kregen van Christiane een getuigenis over haar werken binnen de gevangenis en het bidden met gevangen.
De natuur
Het bos
Het is iedere dag
Ieder uur
De blaadjes
Het mos
De vruchten
De bomen
Je kan er de rust zelve opzoeken
Je kan er steeds weer naar toe komen
De wind
Het water
De Druppelende regen
De dieren
En
De schors
Zo mooi
Zo echt
Een zalige zegen
Kortom
De natuur is
Mooi
Prachtig
Echt
Zo puur …
Brenda 25/11/09 (Ahadi)
Sara, Nele en Christiane organiseerden 2 Ankeractiviteiten:
een stille boswandeling en een initiatie
handmassage.
Chris Hanssens gaf initiatie in handmassage aan de
jongeren van de leefgroep IRIS. 10/03/10.
Christiane De Mesmaeker

27 augustus 2010
Wat waren jullie geweldig op de startdag!
Vol overgave
Aandachtig
Wie zijn wij? Waarom kiezen wij voor het K.I.W.?
Voor welke waarden staat het K.I.W.? Wat zijn onze sterke kanten?
Wat zouden we nog veel beter kunnen doen?
Waar zou in de toekomst meer aandacht aan moeten besteed worden?
Wat wil het K.I.W. zijn in de toekomst?
wij willen weten wat woluwe wordt
Met het indentiteitsspel
Hoe breng je al deze vragen samen?
In dialoog
over
waarden en inspiratie
Vriendschappelijk
21
Gezellig
wordt vervolgd !
september 2010 - nr 16

september 2010 - nr 16 22
Onze groentjes
Elke Goovaerts - opvoedster I-PRI
Adelheid Rijk - opvoedster TOR
Griet Pické - leerkracht BuSO
Alex Coekelberghs - BuBaO ondersteuning L.S
Karin De Coster - opvoedster Ri4
An Torremans - busbegeleidster
Katty Lenders - verpleegster
Bjorn Francken - Technische Dienst
Kim Herregodts - opvoedster I-PRI
Chantal Goossens - Huishoudelijke Dienst
Klara Seré - BuSO
Christopher Goossens -leerkracht BuSO
Larbi Bencherif - opvoeder TOR
Linda Den Hartog - opvoedster I-PRI
Sofi e Celis - opvoedster TOR
Maria Louisa Ramos Bernacha
Huishoudelijke Dienst
Sofi e Ceuppens - logo BuBaO
Marjan Arrazola - leerkracht BuSO
Stefan Torrekens - O.G. TOR
Mike Raeymaekers - keukenhulp
Tim Veranneman - leerkracht BuSO
Sabrien Poissonnier - opvoedster Ri4
Wendy Schellemans - opvoedster Ri4

LIEF EN LEED
Nieuwelingen op onze planeet
✓ 28/06/10 JORN, zoontje van Tine Stappaerts (GON-begeleidster BuSO)
✓ 29/06/10 STELLA en NELSON, dochtertje en zoontje van Eva Vleminckx
(GON-begeleidster BuSO)
✓ 14/08/10 WARRE, zoontje van Klaartje Beerten (GON-begeleidster BuSO)
✓ 19/08/10 SIENNA, dochtertje van Christophe De Turck (leerkracht BuSO)
✓ 09/09/10 JIS, dochtertje van Koen Cordier (netwerkverantwoordelijke MPI)
✓ 16/09/10 ILONA AILLISH, dochtertje van Doke Brouns (opvoedster IRIS)
Trouwden met hun lief
✓ 03/07/10 Peter Raquet (GON-begeleider BuSO) met Lien Bourgonjon
✓ 16/07/10 Isabel Gossé (leerkracht BuSO) met Dieter Vermeire
✓ 30/07/10 Tom Dehondt (opvoeder BuSO) met Kaat Vercammen
Onze overledenen
✓ 10/07/10 Jacqueline Notredame (moeder van dr. Michel Vanhalewyn)
AGENDA
Er zijn nog andere mensen die dierbaren verloren hebben maar wiens naam
we hier niet noemen. Ook met hen voelen we mee.
BuSO – IRIS – PRISMA – REGENBOOG 2
15/10/10 rapport periode 1
21/10/10 oudercontact voor de nieuwe leerlingen, voor 5de jaar OV3 en voor 6+7KAN
02/12/10 rapport periode 2 voor 6KAN
03/12/10 rapport periode 2
09/12/10 geïntegreerde proef voor 6KANp
13/12/10 start periode grote toetsen
23/12/10 schorsing van de lessen (geen school, wel opvang voor (semi)-internen)
oudercontact
24/12/10 kerstviering
rapport examen 1 en periodeoverzicht
VOOR ALLE GEÏNTERESSEERDEN
01/11/10-05/11/10 herfstvakantie
11/11/10 wapenstilstand (geen school)
12/11/10 vrije dag
24/12/10 einde van de school om 12 uur
27/12/10-07/01/11 kerstvakantie
Op onze website
kan u terugblikken
op de misviering
die uitgezonden
werd op 29/08 jl.
www.woluwe.org
23
september 2010 - nr 16

september 2010 - nr 16 24
Met dank aan onze sponsors