Veer 5 juist - VGK

26° jaargang, Maart 2009
plattelandsvlucht naar Cairo op te vangen en zo arbeidskrachten voor haar
nationale industrie te scheppen. Tussen 1960-1965 financierde de
genationaliseerde economie zo’n 14.500 woonblokken, voornamelijk rond
industriële kernen in perifere stadswijken (Helwan, Imbaba en Shubra al-
Khima). De nieuwe appartementen vormden een breuk met de traditionele
manier van wonen. Sociale eenheden en traditionele
disciplineringmechanismen werden doorbroken en vervangen door nieuwe,
statelijke controlestructuren, zoals politiekantoren en –patrouilles.
Vanaf 1965-67 brokkelde de nasseristische
De Cairo Tower
consensus af en was het regime niet langer in staat,
onder meer door de stijgende militaire uitgaven,
om op grote schaal in woningen te investeren. Via
een strenge controle op de huurprijzen wilde het
regime de beschikbaarheid van woningen voor de
lagere inkomens verzekeren, maar dit leidde tot
verloedering van huizen en woonblokken aangezien
de onderhoudskosten vaak hoger lagen dan de huur
die de uitbater mocht incasseren. De Thermidor van
de Arabisch-socialistische revolutie was reeds
tijdens de laatste jaren van Nassers bewind ingezet
en won aan kracht na de machtsovername van Sadat in 1970.
Sadats afkondiging van de infitah (letterlijk: opening) bekrachtigde de transitie
naar een kapitalistische economie. Hoewel de nationale economie nog twee
decennia lang door een publieke sector, genationaliseerde bedrijven en
centrale planning werd gedomineerd, schiep de liberalisering een nieuwe,
oligopolistische burgerij, bestaande uit de staatselite (hoge functionarissen,
legertop, partijbonzen, …) en welgestelde individuen die via hun connecties
met het regime maximaal van de hervormingen konden profiteren. Mubarak,
door de Egyptenaren vandaag cynisch "la vache qui rit" genoemd, volgde Sadat
in 1981 op. Hij remde eerst de transitie naar een neoliberale economie af, maar
werd eind jaren ’80 door het IMF onder druk gezet om de staatsgeleide
economie sneller te liberaliseren en te privatiseren. Gedurende de jaren ’90
werden subsidies op basisproducten afgeschaft, de munt gedevalueerd en de
sociale uitgaven en investeringen ingeperkt. Egypte en Cairo als het centrum
van de nationale economie werden in de neoliberale wereldorde geïntegreerd.
Terwijl in de jaren ’80 weinig buitenlandse bedrijven een zichtbare
aanwezigheid in het stadschap hadden, domineren ze vandaag het straatbeeld
Het Veer www.vgk.gent.be 71