Gered van de ondergang? - Jellinek

Betreft: Tuinhuis,
gedwongen overplaatsing mevrouw Kriel Willems
De redactie van het 0-nummer plaatst enkele passages uit een brief, die een ex-medewerker van
het Tuinhuis John Eshuis, schreef aan de Raad van Bestuur van JellinekMentrum.
Drie jaar geleden kwam ik als oud cliënt van de Jellinek
organisatie als vrijwilliger bij Het Tuinhuis werken. Ik
doe daar het computergebeuren, houd de administratie
(mede) op peil en geef computerlessen aan cliënten
van Jellinek en Mentrum. Ik heb ook een allround rol
binnen het Tuinhuis gebeuren. Toen ik daar begon
met werken, was ik 14 jaar vrij van
mijn alcohol verslavingsproblemen,
maar het was mij niet mogelijk om
mijn draai te vinden in het ‘dagelijkse
leven’. M.a.w. ik heb 14 jaar thuis
gezeten, kwam in het geheel de
deur niet meer uit en de kwaliteit van
mijn sociale leven was nihil. Ik was
zeer depressief, regelmatig onder
behandeling geweest en leefde
onder het gebruik van tranquillizers
en antidepressiva. Omdat de aard
van het werk en de sfeer binnen
Het Tuinhuis mij op dat moment erg
aanspraken, durfde ik het aan om hier
een vrijwilligersbaan te accepteren.
Deze werd mij aangeboden door
mevrouw Willems. Het viel mij meteen op dat mevrouw
Willems en meneer van Ginkel de drijvende en
bindende krachten waren binnen Het Tuinhuis. Zij
weten een omgeving te scheppen, waar verslaafden
en mensen met psychische problemen zich op hun
gemak kunnen voelen en even zichzelf kunnen zijn.
Zonder druk van buitenaf en zonder stigmatisering
van de buitenwereld. Een kop koffie, een praatje, een
goedkope doch voedzame maaltijd of een klusje als
zinvolle dagbesteding, dit alles is hier mogelijk. Het
doet de mensen zichtbaar goed. Dit alles kan alleen
maar gebeuren, als de Jellinek organisatie hiervoor
de juiste mensen op de juiste plek weet te plaatsen.
Door het gedwongen vertrek van mevrouw Willems
gaat deze formatie zijn ‘motor en drijvende kracht’
verliezen. Ik ben zeer bevreesd voor de gevolgen voor
Het Tuinhuis en zijn cliënten. De bedoeling is dat er
een nieuwe coördinator aangesteld gaat worden, deze
coördinator mist de ervaring (binnen Het Tuinhuis) en
het vertrouwen dat mevrouw Willems vanzelfsprekend
wel heeft. Zij heeft grote organisatorische kwaliteiten,
overwicht op zowel de collega’s als de cliënten.
Bovenal heeft zij het vertrouwen van een doelgroep, die
te boek staat als achterdochtig en moeilijk hanteerbaar.
Dit heeft zij door haar warme persoonlijkheid en
een jarenlange ervaring en kundigheid weten te
bewerkstelligen.
Concluderend kan ik zeggen dat Het Tuinhuis door
de inzet en opzet van zowel Mevrouw Willems als
meneer van Ginkel uniek is binnen de Nederlandse
verslavingszorg. Een plek waar verslaafde
mensen graag hun tijd doorbrengen en dat zonder
‘gebruikersruimtes’ en dergelijke. En hier raak
ik de kern van de zaak. Het Tuinhuis geeft rust,
geborgenheid, regelmaat, het is een sociëteit voor
de verslaafde en psychisch zieke medemens. Het
voorkomt dat mensen verder in hun isolement geraken,
het voorkomt dat mensen 24 uur per dag met hun
verslaving of psychische ziekte bezig zijn. In twee jaar
tijd is het ledenbestand verdrievoudigd, van zo’n 200
mensen tot over de 600 in de huidige situatie. Dit zegt
veel over het noodzaak en het belang van een dergelijk
project. Het eventuele wegvallen van Mevrouw Willems
geeft grote onrust binnen dit ledenbestand. Het valt te
prefereren, dat zij aanblijft en een eventuele nieuwe
coördinator inwerkt, zodat deze met de binnen Het
Tuinhuis opgedane ervaring zich kan inzetten voor het
opzetten van nieuwe ‘Tuinhuisprojecten’. 30-4-2008
22 9
Foto: Kees C. Keuch