Fulltext - BTNG · RBHC

zijn angst voor de paupers. Zo onderscheidde Galton in de maatschappij
verschillende 'rassen', een woord dat toen een veel
bredere betekenis had: het sloeg op een of andere mensengroep,
die echter daarom geen fysieke antropologische overeenkomsten
moesten vertonen, ook niet noodzakelijk erfelijkheids- of verwantschapsbanden
met elkaar hebben, maar alle mensen die om het
even welke kenmerken gemeenschappelijk hadden (sociale groep,
intellectuele capaciteiten, nationaliteiten, gedrag,...) konden tot een
'ras' behoren, als die kenmerken maar specifiek voor dat 'ras'
door Galton geacht werden. 6 Aldus kon het rasbegrip ook gebruikt
worden voor sociale groepen en klassen; de termen 'ras' en
'klasse' konden in feite soms synoniem zijn en dus onderling
verwisseld worden. 7 'Goede' rassen zouden deze worden die
Galtons Victoriaanse waarden deelden en zich van de grauwe
middelmaat onderscheidden door intellect, werklust, moed en
karakter. Slechte rassen zoals 'criminelen' en 'dronken paupers'
bezaten deze aangeboren waarden natuurlijk niet: aldus zou Galton
een hele 'raciale'—maar in feite grotendeels sociale—stratificatie
opstellen, met als hoogste een klasse van genieën en als laagste de
criminelen. In die classificatie valt natuurlijk de lage plaats van de
arbeider op en de hoogste plaatsen van de gegoede burgerij
waartoe Galton zelf behoorde. 8 Dergelijke sociale kenmerken en in
het bijzonder intelligentie en talenten beschouwde hij als erfelijk.
dat werd voor hem trouwens het sleutelwoord in de eugenetika, hij
zou deze term nauwkeurig omschrijven. Vóór Galton en Mendel
was erfelijkheid nooit aan systematisch onderzoek onderworpen. 9
Als Galton het had over "the improvement of the race" dan
kon dat ook de gemiddelde 'abstracte' mens betekenen. In dit
laatste opzicht werd hij geïnspireerd door de Belgische statisticus
Quetelet. Hij begon zoals deze antropometrische gegevens te
verzamelen en in statistieken te verwerken en zag dat deze zich in
een populatie verdeelden als in de zogenaamde Gauss-curve, hoe
6. MOSSE G., Toward the final Solution. A History of European Racism,
London, 1978, p.74.
7. JONES G., Social Darwinism and English Thought, Sussex, 1980, p.146.
8. STEPAN N., op. cit., p.125.; CHASE A., The Legacy of Malthus. The social
Costs of the new scientific Racism, New York, 1977, p. 108.
9. KEVLES D., op. cit., p. 18.
403