Magazine - Hendrik-Ido-Ambacht

Gesprek met Carlo Oostindie,
directeur Woningcorporatie Rhiant
en Bep Besse, lid van de huurdersraad
"Denk aan het Centre Pompidou
"
Kunst in de buitenruimte moet functioneel zijn, vinden zij. "Kunst verfraait maar het kost ook
geld. Dat geeft niet, als er ook nog een nuttige functie aan is verbonden. Als je kunst 'leuk en nuttig'
kunt maken, is het voor iedereen aardig. Zo kan kunst helpen om je in je wijk, in je woonomgeving
thuis te voelen en er iets eigens van te maken. Je zou hiervoor verlichting kunnen inzetten.
Verlichting moet er toch zijn en met net iets anders of iets mooiers kun je een wijk of een straat
een eigen identiteit geven. Buurten kunnen dan herkenbaar zijn aan hun verlichting, die in de ene
buurt anders is dan in de andere. Je zou ook iets kunnen doen met stroken neonlichten of met
het aanlichten van bepaalde gebouwen. Denk aan het Centre Pompidou."
"We hebben nu enige reliëfs op kopgevels van fl atgebouwen maar je kunt ook iets doen met
teksten op gevels. Ook daarbij geldt, dat het een buurt iets ‘eigens’ geeft."
Nog meer ideeën?
"Het Baxpark en Sandelingen Ambacht zijn plekken waar meer te beleven zou moeten zijn. Al
ontwerp je er maar bijzondere speeltoestellen, waar kinderen in kunnen klimmen. En dan geen
gewone, houten klimrekken maar sprookjesachtige bouwsels. Langs de Waal zou op die manier
'spelen en kunst' ook gecombineerd kunnen worden."
•
Een andere plek die
•
het verdient om er
•
iets van te maken is voor
•
Carlo het gebied rond de
Dorpskerk.
•
;
Gesprek met Peter Gommans
Ondernemer en interim-directeur van CAI H.I.Ambacht
"Kunst moet passen bij de wijk
"
Bij sociale woningbouw hoort een wat meer sociale buitenruimte, met speelruimte voor kinderen
of een open plek waar een wijkfeest kan worden gehouden. In een wat meer zakelijke buurt,
met veel kleine ondernemers moet de buitenruimte ook meer zakelijk zijn. Daar hoort een wat
strakkere sfeer bij en het is ook belangrijk dat je je vervoermiddel kwijt kunt. En in een historische
wijk past een bronzen beeld. Kortom, je moet niet 'zomaar' ergens iets neerzetten, omdat
20
je het hebt of omdat het moet.
"Kunst in de buitenruimte moet passen
bij de wijk, de architectonische
uitstraling van de bebouwing en bij
het type bewoners."
Een kunstuiting moet ook niet op zichzelf staan
of toevallig voor handen zijn maar een betekenis
hebben. Het is mooi als kunst refereert aan
of een relatie heeft met de zakelijke geschiedenis
of de huidige knowhow van de gemeente.
Zo spreekt het schip op de rotonde in de Antoniuslaan,
dat refereert aan de scheepsbouw en
sloperijen, iedereen aan.
Op de Nijverheidsweg zou een kunstwerk van
bijvoorbeeld bijen of mieren kunnen uitbeelden,
dat de bedrijven samen een conglomeraat van
hard werkende ondernemingen vormen. Op het
genieterrein zou je een relatie kunnen leggen met
de pontonniers die er vroeger lagen. Zij hadden
bemoeienis met het water en sloegen bruggen.
De kunstuitingen moeten wel herkenbaar zijn en
er moet een relatie zijn met de plek, de geschiedenis
en de bedrijvigheid. Het is niet erg om er
moeite voor te moeten doen om die relatie er uit
te halen maar de kunstenaar moet die er wel in
21
hebben gelegd.