DE ROP, A. Bibliografie over de Mongo. T.VIII,f.2 (1956) (PDF format)

vAokîta rik’ okoli bönko kwata kwata kwata, mpé
aokita, ôle ndâ ntünju, esé ngaa. vOfôke ô là nsósó kóo.
vAolóla nd’ ólóló móngó wä bakiló, ko âtane banto bâumâ
bâôsü’ owâ mpé bâômela ntükünyü nd’ êmwa, ô la
wâli okâé ng’ ókó. vAolóka ndé bofolu, mpé aoyafetola
ô la loângu fio fio, ko aokâa rik’ okoli mpé aofolomwa
folólóló mpé tsu. Aikàmé ô mbôka ko àokit’ olâ.
Hij nam de liaan, klom en klom en geraakte er ;
toen hij het uiteinde bereikte, zag hij het dorp open
voor zich liggen. Hij hoorde er zelfs geen kip. Hij
kwam in de straat van zijn aanverwanten en trof er
alle mensen dood aan ; paddestoelen groeiden reeds
in hun mond, bij zijn vrouw zowel als bij de anderen.
Hij werd bang en vloog weg, zo vlug mogelijk ; hij
sprong op de liaan en liet zich glijden en... weg. Hij
bleef doorstappen en kwam thuis.
(De gesproken woordkunst van de Nkundó, blz. 126,3).
Vanaf de officiële oprichting in 1930 was het onderwijs
in het klein seminarie te Boküma hoofdzakelijk in
het Lonkundó. Het Lonkundó, Frans en Latijn werden
tot Rhetorica inbegrepen in het Lonkundó onderwezen.
Godsdienst, geschiedenis en aardrijkskunde eveneens ;
wiskunde tot de quarta, daarna gaf men dit vak in
het Frans. In het seminarie nam men de kandidaten
aan van de vicariaten Coquilhatstad en Basänkoso. Van
dit laatste vicariaat stuurde men ook de Ngombejongens,
die eveneens hun studies in het Lonkundó
deden. Om zich aan te passen aan het onderwijs van
de intervikariale grootseminaries, waar de leerlingen
na afloop van het klein seminarie werden heengestuurd,
is men sinds '1944 niet meer met het Lonkundó-onderwijs
kunnen doorgaan. Proefondervindelijk heeft echter
het seminarie van Boküma bewezen dat middelbare- en
humaniora-studies in het Lonkundó kunnen onderwezen
worden zonder de minste moeilijkheid.