Nederlandse vertaling - Itg

IN MEMORIAM
Engelse versie p. 10
PROF. PIETER GUSTAAF JANSSENS
P.G. Janssens, directeur van het ITG tussen 1957 en 1976, stierf na een rijk en productief leven in alle
vrede op 17 december 2005. Voor velen bekend als “Peegee” of “le patron” (de baas), was Prof.
Janssens een legendarische en onbetwiste leider in een spilperiode van de geschiedenis van het
instituut. Hij werd geboren in Gent in 1910, waar hij zijn medisch diploma behaalde in 1935. In 1936
studeerde hij Tropische Geneeskunde op het ITG en behaalde hij daarna een Masters aan de
Universiteit Gent. Zijn tropische carrière begon in 1937 als arts “verantwoordelijk voor de
ziekenhuizen, het laboratorium, malariabestrijding en preventie van silicose” in de koloniale
goudmijnen van Kilo Moto, Noord-Oost Congo. Hij verbleef er 12 jaar, deed veel onderzoek en
volgde verdere opleidingen in Zuid-Afrika en het Verenigd Koninkrijk. In 1950 werd hij benoemd als
Kliniekhoofd en Hoogleraar Tropische Pathologie op het ITG. In 1957 volgde hij Prof. Dubois op als
directeur en moest meteen de gevolgen onder ogen zien van het onverwachte
dekolonisatieproces. Het voortbestaan van het ITG in deze moeilijke periode is bijna volledig toe te
schrijven aan zijn visionair intellect en zijn tactische alertheid. Bijna 50 jaar op voorhand voorzag hij
de rol van de westerse tropische instituten in de 21 ste eeuw: onderzoek, capaciteitsversterking en
netwerking om de gezondheidszorg in het Zuiden te verbeteren. Hij was als arts en wetenschapper
een van de eersten om het belang van de antropologische, sociale en economische aspecten
van de gezondheidszorg te erkennen. Hij was verantwoordelijk voor de oprichting van de nieuwe
departementen: Volksgezondheid, Diergeneeskunde en de eenheid Virologie, die ook vandaag
nog standhouden. Hij geloofde vooral in de capaciteiten van de wetenschappers en de artsen
van de tropische landen zelf en beschouwde de opleiding van en de steun aan een nieuwe
generatie nationale leiders als onze belangrijkste taak. Hij was dan ook, samen met anderen, de
drijvende kracht achter de internationale Masterprogramma’s van het ITG. Terwijl hij het ITG met
sterke hand nieuwe richtingen induwde, bleef hij ook actief als docent, onderzoeker en clinicus. Zijn
encyclopedische kennis van tropische ziekten was onvoorstelbaar en werd voor het nageslacht
vastgelegd in zijn monumentaal werk “Health in Central Africa since 1885, past, present and
future”. Hij was lid van verschillende expertcommittees van de WGO, betrokken in verschillende
gezondheidsprojecten in het Zuiden, professor en vice-decaan aan de UA, gasthoogleraar aan
buitenlandse universiteiten en lid van een groot aantal wetenschappelijke verenigingen en
ontwikkelingsorganisaties. Na zijn pensioen in 1976 bleef hij lezen, schrijven en collega’s en vrienden
ontmoeten tot de dag van zijn dood. P.G Janssens had een groot inzicht in het herkennen en het
aanmoedigen van jong talent. Hij liet daardoor niet alleen een enorme intellectuele en
institutionele erfenis achter, maar ook verschillende generaties van deskundigen in tropische
ziekten; een echte “Belgische school” die zal blijven voortbestaan als testament van zijn
wetenschappelijke uitmuntendheid en diepmenselijke solidariteit.
15