Cube Tonopah SL - BIKE & trekking

6 Toertochtbikes
WAT IS DE BESTE BOSSENCROSSER?
ZES VERSCHILLENDE FIETSTYPES FIETSTYPES VERGELEKEN
TESTCOÖRDINATIE: JORIS BIRNIE EN PETER-ALEXANDER VAN ’T HOF
TEKST: PETER-ALEXANDER VAN ’T HOF EN ARJAN KRUIK
FOTO’S: ERIK BOSCHMAN
Wat is de ultieme toertochtbike? Wie zelf aan
toertochten deelneemt ziet van alles rondrijden.
Cyclocrossers en mtb’s, fullies en hardtails,
28” cross hybrides en ook steeds meer 29ers.
Welk van deze fietstypes is het meest geschikt
voor die typisch Nederlandse toertochten door
het bos? We namen de proef op de som en
reden een aantal tochten op zes verschillende
fietsen.
De line-up kan eigenlijk niet gevarieerder zijn. Ga
maar na. We reden een traditionele mountainbike
hardtail, maar dan wel in een ultralichte, state-ofthe-art
carbonuitvoering: de Scott Scale 20. Ook
van carbon zijn de Ghost RT Lector 5700 fully,
met 26” wielen, en de eveneens dubbelgeveerde
Specialized Epic Comp, met 29” wielen. De
Paragon van Trek heeft ook grote wielen, maar geen
achtervering en een frame van aluminium in plaats
van carbon. De Cube Tonopah heeft wel wat weg
van een Trek Paragon met anorexia; rondom de
velgen van deze ranke crosshybride liggen namelijk
dunne cyclocrossbandjes. Natuurlijk heeft de Merida
Cyclocross 4 Disc dezelfde dunne bandjes. En net
als de Cube Tonopah óók schrijfremmen. Die waren
tot voor kort verboden in die tak van wielersport,
maar zijn door een recente regelaanpassing bij de
UCI wel toegestaan.
Appels met peren
Normaal proberen we bij BIKE & trekking appels
met appels te vergelijken en dus niet appels met
peren. We testen fietsen die vergelijkbaar zijn. Niet
alleen voor wat betreft model en type, maar ook
qua prijs. Waarom dan nu een test waarbij alle
modellen verschillen en ook de prijs niet echt een
constante factor is? Oftewel: waarom vergelijken
we nu wél appels met peren? Noem het nieuwsgierigheid.
We zijn bij BIKE & trekking fervente toertocht
rijders. En tijdens het rijden van die tochten
komen we van alles tegen. En de be rijders van
die verschillende fietsen claimen dat hun toer tochtfiets
het best is. De één zweert bij z’n hard tail, een
ander kan niet zonder z’n full sus pen sion en weer
een ander is te allen tijde trouw aan z’n good old
cyclocrosser. En dan hebben we het nog niet eens
gehad over dat nieuwe type mountain bike, dat
langzaam maar zeker in opkomst is: de 29er.
Om uit te vinden wat van al deze verschillende
fiets types de beste toertochtbike is, is er volgens
ons maar één manier: fietsen. En dat hebben we
gedaan, zo veel mogelijk. Toertochten, testsessies in
het Brabantse Dorst, toertochten, testsessies in het
Noord-Hollandse Schoorl en nog meer toer tochten.
Maar hoéveel we ook fietsten, er kwam niet zoiets
als ‘de beste toertochtbike’ bovendrijven. Gek?
Eigenlijk niet. Want smaken verschillen en iedereen
beleeft een tocht door het bos op z’n eigen manier.
De één wil de snelste van z’n ploegje zijn, de ander
gaat vooral om te genieten van de natuur. En wat de
één als snel en direct ervaart, vindt de ander on comfortabel.
Wat door sommigen flitsend stuur gedrag
genoemd wordt, kan ook als nerveus geïnter preteerd
worden. Of andersom; veel stabiliteit kan ook
overkomen als logheid. We ontkomen er daar om niet
aan, de fietsen op hun eigen merites te beoordelen.
Keihard knallen
Als je toertochten rijdt met de ambitie na afloop als
eerste aan het bier te staan, dan zou je verwachten
dat de cyclocrosser van Merida de eerste keus
is. Deels klopt dat ook. Rij je een parcours met
veel rechte stukken en harde asfaltsecties, dan is
deze fiets moeilijk te kloppen. Maar op bochtige
singletracks met kuilen en boomwortels raakt de
Merida achterop (en de berijder vermoeid!) door het
bonken en stoten van de fiets. Dan zijn de Ghost,
Scott en Specialized gewoon sneller.
Welke van deze drie mountainbikes het snelst is?
Dat is moeilijk te zeggen; de Scott is de lichtste fiets
van dit trio, accelereert als een malle en beschikt
over een flitsend stuurgedrag. En is dus moeilijk in
te halen. Maar het is en blijft wel een hardtail en met
name op het extreem bochtige boomwortelparcours
van Dorst zijn de fullies van Ghost en Specialized
in het voordeel. De Ghost RT Lector lijkt daar de
snelste te zijn, gevolgd door de Specialized Epic
29er. Maar is het parcours minder bochtig, dan
neemt de Specialized de leiding weer over. Vooral
op onverharde wegen met zacht, nat ‘zuigzand’ rijd
je op de Epic bij iedereen weg!
Dat voordeel op zuigzand heeft de andere 29er
in de line-up, de Trek Paragon, ook. En net als
de Specialized gaat de Trek bovengemiddeld
snel en soepel door de bocht. Toch springt deze
Amerikaanse grootwieler er verder qua dynamiek
niet uit. Omdat Trek z’n bikes altijd erg lang bouwt
- de horizontale bovenbuis op ‘onze’ Paragon is
ruim 62 centimeter - komt deze fiets bij rijders
die kleiner zijn dan één meter tachtig niet flitsend
over. Maar óók rijders die wél goed passen op de
Paragon missen wat pit. Op rechte stukken en in
T E S T
Toertochtbikes
ruime bochten is dat niet hinderlijk, maar als het pad
kronkelig en technisch wordt wel. En dat ligt beslist
niet aan het feit dat de Trek een 29er is; daarvoor
hebben we inmiddels al te veel goede ervaring met
dit soort fietsen. Het lijkt puur een keuze te zijn van
de ontwerpers om bij de Paragon de nadruk te
leggen op comfort en stabiliteit.
Hekkensluiter is de Tonopah van Cube. Op rechte
stukken met een harde ondergrond komt deze
sportieve crosshybride verrassend goed mee,
maar wordt het pad bochtig, ruw of zanderig - of
een combinatie van alle drie - dan moet deze
fiets afhaken. Niet zo gek: de dunne banden en
de harde vork met beperkte veerweg absorberen
nauwelijks oneffenheden. En de zitpositie is tamelijk
rechtop, wat een efficiënte krachtoverbrenging in de
weg staat. Maar van de andere kant bekeken; als
je aan toertochten meedoet om vooral te genieten
van het fietsen en van de omgeving, dan heb je
aan de Cube juist een hele goede. Zolang je maar
niet volle bak gaat en het parcours niet te ruw of
bochtig is. Waarschijnlijk is de Tonopah zelfs de
meest veelzijdige fiets van het testsextet. Je kan
er namelijk ook prima mee op de weg rijden, om
lekker fit te blijven. En omdat het frame is voorzien
van oogjes en bevestigingsmogelijkheden voor
achterdrager, slot en achterstandaard, kan je er
eventueel ook mee op fietsvakantie.
Relaxed genieten
Hoe veelzijdig de Cube Tonopah ook is, het offthe-road
comfort houdt niet over. En genieten en
comfort gaan meestal toch samen. Zonder twijfel het
meest comfortabel is de Specialized Epic 29er. De
grote wielen strijken eigenlijk alles al glad en wat de
wielen niet meepakken, doet de vering wel. Kortom,
dit is het non-plus-ultra op het vlak van comfort.
En dat is knap, want we schreven hierboven al, dat
deze bike ook tot de snelste behoort.
Hetzelfde geldt voor de Ghost RT Lector. Want
wat een fijne fully is dat! Iedere kuil en wortel wordt
gladgestreken. Toch is het geen écht relaxte bike;
de zitpositie is namelijk tamelijk sportief, met een
laagliggend, recht stuur. En dat kan tijdens een
lange toertocht vermoeiend zijn. Wat dat betreft
houd je het langer vol op de Trek Paragon. Want
ondanks dat deze Amerikaan geen achtervering
heeft, is het één verrassend comfortabele bike,
met dank aan de grote wielen, het brede stuur en
de lange wielbasis. Dat is wel anders bij de andere
mtb-hardtail in deze test, de Scott Scale. Want >>
BIKE & TREKKING 65