Geschiedenis van de jacht - KU Leuven

De jacht op zich is dus een gevolg van het ingrijpen van de mens op de natuur. Dit maakt het
onderwerp zeer gevoelig en bediscussieerbaar. Dit moet goed begrepen worden wanneer we
over jacht spreken, maar vooral wanneer het over stroperij gaat. Door in een zone zoveel
mogelijk dieren af te schieten, ontregelen stropers zo sterk het evenwicht dat het ecosysteem
mogelijk soorten zal verliezen en hierbij volledig zal veranderen. Zoals ik al zei staan alle
dieren in relatie met elkaar. Wanneer stropers visrijke gronden tot op de laatste karper
leegvissen, zal de zeldzame visarend, die daar al jaren nestelde, het jaar daarop niet meer
terugkeren. Het wegblijven van de visarend zal de populatie zwarte kraaien vrij spel geven, nu
deze niet meer uit het arendenterritorium worden verjaagd. De ijsvogel die afhankelijk is van
zijn visdieet, zal verdwijnen. Uiteindelijk zullen de vispopulaties zich geleidelijk aan terug
herstellen in de voormalige visrijke gronden, maar veel trager dan wanneer bijvoorbeeld een
jager slechts een bepaald aantal karpers zou gevangen hebben. De visarend en de ijsvogel
zouden in dit geval niet noodzakelijk verdwijnen. Stropers lappen bijgevolg de wetgeving en
een duurzaam faunabeheer aan hun laars, ze hebben andere prioriteiten dan jagers. Bij jagers
zou de eerste zorg moeten uitgaan naar het welzijn van het ecosysteem, bij stropers gaat deze
eerste zorg uit naar zichzelf. Met stroperij valt enorm veel geld te verdienen net zoals bij de
jacht. De meeste stropers schieten en vangen zoveel mogelijk dieren omwille van de sensatie,
maar vooral voor het gemakkelijk te verdienen geld. Er zijn immers maar weinig
vleeshandelaars en slagers die zich vragen stellen bij de herkomst van het geschoten wild, ook
voor hen is dit een hoogwaardige bron van inkomen. Stropers gaan vooral ’s nachts tewerk. In
de duisternis is de controle over een jachtgebied of een natuurgebied veel moeilijker en
legitieme jagers zijn enkel periodiek en overdag actief. Toch zijn er vanuit jachtverenigingen
en overheidsinstellingen (o.a. politie en boswachters) geregeld patrouilles op de baan om
stroperij tegen te gaan. De boetes voor stroperij kunnen enorm hoog oplopen en zelfs tot
effectieve celstraf leiden. Dit is vooral afhankelijk van de schade die werd toegebracht aan het
plaatselijke wildbestand.
In sommige Afrikaanse wildparken worden stropers vogelvrij verklaard. In die landen is
omwille van de enorme oppervlakte van de wildparken, een drastische wetgeving nodig om
stropers af te schrikken. Het wildbestand wordt daar niet alleen ’s nachts maar ook overdag
continue door stropers bejaagd. Bedreigde diersoorten kunnen door massale stroperij
uitgeroeid worden. De Zwarte Neushoorn en de Berggorilla zijn hier een voorbeeld van. Het
is echter niet zo verwonderlijk dat juist in een ontwikkelingsland als Afrika zoveel gestroopt
wordt. Bijna het gehele continent leeft in armoede en de illegale en internationale handel in
geweien, trofeeën, hoorns, vellen, pelzen en gestroopt wild brengt enorm veel geld op. Het
stropen is dan ook een zuivere noodzaak om in primaire behoeften zoals voedsel en geld te
kunnen voorzien. Het rijke Westen, dat zonodig alle bedreigde diersoorten in het door zichzelf
leeggeroofde Afrika wil beschermen, is in feite de reden dat deze diersoorten dezer dagen
illegaal en veelvuldig worden uitgeroeid. Men mag er dus niet vanuit gaan dat er enkel voor
het extra geld wordt gestroopt. In Afrika, maar ook hier bij ons in het vroegere Vlaanderen
stroopte men in de eerste plaats om te kunnen voorzien in primaire behoeften. De jacht op
wild met honden en valken was een aangelegenheid die enkel was weggelegd voor de adel.
Van de hongerige, gewone mensen werd verwacht dat ze de rijkelijke jachtgronden met rust
lieten.
Wat de hedendaagse Vlaamse stroper betreft, is het zeer bedenkelijk dat zijn of haar stroperij
via armoede te verklaren valt. Hoewel het in de meeste gevallen niet zo blijkt, is de stroperij
in Vlaanderen in vele gevallen een vorm van georganiseerde misdaad. Georganiseerde
groepen stropen door verschillende provincies met lichtbakken, lokvoer, lange honden,
buksen en strikken. Voor deze georganiseerde illegale handel is er een parcours nodig dat
Bio-ethiek De Jacht 35