Geschiedenis van de jacht - KU Leuven

De jacht en ethiek
De jacht is een bedrijf tussen 2 dieren, waarvan de een de agens en de andere de patiens, de
een de jager, de andere de gejaagde is. Als de gejaagde ook en bij dezelfde gelegenheid de
jager was, dan zou er geen jacht zijn. Dan zouden we een gevecht hebben, een strijd waarin
beide betrokkenen hetzelfde streven en een overeenkomstig optreden zouden vertonen.
De machten van de jacht
Eerste macht: De dood
De ethiek van de dood is de meest moeilijke van allemaal, omdat de dood het minst
begrijpelijke verschijnsel in een mensenleven is. Bij de jachtmoraal wordt het raadsel van de
dood nog bemoeilijkt, doordat men het raadsel van het dier er moet bijnemen. Tenslotte is er
nog de derde macht van deze kwestie. De dood is al raadselachtig genoeg als hij zich in
ziekte, oud worden en verslijten uit zichzelf aandient. Maar hij is dat nog veel meer, wanneer
hij niet vanzelf intreedt, maar veroorzaakt wordt door een ander wezen.
Tweede macht: Doodslag
Doodslag is het meest buitensporige gebeuren op deze wereld en een moordenaar is een mens
die we nooit zullen begrijpen. Daarom heeft zijn bloedige daad altijd de geweldigste
boetedoeningen geëist. Het bloed op zich is een vreemde verschijning. Bloed, een vocht dat
het leven draagt en symboliseert, is bestemd om verborgen te blijven en in het geheim door
het inwendige van het lichaam te vloeien. Wanneer het vergoten wordt en het in wezen
‘binnenste’ naar buiten komt, ontstaat er een samentrekking van afschuw en schrik in heel de
natuur. Maar dat is nu juist de dood. Het lijk is vlees dat zijn innigheid verloren heeft, een
brok zuivere materie waarin niemand meer zit. Maar wanneer bloed zich blijft vertonen en het
rijkelijk vloeit heeft het een tegenovergestelde uitwerking: het maakt mens en dier
opgewonden, dol. Het bloed heeft een orgiastisch 17 vermogen. De mens beslist zelf over
doodslag, hij kan al dan niet beslissen om een ander wezen te doden. Soms is het zelfs
onvermijdelijk.
Derde macht: Men moet doden
Het feit bestaat dat men moet doden. Het is soms noodzakelijk en onvermijdelijk om een
vijand, waanzinnige, misdadiger te doden. Vele diersoorten beschikken over geen andere
methode om zich te voeden. De prehistorische mens moest zich geheel aan de jacht wijden
om te bestaan. De jacht was dus de eerste bezigheid, de eerste arbeid en taak van de mens.
Daar dit jagersbedrijf onmisbaar was en dus het middelpunt en de wortel van dat bestaan was,
beheerst, oriënteert en organiseert het het hele menselijke leven: zijn doen en denken, zijn
techniek en samenleven. Radicaal opgevat: het wezen van de mens was aanvankelijk jager
zijn. Maar moet de hedendaagse mens nog steeds verplicht doden? Dit is een van de
bekendste en nog steeds onopgeloste vraag in de wereld. Jacht is soms een noodzaak, maar
even groot een genot voor de mens.
17 Orgiastisch: dweepachtig opgewonden
Bio-ethiek De Jacht 43