Geschiedenis van de jacht - KU Leuven

De tweede stelling houdt in dat jagers sinds lange tijd op een heel macabere wijze met het lot
van de dieren verbonden zijn. De jagers rechtvaardigen hun bloedige werk ermee, dat ze voor
het evenwicht in de natuur moeten zorgen. Anders zouden er wel eens teveel dieren kunnen
zijn op een bepaalde plek of zou een bepaalde diersoort kunnen gaan overheersen.
Uit observaties in gebieden op aarde, waar bijna geen mensen wonen, wordt dit echter niet
bevestigd. Uit recente studies van ecologen ter plekke bleek dat dieren beschikken over een
innerlijk mechanisme ter regulering van de populatie.
Zo heeft men bv. bij olifanten vastgesteld dat niet honger of dood beslissend zijn voor het
groeipercentage, maar de flexibiliteit van de vrouwelijke dieren bij het begin van de
geslachtsrijpheid. Dreigt er overbevolking, dan gaat het geboortepercentage omlaag. Iets
dergelijks heeft men bij herten, elanden, steenbokken en andere grote zoogdieren vastgesteld.
Ook veel vogelsoorten houden zich, al naargelang de dichtheid van hun populatie, bij het
broeden terug. Als er veel soortgenoten afgeschoten worden, komt de reserve van nietbroedende
soortgenoten in actie en komen er meer dieren bij dan er vóór de vogelmoord
waren. Geen enkele soort vermeerdert zich in het wilde weg. De populatie wordt niet door
strijd en dood van buitenaf beperkt, maar door een innerlijke maat. De jacht is dus niet
alleen ondeugdelijk, maar ook volkomen onnodig.
Dit zijn eigenlijk twee stellingen die elkaar uiteindelijk tegenspreken. Moeten we nu blijven
jagen of net niet om de fauna een dienst te bewijzen?
Wanneer we een jager hierbij om uitleg vroegen, wist hij ons het volgende te vertellen:
“Sommige jagers durven nog altijd beweren dat ze het doen om het biologisch evenwicht te
bewaren. Dat is natuurlijk onzin. Niemand stopt zoveel tijd, geld en moeite in de jacht als
hij/zij er geen plezier aan beleeft. Dit hoeft echter niet te betekenen dat de jacht niet nuttig
kan zijn. HET natuurlijk is namelijk een relatief begrip. Er zijn vele factoren zoals het
klimaat, ontbossing, ontwatering, moderne landbouw en het verdwijnen van grote predatoren
die een diepgaande invloed op fauna en flora hebben. Voor sommige soorten een verbetering,
voor andere niet. Daarom kan het nuttig zijn dat de mens ingrijpt om de populatie van
bepaalde soorten onder controle te houden, zoals onderzoek in Duitsland en Engeland heeft
aangetoond.
Anderzijds klopt het ook niet dat jagers uit zijn op het doden. Het doden van dieren is
natuurlijk een niet onbelangrijk element van de jacht, maar als het alleen daar om te doen
zou zijn, dan was ik wel in een slachthuis gaan werken. Voor mij is jagen de manier om zich
te meten met de natuur. Jagen vereist namelijk een grondige kennis van de natuur, de dieren
en hun gewoontes. Ik was zaterdag met vrienden op jacht in Duitsland, geen van ons heeft iets
geschoten, maar het was een prachtige dag; dat is ook jagen.
Toch kan niemand ontkennen dat er dingen gebeuren die echt niet door de beugel kunnen
door mensen die volgens mij niets van jagen begrepen hebben. Ik hoop dan maar dat dit de
uitzonderingen zijn, spijtig alleen dat vooral zij in de media komen.
Als positieve kanten van de jacht zie ik de volgende:
• Jagers hebben er belang bij dat er wild zit en voeren daarom beheerswerken uit die
ook andere soorten ten goede komen.
Bio-ethiek De Jacht 54