Enige gebeden, uitgesproken kort voor en gedurende de Duits ...

19
weer alles verbeurd en verzondigd, maar doe het toch weer zoals Gij het ook vier jaar geleden
gedaan hebt. Toen hebt Gij onze zaak aangenomen en al zijn en blijven wij ongehoorzaam,
help ons toch weer! Wij zouden toch zo gaarne Uw wet bewaren en Uw geboden houden.
Wees met ons naar Uw grote barmhartigheid, met allen die uitgetrokken zijn, ook met hen,
die in de vestingen of in het open veld liggen. Laat onze ogen gericht zijn op Uw
barmhartigheid die Gij hebt verheerlijkt in Jezus Christus, Uw lieve Zoon, opdat wij spoedig
mogen juichen daarover, dat Gij niet te schande hebt laten worden hen, die U in oprechtheid
des harten hebben gezocht.
Geef genadig aan Uw arm volk, waar het zich ook mag bevinden, de Geest der genade en der
gebeden! Ach, de duivel zou zo gaarne ons vertrouwen op U in de grond boren en ons zwak
en vreesachtig maken.
Neem ons in Uw bescherming en sta ons bij naar Uw grote goedheid; geef dat de kinderen U
mogen loven en de nakomelingen U prijzen daarover, dat Gij het zuchten der ellendigen niet
hebt veracht, maar ons gebed hebt verhoord. Lieve Heere Jezus!
Gij blijft toch gisteren en heden Dezelfde en tot in alle eeuwigheid! Tot nu toe hebt Gij
geholpen, help nu ook verder.
Stel ons en al Uw heiligen achter U, in Uw bescherming. Heere, verhef Gij het zwaard Uws
woords, zo genezen wij. Amen.
31 Juli 1870
Tekst: Psalm 65:1-10.
Gezongen Psalm 65, 3-5;
Psalm 105, 2 en 3;
Psalm 2, 7.
Gebed
God en Vader van onze Heere Jezus Christus! genadige en barmhartige Vader! Lof, dank en
ere zij U toegebracht, dat Gij ons verwaardigd hebt hier tesamen te mogen zitten onder de
vleugelen van Uw woord. Heb lof en dank voor Uw barmhartigheid, dat Gij in de dagen die
achter ons liggen, met ons hebt willen zijn; daarvoor, dat Gij van dag tot dag voor ons in de
bres hebt willen springen, als het ons bang en benauwd werd om het hart. Lof en prijs zij U
toegebracht, dat Gij ons geeft ons hart voor U uit te storten, om te ervaren, welk een heerlijke
avond Gij kunt geven na een zwoele, benauwde dag, vol moeiten en zorgen.
Barmhartige Vader! de dag moet U loven, maar ook de avond moet U loven. Uw oordelen
gaan over de gehele wereld, maar Gij laat hen niet varen, die de toevlucht zoeken in Uw
schoot, Gij laat niet beschaamd staan, die in hun nood Uw heilige en schone Naam aanroepen.
Ja! Uw woord zegt het ons en wij verheugen ons ook over de nood die ons heeft getroffen,
daar wij daardoor gedreven worden met onze smekingen en gebeden tot U te naderen. Wij
zijn niets dan verblinde mensenkinderen en uit onszelf blijven wij altijd zien op de noden en
bezwaren, waarin wij verkeren en van hetgeen in Uw hart woont, van de gedachten des
vredes, die Gij omtrent ons koestert, ervaart niemand iets tenzij Gij hem de ogen opent voor
de macht, die Gij bezit en dat Gij de Enige zijt, die de bruisende golven van iedere zee weet te
stillen.
Ons hart springt in ons op van vreugde, omdat wij weten, welk een almachtig God wij
hebben, welk een getrouwe en barmhartige Vader wij in U bezitten. Waar wij gebukt gaan
onder het juk van onze zonden, ach! wil ons die toch in genade vergeven, opdat die zware last
ons van de schouders mag worden genomen en wij arme mensenkinderen U in waarheid en