Enige gebeden, uitgesproken kort voor en gedurende de Duits ...

34
zien, dat wij niet in deze wereld zijn om het leven te genieten, maar dat wij in het leven zijn
om U te leven. U, die alleen onze ziel het leven geeft. Amen.
12 februari 1971
Tekst: Mattheüs 20, 17-28.
Gezongen: Psalm 119, 33 en 34;
Psalm 100, 2.
Slotzang: Lied 58, 1.
Gebed
Genadige Heere! Getrouwe Zaligmaker! U laat ons voortdurend zulke goddelijke woorden
vernemen, opdat wij verzekerd zouden zijn, dat U ons, arme, verloren schapen, liefhebt, ja,
dat U hen liefhebt, die zonder U voor eeuwig verloren zouden gaan. Neen! U laat ons niet
varen, maar U wilt de armen en ellendigen te hulp komen, de hulpelozen, de behoeftigen, die
U met Uw dierbaar bloed, die U, Heere, met Uw bitter lijden, verlost hebt van zonde, duivel
en dood. Red ons uit al onze verdrukkingen! U wilt ons immers helpen in al onze treurigheid,
en ons troosten te midden van al onze ellende? Och Heere! wat zijn wij toch anders voor U
dan hulpeloze mensenkinderen, die zonder U niets kunnen doen, maar die alles van boven, uit
Uw vaderlijke hand moeten ontvangen. Leer U Zelf ons dit bedenken dat, waar wij U
navolgen mogen, wij toch van U niet zulke dingen moeten begeren waarnaar ons vlees en
bloed hunkeren.
Wij willen de heren, de heersers zijn in dit leven; maar wie U in waarheid navolgt, krijgt het
kruis op de schouders en met U moeten wij de beker der verdrukkingen uitdrinken tot op de
bodem! Toch is één dag bij U beter dan duizend elders. Juist zó is de weg om met U in te
gaan in de eeuwige heerlijkheid. Leer Gij ons dit toch begrijpen. Verleen ons daartoe Uw
Heilige Geest. Vergeef ons al onze dwaasheden, ons onverstand, waardoor wij er geen begrip
van hebben, wat wij eigenlijk aan U zouden kunnen hebben en wat wij al niet van U zouden
kunnen verkrijgen!
Ach Heere! uit onze mond komt niets dan dwaasheid. U alleen bent de rechte Waarheid, de
enige Weg, de ware hemelse vreugde en de eeuwige Trooster te midden van alles. Ontferm U
toch over ons en leer het ons toch te bedenken: U hebt in Uw hart geen andere gedachten dan
om ons deel te geven aan Uw allerheiligst lijden en sterven. U bent nergens op uit dan om ons
te verlossen en zalig te maken, door Uw dood, die alleen ons leven is.
U wilt het gedurig om onzentwille de Vader voorhouden, hoe U de schrikkelijke weg voor
ons bent gegaan, die door alle banden en beken Belials heenliep. Maar wij denken alleen om
de aardse dingen, wij willen iets betekenen, menen alles te verstaan en bedenken niet, dat de
heerlijkheid die bij U is, een verborgen heerlijkheid is en dat wij met U moeten lijden om met
U verheerlijkt te worden.
Ontferm U over ons! Heb dank dat U met Uw heilig woord niet verre van ons blijft. Ofschoon
wij niets anders verdiend hebben dan door U verstoten te worden, komt U toch telkens en
telkens weer tot ons met Uw woord om ons terecht te brengen en roept ons telkens weer tot
Uw kruis, opdat wij telkens weer zouden smaken, hoe goed en heerlijk het bij U is tegen de
dood en al het lijden van dit leven in. Laat Uw Almacht onder ons blijken. Wees een Man der
weduwen, een Vader der wezen, een God die het verstaat, de tranen van de wangen te drogen.
Wees in genade met de koning, met zijn raadgevers en met zijn gehele leger.
Ach Heere! maak Gij zelf toch een einde aan die vreselijke oorlog.
Ontferm U over onze zieken en stervenden in het leger en ontferm U ook over ons allen, die
in deze dagen zoveel bittere tranen over de wangen rollen. Wees met ons o Heere opdat onze