Enige gebeden, uitgesproken kort voor en gedurende de Duits ...

21
vergeven, Uw volk, dat louter zonde is en wiens zonden voor Uw aangezicht open en bloot
liggen. Gij hebt Uw enige geliefde Zoon gegeven, opdat Hij alle onze zonden zou dragen in
Zijn lichaam op het hout en wij deel zouden krijgen aan Zijn rechtvaardigheid en wij zó
rechtvaardig voor U zouden gerekend worden.
Genadige God! hoe groot is Uw liefde voor arme mensenkinderen. Hoe hebt Gij ons gedragen
tot op de dag van heden en met welk een grote lankmoedigheid hebt Gij dat niet gedaan, hoe
getrouw hebt Gij ons nagegaan van stap tot stap!
O grote Ontfermer! waar Gij Uw arme kinderen het zware kruis op de schouders legt, daar
neemt Gij daarom toch Uw genade niet van hen weg, maar Gij doet wonderen boven bidden
en boven denken. Heb daarvoor eeuwig dank! Gij wist het wel, dat wij overtreders zouden
zijn, Gij hebt het wel geweten, dat er aan ons niets goeds is, dat wij nergens toe geschikt zijn
dan om in ons verderf te lopen en dat wij daarom ons dag voor dag het geringste straaltje van
Uw genade en ontferming onwaard maken. Gij hebt het wel geweten, welk maaksel wij zijn
en dat wij geneigd zijn tot alle kwaad en onbekwaam tot enig goed. Ja! Wij verstaan het alles
te bederven, wat Gij goed hebt gemaakt, maar wat begrijpen wij van Uw genade, Uw
goedertierenheid, Uw woord van liefde en ontferming? En toch doet Gij zulke wonderen van
ontferming, dat Gij Uw genade groot wilt maken in de zwakken, dat Gij het gebed verhoort
der armen, ja, de allerarmsten hoort, die tot u roepen uit het midden der benauwdheid!
Wie arm en ellendig is, wie melaats en verwond terneder ligt, en een verbroken en verbrijzeld
hart heeft, maar toch, zoals hij is, tot U vlucht, die neemt Gij zeker aan. Stof zijn wij en het
stof van dit aardse leven kleeft ons aan, zodat wij wel eens menen te stikken in het stof, dat
ons bedekt. Maar naar Uw grote ontferming verstaat Gij het wel ons rein te wassen, ons
voortdurend te reinigen van onze zonden en ongerechtigheden en ons de Geest van het
eeuwige leven toe te waaien, waardoor wij opstaan uit het stof en: Abba! lieve Vader! tot U
roepen en: o Heere! ontferm U over ons! Heb dank voor al Uw genade en ontferming, voor al
Uw lankmoedigheid en geduld, voor al Uw hemelse wijsheid, waarmede Gij ons
verootmoedigt om ons groot te maken.
Heb dank voor al Uw verootmoedigingen en slagen, heb er dank voor, dat de vijanden van
alle zijden op ons losrukken en dat Gij ons zó bereid wilt maken voor Uw eeuwige
heerlijkheid. Heb dank! dat Gij U betoont als een Hoorder van het gebed en dat Gij in de
weken, die achter ons liggen, wonderen van genade en ontferming voor ons hebt gedaan.
Ach, hoeveel lichamelijke en geestelijke vijanden hebben wij niet, die ons van U willen
aftrekken en de weg tot Uw hart proberen te versperren. O God! Wij hebben het niet verdiend,
dat Gij ons Uw getrouwheid en goedheid doet ondervinden, maar niettegenstaande wij het
niet waard zijn, beleven wij het telkens weer, dat Gij woord en trouwe houdt, dat Gij waar
maakt, wat Gij gezegd hebt en dat Gij de tranen van Uw volk telt. Ja, Gij verhoort hun
gebeden, Gij maakt allen beschaamd, die U tegenstaan en zich tegen U verheffen, maar Gij
versmaadt hen niet, die niets hebben om op te hopen dan het bloed des Heeren Jezus Christus
alleen.
O, Heere! wees met ons en geef ons in het laatste uurtje te midden van alle zwakheid, genade,
om het woord van genade en eeuwig leven uit te spreken en aan te nemen.
Wees en blijf met ons en onze kinderen, naar de grootheid van Uw barmhartigheid. Gij hebt
onze Koning en het hele land Uw grote wonderen doen zien. Wil ook verder ons Schild en
onze vesting blijven.
Sta Gij met Uw kracht en genade de jonge mensen bij, die in de strijd zijn getrokken. Help
hen, Heere God! en sta hen bij!
Wil ook verder Uw wonderen groot maken aan allen die U aanroepen, zowel aan hen die te
velde liggen als die in het vaderland zijn gebleven. Sta Gij allen bij die in het land van de
vijand zich moeten ophouden, leer Gij Zelf hun U aanroepen in nood en dood. O, daal Gij