Enige gebeden, uitgesproken kort voor en gedurende de Duits ...

25
Genadigste God! Gij zult toch steeds een God zijn om te oordelen het goddeloze.
Barmhartige Heere en Heiland! Geef ons die genade, dat wij in waarheid met onze kinderen U
vrezen, eren en liefhebben. Behoud ons Uw woord opdat het zijn loop hebbe!
Genadigste Ontfermer! Gij zult het maken naar Uw goedertierenheid en trouw, dat, wanneer
U eenmaal op de wolken des hemels zult komen, wij het dan met onze ogen aanschouwen,
hoe dood, wereld en duivel zich onder Uw voeten zullen moeten leggen.
Wij zeggen U lof en dank, dierbaarste God en Redder voor Uw wonderbare goedertierenheid
en genade, en daarvoor, dat Gij ons Uw heilig Woord gegeven hebt.
Wij bidden U, dat Gij in genade ook verder met ons wilt zijn en met onze kinderen.
Wees in genade met onze koning en alle vorsten, die voor de goede zaak van Duitsland
gestreden hebben en strijden. Ach gedenk ons in genade en alle gemeenten, waar Uw heilig
Woord gepredikt wordt en gezocht, wil aan ons denken altijd en voortaan naar Uw
barmhartigheid, opdat wij, die stof, aarde en as zijn, U prijzen en loven, Gij grote en
geweldige God, die alle volken en landen onder Uw scepter houdt om U te betonen als een
genadige Koning en barmhartige God.
Heere ontferm U over ons en over allen, die tot U schreien en Uw Naam te hulp roepen tegen
zonde, dood en duivel, opdat wij U loven, dat Uw naam alleen heilig is en dat wij niet
tevergeefs deze Naam ter hulp roepen. Amen.
11 september 1870
Tekst: Colossenzen 1:9.
Gezongen Psalm 119, 9.
Gebed
O God! wij vernemen het met onze oren, wij mogen het belijden met onze lippen, dat Gij nog
genade over hebt voor Uw ergste vijanden. Ons hart is zo trots, dat wij ons niet tegen zulk een
leer verzetten, en tegelijkertijd is datzelfde hart zo vreesachtig, dat het niet horen wil, dat er
genade is bij U tegenover de vijandschap, die ons eigen is.
Dat belijden wij van ganser harte voor U, maar uit onszelf naderen wij niet tot U en
verootmoedigen ons niet voor U tenzij Gij ons zulks geeft en het in ons uitwerkt. Ach, uit
onszelf kunnen wij niets dan ons verzetten tegen Uw genade en beweren, dat wij onszelf
staande kunnen houden met onze goddeloze eigengerechtigheid. Wij willen van U niets weten
uit onszelf, maar nemen liever de satan als onze helper. Wij verstaan maar al te goed de kunst
om tegen Uw genade allerlei verschansingen op te werpen en menen, dat wij tenslotte toch
wel alles terecht kunnen zetten door onze kracht.
Och, Heere! wat zijn wij toch verkeerde mensenkinderen! Waar is onder ons een hart, dat,
zoals het in de Psalm staat, U zo van harte loven en danken kan voor Uw grote
barmhartigheid en genade? Ach, onze verkeerdheid en verstoktheid is zó groot, dat wij
voortdurend stilstaan op de weg en vol vreesachtigheid niet vast kunnen houden dat Gij
genadig zijt.
O Heere! inplaats van vorderingen te maken in de kennis Uwer wegen, onttrekken wij ons
telkens weer van Uw genade.
Ontferm U over ons, dan zijn wij in deze Uw ontferming geborgen en goed geborgen; zo Gij
met ons zijt, zijn wij gefundeerd in de genade en alleen zó zullen onze harten vast komen te
staan in het geloof, alleen zó zullen wij daarin opgebouwd en bevestigd worden, geworteld en
opgebouwd zijnde in de levende hoop op het heerlijk erfdeel, dat in Jezus Christus voor ons
weggelegd is in de hemelen.