Enige gebeden, uitgesproken kort voor en gedurende de Duits ...

61
schapen zoekt tot ze gevonden zijn, die de armen goedertieren is en de ellendigen een Helper,
ontferm U over ons, Lam Gods, Die de zonden der wereld wegneemt, de zonden van een
ieder, die belast gaat onder hun juk. God van alle heil, wees in genade met ons en alle de
Uwen, die nabij en verre zijn, die U verstrooid hebt over de hele wereld! Spijzig ons meer en
meer en drenk ons, behoud ons bij het leven, anders versmachten wij! U alleen weet, Gij
kenner der harten, hoe het een arm mensenkind te moede is, dat zo graag van zijn zonde
verlost zou willen zijn.
Ach, ontzeg ons toch Uw genade niet; wie zal ons, ellendige mensen, verlossen van het
lichaam des doods? Gij, die gezegd hebt: Ik heb u van eeuwigheid liefgehad. Welk een
wonderbare genade is het toch, dat U het in de ziel legt om te juichen: Mijn Heere en Mijn
Heiland! O, hoe zijt Gij bij ons geweest, van kindsbeen aan en hoe zijt Gij dit ook nog heden.
Getrouwe Heer! geef ons Uw zegen in dit morgenuur, dat wij in eenvoudigheid aannemen dat
Gij het ons schenkt.
Wees met onze zieken en stervenden. Bewijs U als een Man der weduwen en een Vader der
wezen. Houd U ons vast!
Ontferm U over onze stad, behoud onze keizer bij goede gezondheid en geef hem de zege
over de aartsvijanden van zijn rijk.
Verleen ons die genade, dat wij U niet laten varen, opdat wij in alle strijd de overwinning
mogen behalen. Gij kunt helpen, en Gij wilt en zult helpen. God! enige Heiland! Genadigste
Ontfermer! laat het woord der prediking in onze harten blijven. Dat wij gelukkige kinderen
mogen zijn en goedsmoeds blijven. Amen.
Slotgebed
Wij danken U, dat U ons in genade vasthouden wilt! Ontferm U over ons, opdat wij de geest
der blijdschap er niet aan geven, daar U het toch alleen bent. Amen.
8 februari 1874
Tekst: 1 Petrus 5, 5;
Gezongen: Psalm 34, 6-8;
Psalm 25, 2 en 3;
Psalm 131, 3 en 4.
Gebed.
Genadigste en barmhartigste God! Heb dank voor Uw genade, dat U ons wederom in
gezondheid samenbrengt om Uw woord te vernemen en daar de mens niets nemen kan tenzij
het hem van boven gegeven wordt, zo bidden wij U om de genade van de Heilige Geest, opdat
wij nemen uit Uw volheid dat, waarvoor wij eigenlijk geen handen hebben. Heel de dorre
hand van ons geloof, en geef ons een waarachtig, ootmoedig hart!
Ach, waarmede zouden wij ons verhovaardigen? Wij belijden het voor U, dat wij Uw toorn
verdiend hebben, omdat wij zo hoogmoedig zijn. U kent ons tot in het diepste gebeente en wij
belijden het voor U, dat in ons geen goed woont, maar alles is boos, wat uit ons hart, waar wij
aan onszelf overgelaten zijn, te voorschijn komt.
Ach, wij kunnen er niet aan vasthouden dat U genade geeft, dat wij echter stof, aarde en as
zijn en met gedachten, woorden en werken niets anders verdienen, dan dat U ons weerstaat.
Wees ons genadig met Uw barmhartigheid, dat de ogen van ons hart gericht zijn op Jezus
Christus, Uw lieve Zoon, die ons toeroept: leert van Mij, van harte zachtmoedig en ootmoedig
te zijn, zo zult u rust hebben voor uw zielen.
Denk aan ons naar Uw barmhartigheid; breng het ons toch bij, dat wij niets zijn, niets hebben