ARGU_06_2013_NL - VSOA

de post
VSOA
14
ARGUMENT · JUNI 2013
Retail moest voortaan op eigen benen staan, en zocht verder naar nieuwe producten
en diensten die konden aangeboden worden. Western Union is zo’n nieuwe product,
en bleek een schot in de roos.
Onder het mom de klanten beter en sneller te bedienen werden de postkantoren
verder gemoderniseerd, gingen de kantoren zelf werken in een “ster”-structuur en
werd een principe van maximale wachttijd van 5 minuten per klant ingevoerd.
Dit stond echter in schril contrast met de verdere afbouw van het kantorennetwerk
en het personeel, waardoor de klanten systematisch doorverwezen werden naar
postpunten.
Bij Mail kwam de zoveelste release van Georoute. Ongeveer 400 van de 500 uitreikingskantoren
kregen dat jaar met een reorganisatie te maken. Een nieuw product
dat gelanceerd werd was Publipack, een concept dat in Denemarken perfect liep en
tot op de dag van vandaag ook in Zweden nog altijd gangbaar is. Bij ons is het
anders verlopen. Een – alweer - overhaaste start, het niet kunnen houden van het
volledige verwerkingsproces in eigen handen en de onaangepaste organisaties hebben
ertoe geleid dat dit project vrij snel opnieuw werd afgevoerd.
Vandaag staat men klaar om een nieuwe poging te doen. Laten we hopen dat het
beter is voorbereid en vooral dat de nodige middelen en mankracht zullen ingezet
worden om dit belangrijk segment van het postproduct in onze handen te houden.
Goedkope werkkrachten
In 2006 werd ook nog veel werk doorgeschoven naar de filialen. De angst voor de
opening van de markt - toen vastgelegd op 1 januari 2009 - en daarbij de komst van
goedkope werkkrachten leefde toen zeer sterk en leidde ertoe dat De Post nogal
gemakkelijk haar toevlucht zocht naar interims en contracten van bepaalde duur.
Het is ook in dat jaar dat de zogenaamde BEO-contracten, of beroepservaringsovereenkomsten
werden ingevoerd: contracten van telkens 6 maanden waardoor men
gemakkelijk een einde kon stellen aan de overeenkomst ingeval van reorganisatie.
De Post nam ook voor sommige taken haar toevlucht tot bedrijven die met goedkopere
werkkrachten en nepstatuten werkten. (deltamedia, eurosprinters…).
Later hebben wij samen met De Post strijd gevoerd voor een “social level playing
field” om werken met schijnzelfstandigen uit te sluiten uit de postsector.
Johnny Thijs had steeds de mond vol over de kwaliteit, maar wij stelden in die tijd
al vast dat er wat schortte met de wijze waarop die kwaliteit gemeten werd en vooral
hoe die kwaliteit niet altijd werd gehaald bij gebrek aan voldoende opgeleid personeel.
De man in de straat was zeker niet overtuigd van die stijgende kwaliteit.
Meermaals heeft het VSOA toen al benadrukt dat De Post een pracht van een bedrijf
is, met heel wat mogelijkheden dank zij haar fijnmazige structuur en bekwame uitvoerders.
Maar door het steeds verder uithollen van het statuut en het steeds meer
een beroep doen op externen dreigde de kennis en vooral de betrokkenheid en trouw
van het personeel aan het bedrijf verloren te gaan.
Het personeelsbestand bleef verder teruglopen. Het aantal VTE op het einde van het
jaar bedroeg 35.207. Al was die daling kleiner, toch betekende dat weer een vermindering
van 819 VTE.
Ook de winst was kleiner dan het jaar voordien (96,1 miljoen euro), deels door het
feit dat De Post vanaf 2006 ook vennootschapsbelastingen verschuldigd was.
Maar dat de winst samenviel met de afbouw van het personeel was de voorbije jaren
wel heel erg duidelijk.
OMER TITS VAART DE HAVEN BINNEN !
Na een rijk gevulde loopbaan bij zowel bpost als
de vakbond heeft Omer Tits de fakkel van sectorafgevaargde
Limburg op 1 januari 2013 doorgegeven
aan Jill Putzeys en voortaan gaat hij genieten
van een welverdiende rust.
Omer begon zijn loopbaan in 1972 als tijdelijk schrijver bij
de NMBS, maar ruilde al vlug de sporen voor De Post.
Jarenlang was Omer actief op DRP Leuven, waar hij al snel
fungeerde als belangrijke bron van informatie voor het
VSOA.
In 1990 werd hij afgevaardigde voor het VSOA. Vier jaar
later, op 18 april 1994, werd hij na kort aandringen met de
nodige gesprekken aangesteld als sectorafgevaardigde
voor Limburg. Sindsdien kennen we Omer als een diplomatische
maar kordate voorvechter voor het personeel.
Als Omer een kantoor binnenkwam, dan was dat niet met
“legerbottines” maar met een vriendelijke handdruk voor
iedereen.
Hij was de man van de dialoog maar indien dit niet het verhoopte
resultaat gaf was het een te duchten tegenstander.
Zijn tussenkomsten zijn niet meer bij te houden en mensen
helpen was, en is nog steeds zijn leven.
Omer was ook een echte “dossiervreter”. Als Omer zich
vastbeet in een dossier liet hij dat niet meer los. De toenmalige
tijdpotentiëlen waren daar een sprekend voorbeeld
van. Zijn echtgenote Lutgarde kan ervan meespreken ! Tot
een stuk in de nacht vlooide Omer zowat alles uit, maar
wel vaak met een positief resultaat voor het personeel.
Omer heeft veel mensen geholpen met hun vragen, hun
professionele en andere problemen en niet zelden zorgde
hij ervoor dat iemand aan het einde van de loopbaan nog
veilig de haven kon bereiken.
Vandaag is het aan Omer om die haven binnen te varen.
Omer, van harte bedankt voor je jarenlange tomeloze inzet.
Geniet van je welverdiende rust !