ARGU_06_2013_NL - VSOA

groep politie
VSOA
28
ARGUMENT · JUNI 2013
Memorandum (20)
Veiligheid heeft een prijs
In maart 2011 stelde het VSOA Politie zijn memorandum voor
aan de pers. Deze is uniek in zijn genre binnen de politiesector ;
geen enkele andere vakorganisatie heeft immers gedurfd een
visie te ontwikkelen. In de vorige edities werden reeds de eerste
onderwerpen van het memorandum aangehaald. In de komende
maanden wordt telkens aandacht besteed aan onze visie waarbij
de verschillende onderwerpen worden voorgesteld.
Vincent Gilles – Nationaal voorzitter
Vincent Houssin – Nationaal ondervoorzitter
ORGANISATORISCHE DOELTREFFENDHEID
8. DE GARANTIE OM HET GEKOZEN SYSTEEM TE LATEN OVERLEVEN
8.1. De werkelijkheid van de versterking aan de Federale en Lokale
Politie als gevolg van het sectoraal akkoord 2009/2010
Naar aanleiding van het laatste sectoraal akkoord werden er 200 extra aanwervingen,
dewelke (deels) dienden te beantwoorden aan de gevolgen van de leeftijdspiramide,
door middel van mobiliteit toegestaan bij de Federale Politie. Groot was echter onze
verbazing wanneer wij de eigenlijke verdeling van deze effectieven vernamen.
Slechts 50 effectieven werden bijkomend aangeworven bij DGJ en DGA, terwijl dit
er 85 zijn voor DGS. (+15 CG). Deze verdeling komt niet overeen met de geest van
het akkoord dewelke zonder twijfel “meer blauw op straat”(operationele diensten)
voor ogen had.
In de toekomst dient met dan ook voorrang te geven aan de operationele noden,
niettegenstaande wij niet twijfelen dat DGS, om een voldoende steun te kunnen
geven aan de operationele eenheden, eveneens een deel van deze extra aanwervingen
nodig heeft.
De structurele tekorten binnen de “niet operationele eenheden” kunnen opgelost
worden door het afbouwen van het aantal directies en bureaucratie.
8.2. Het gevaar van een zekere concurrentie tussen de federale en
lokale recherches.
Wanneer ons geheugen goed is, dan is de oorsprong van het Octopusakkoord en de
wet op de geïntegreerde Politie te vinden in de toenmalige mateloze concurrentie,
specifiek voor het gerechtelijke luik, tussen de verschillende politiekorpsen. Wij
vrezen dat in de huidige toestand, beide gerechtelijke pijlers van de Geïntegreerde
Politie, opnieuw bedreigd worden door een zekere concurrentie.
Eerst en vooral dient er hoogdringend werk gemaakt te worden van de wettelijke
verplichting en controle mbt het gestructureerd oprichten en versterken van een
recherchedienst in de lokale Politiezones, in plaats van enkel een capaciteit te voorzien
voor het gerechtelijk werk.
Deze maatregel zal het personeel de exclusiviteit van hun gespecialiseerde taken
garanderen, een harmonisatie – zonder wrijvingen – m.b.t. de statuten toelaten, en
elke bron van jaloezie teniet doen.
Gelet op het feit dat de Onderzoeksrechter totaal onafhankelijk dient te zijn, is hij
geen betrokken partij in het arrondissementeel rechercheoverleg.
Daardoor worden soms operationele beslissingen, die werden genomen tijdens dit
overleg, over het hoofd gezien met frustratie en operationele problemen als gevolg.
Er dient een systeem in plaats gesteld te worden, zonder dat de onafhankelijkheid
in het gedrang komt, om de onderzoeksrechter in te lichten waarom bepaalde operationele
(zoals inzet van personeel) beslissingen werden genomen.
8.3. DGS ten dienste van allen binnen de beide componenten van de
Geïntegreerde Politie
8.3.1. Een aankoopbeleid met respect voor de wettelijke bepalingen,
dewelke een echte dienst leveren aan de zones.
Het aankoopbeleid dat momenteel door de Federale Politie wordt gevoerd, beantwoordt
enerzijds vaak niet aan alle wettelijke bepalingen en anderzijds aan de verwachtingen
van de lokale politiezones. Dit beleid dient diepgaand herzien te worden.
Anderzijds dient opgemerkt dat diverse Politiezones “autonomie” en “onafhankelijkheid”
verwarren. Het herzien van het aankoopbeleid moet dan ook gepaard gaan
met meer dwingende maatregelen.
8.3.2. Ondersteunende taak DGS
Wij stellen vast dat de dynamische kracht van DGS te lijden heeft. Het gebrek aan
personeel, rekening houdende met de organieke tabel, het budget en de norm sensu
stricto de 25% kan bereiken.
Nochtans stellen we eveneens vast dat bij de versterking van de Federale Politie,
naar aanleiding van de laatste sectoriële onderhandelingen, vergeleken met de
andere DG’s, DGS gunstiger werd bedeeld. Dit niettegenstaande het duidelijk was
dat deze versterking meer op het “blauw op straat” moest gericht zijn. Zelfs wanneer
een versterking van DGS zich vertaalt in een versterking van steun aan de
Politieman op de straat, dan lijkt dit cijfer nog overdreven.
Enerzijds zijn wij de mening toegedaan dat DGS niet als stiefmoeder van de Federale
Politie mag behandeld worden, maar anderzijds begrijpen wij evenmin dat er geen
analyse werd gemaakt met de exacte en reële behoeften onder de visie van “meer
blauw op straat”.