kOpjE - De Nederlandse Club aan de Côte d'Azur

innenlandse politiek Jobs Wagenaar Wagenaar.coaraze@orange.fr
kopje
kopje
Ministers verdienen dertig
procent minder
François Hollande laat het staatsbudget ongemoeid
We (voor die lezers die in Frankrijk wonen) hebben dus een nieuwe
president, gekozen met 51.7% van de stemmen tegen de zittende
Nicolas Sarkozy, die op 15 mei zijn ambt overdragen heeft aan de
socialist François Hollande. Hoe kon het zover komen in een land
waar de linkse partijen en groeperingen, inclusief communisten en
trotskisten, slechts 43 - 47 % van het kiezersvolk uitmaken?
De belangrijkste reden schijnt de aversie
te zijn die de hyperactieve, gelijkhebberige
persoon Sarkozy opwekt bij een
groot gedeelte van het Franse volk.
Bovendien «houdt hij van geld en rijke
mensen». Het overwinningsfeestje in
2007 in een duur Parijs restaurant en
de daaropvolgende dagen op het jacht
van een vermogende ondernemer
werden in de laatste jaren tot in den
treure aangehaald in de linkse pers.
Alsof de voormannen van de Parti
Socialiste in minder goede restaurants
eten en drinken en aan de andere
geneugten van het leven voorbijgaan.
De grote verrassingen aan het eind van
de verkiezingsstrijd waren de goede
cijfers van het Front National, de
afkalvende score van de revolutionaire
tribuun Jean-Luc Mélenchon (10% in
plaats van de voorspelde 17%) en de
afgang van de eeuwige kandidaat François
Bayrou:
Op 1 mei, na de eerste ronde van de
verkiezingen, wilde een jubelende
Marine Le Pen voor het standbeeld van
Jeanne d’Arc in het centrum van Parijs,
haar vreugde niet verbergen. Zij had
een hogere score behaald (17.9%) dan
haar vader Jean-Marie ooit en wilde nu
gaan profiteren van de door haar voorspelde
implosie van de UMP - de partij
van Sarkozy. «Wij zijn nu de oppositie»,
zei ze. De volgende stap is het veroveren
van zetels in de Assemblée, alleen mogelijk
door plaatselijke akkoorden met wat
er overblijft van de UMP.
Mélenchon raadde zijn kiezers onmiddellijk
na de eerste ronde van de presidentsverkiezingen
aan op Hollande te
stemmen, hopende op een beloning in
de vorm van ministersposten voor hem
en zijn vrienden? Of een linkse(re) draai
aan de toekomstige politieke richting?
Hollande zei dat er geen «deal» is.
De ecologen en Eva Joly bleven hangen
bij 2.3%. Voor haar moet de verkiezingsstrijd
geen lolletje geweest zijn
met haar slechte peilingen, de grappen
over haar brillen, haar accent en een
blauw oog na een val in een bioscoop.
Zij wenste ook dat haar kiezers op
Hollande zouden stemmen. Zijn alle
ecologen ook socialisten?
Bayrou heeft, meen ik, het eindstation
bereikt. Frankrijk, met zijn huidige kiessysteem,
laat geen centrumpartij toe.
Hij stemde op Hollande, maar een
groot deel van zijn aanhang zal hem
niet gevolgd hebben.
Op 1 mei vonden de gebruikelijke
«feesten van de arbeid» plaats, georganiseerd
door de vakbonden. Eén
van die vakbonden, de ex-communistische
CGT, had haar leden en sympathisanten
opgeroepen op Hollande
te stemmen. Dit was een breuk in
de traditie van de bonden, die altijd
pretenderen a-politiek te zijn, en
alleen de beroepsbelangen van hun
leden te behartigen.
Daarop organiseerden de UMP en
Sarkozy een massabijeenkomst om
de «echte werkers» te huldigen, een
provocatie die de 1 mei-demonstranten
zou degraderen tot «faux travailleurs».
Het idee was waarschijnlijk dat die 1
mei rode-vlaggen-wapperaars sowieso
verloren waren voor Sarkozy. Zijn
festijn op de Place du Trocadéro, met
als achtergrond de Tour Eiffel was de
laatste, maar kleurrrijke, manifestatie
van Sarkozisme.
Tussen de eerste ronde op 22 april
en de beslissende van 6 mei vond op
2 mei het enige televisiedebat tussen
Sarkozy en Hollande plaats. Waarom
maar één debat? Waarschijnlijk omdat
de campagne-managers van Hollande
vreesden dat hun man het tegen de
beter bespraakte Sarkozy zou afleggen.
Dit bleek niet het geval. In een woordduel
dat twee en een half uur duurde,
bleek Hollande opgewassen tegen een
steeds fellere Sarkozy en zeker niet
geïntimideerd door de dossierkennis
van de (toen nog) president.
Met uitzondering van Bayrou hebben
de kandidaten in de verkiezingscampagne
hun best gedaan de werkelijke
problemen van de komende vijf jaren
even te vergeten: de democratie van
Europa, de schuldenberg, de neergaande
invloed van Frankrijk in de
wereld, het excessieve niveau van de
staatsuitgaven, de afschaffing of vermindering
van kernenergie, de oorzaken van
de de-industrialisatie. Wel is er gesproken
over de toelaatbaarheid van hallal-vlees
in «normale» slagerijen, maatregelen
tegen islamisten die als toerist naar
Afghanistan gaan, de blokkade van de
benzineprijs en de hoge beloningen van
falende bankiers. (De heer Maurice Levy,
president van een groot reclamebureau,
heeft Sarkozy geen dienst bewezen met
de verdediging van zijn pretpakket van
16 miljoen euro).
Onmiddellijk na de verkiezingsuitslag
hebben de Duitse kanselier, Merkel, en
Barack Obama de versgekozen François
Hollande gefeliciteerd en uitgenodigd
voor een gesprek. Vooral de
ontmoeting met Mme Merkel zou niet
plezierig worden voor de nieuwe president:
hij heeft enige malen gezegd
niet te willen meedoen met het stabiliteitspact
dat al door zijn voorganger
en een grote meerderheid van andere
Europese leiders is geaccepteerd. Hij
wil economische groei (wie niet?)
maar is niet van plan het staatsbudget
te verminderen. Integendeel.
De buitenlandse pers heeft de verkiezingscampagne
op de voet gevolgd.
Met name The Financial Times
en The Economist (beiden uitgegeven
in Londen) hebben uiterst
kritisch commentaar geleverd op de
plannen van de nieuwe president.
De Economist schreef een hoofdartikel
«The rather dangerous Monsieur
Hollande» met verwijzingen naar de
75% belastingvoet voor grootverdieners,
het terugdraaien van sommige,
met moeite onderhandelde, veranderingen
van het pensioensysteem en
het aantrekken van nog eens 60.000
ambtenaren. Het weekblad wees
natuurlijk ook op de te verwachten
felle reactie van de door Hollande zo
gehate «markten» bij de minste fauxpas.
Het Duitse weekblad Der Spiegel
drukte direkt na de 6de mei een titelpagina
met een foto van Hollande en
de tekst: «de president die zal moeten
teleurstellen».
Na de inhuldiging van de nieuwe
president volgde een triomftocht op
de Champs Elysées. De president reed
in een open, middenklasse Citroen
omgeven door een twintigtal doorweekte
operetteruiters van de garde
nationale. Daarna snel een droog pak
aan en op naar Angela Merkel. De
weergoden (Grieks?) beledigden hem
met een bliksemschicht, waardoor hij
moest terugkeren om een ander vliegtuig
te nemen. Duitse commentatoren
spraken over zijn onhandigheid bij het
ceremonieel in Berlijn en zijn diplomatieke
faux-pas door te hameren op zijn
agenda in plaats van op de essentiële
en sterke band tussen Frankrijk en
Duitsland.
Croisière van Moskou naar
Saint-Petersburg
De ministerraad wordt aangevoerd
door Jean-Marc Ayrault. Martine
Aubry («madame 35 heures») blijft
liever in Lille. Ségolène Royal, de
moeder van vier Hollande kinderen, in
Poitou-Charentes. Laurent Fabius (oud
premier) krijgt buitenlandse zaken. De
tegenstander van de mondialisatie,
Arnaud Montebourg, heeft een portefeuille
genoemd «... redressement
productif...» - onvertaalbaar. Geen
aanhangers van de communistische
tribuun Mélenchon hebben een plaats
in het kabinet. De groenen twee.
Van de 34 ministerposten bezetten
vrouwen er 17. Sarkozy begon ook zo.
Eerste besluit in de ministerraad: de
salarissen van de president en de ministers
dalen met 30% - een belangrijk
symbool voor sommigen, populistische
nonsens voor anderen.
Wij, de Var groep binnen de DNC, overwegen ‘n reis naar Moskou en Saint-Petersburg
te organiseren eind mei begin juni 2014.
Hier hangt echter ’n aardig prijskaartje aan: ongeveer € 2750.- pp (tarief 2012)
Alvorens ons in de organisatie te storten, wat heel wat tijd kost, willen wij weten
of voldoende mensen hierin geïnteresseerd zijn.
Overweegt u echt serieus mee te gaan dan verzoeken wij u dit zo
spoedig mogelijk, voor 1 juli, op te geven per e-mail bij Ruud Gökemeijer
: rigok@free.fr
Het is een volledig verzorgde reis met Croisi Europe
Vlucht Nice/Parijs/Rusland/Paris/Nice.
Drie dagen Moskou inclusief excursies naar de meest interessante onderwerpen.
Vijf daagse croisière op de Volga en Dniepr met excursies naar de plaatsen
Ouglitch, Iaroslavl-Rostov, Goritsy, Kiji, Mandroga.
Drie dagen Saint-Petersburg, weer inclusief de meest interessante excursies.
U verblijft in een cabine op de “pont superieur” van de boot, eenvoudig maar
compleet met douche en toilet. Volledig pension aan boord.
46 47
De Nederlandse Club aan de Côte d’Azur
De Nederlandse Club aan de Côte d’Azur 47