De Nederlandse vakbeweging in de branding: Pagina 1 - 37

12
mededeelde, dat in het vervolg alle besluiten aan de goedkeuring
van den heer Woudenberg moesten worden voorgelegd. Bij zijn
beslissing was hij aan generlei statuut gebonden, noch van de bonden
noch van het N.V.V. Dr. Hellwig verzocht na die overhandiging
de bondsvoorzitters de arbeid voorlopig voor te zetten. Hij
voegde daaraan toe:
„Ieder kan nu of later dienaangaande zijn eigen standpunt bepalen. Wie echter
nu zijn post verlaat, zal beschouwd worden als een vijand van het Duitse volk
en van de Duitse zaak en zal overeenkomstig de desbetreffende verordening
worden behandeld."
Aan het Verbondsbestuur deelde Dr. Hellwig mede, dat hij met
het D.B. nog een bespreking wenste op het kantoor van het N.V.V.
Niemand vroeg of nam na het voorgelezene en de gedane mededelingen
het woord. Het Verbondsbestuur niet. De voorzitter
Kupers niet. Ook geen der bondsvoorzitters. Ik kan natuurlijk niet
de gemoedsstemming van alle verbondsbestuurders en bondsvoorzitters
van toen peilen. Eén ding weet ik echter wel zeker: geslagen
gingen we uiteen en naar huis.
De volgende dag hoorden we, dat Kupers en de la Bella op staande
voet waren ontslagen „met verlof gezonden" en dat de andere
D.B.-bestuurders, natuurlijk op andere posten, in de gelegenheid
waren gesteld, hun werk voort te zetten.
R.K.W.V., C.N.V. en N.V.C, onder Duitse coarrniissarissen.
De Rijkscommissaris had in zijn maatregelen gesproken van „vakverbonden".
Dus niet alleen van het N.V.V. Van het verloop der
besprekingen van Dr. Hellwig met de vertegenwoordigers der
andere werknemers-vakcentrales is, zover ik weet, nimmer iets gepubliceerd.
De nieuwsbladen van 20 Juli deelden alleen mede, dat
bij het R.K. Werkliedenverbond, het Chr. Nationaal Vakverbond
en de Ned. Vakcentrale (Neutraal Vakverbond) Duitse contactcommissarissen
waren benoemd.
„Hun taak zou zijn met de besturen dier vakcentrales en de aangesloten bonden
regelmatig overleg te plegen en hun werkzaamheden van dag tot dag te volgen.
Beter dan tot dusver wenste de Rijkscommissaris op de hoogte te zijn met wat
er in deze centrales en bonden gebeurde."
Twee andere vakcentrales (het Nationaal Arbeids-Secretariaat en
het Ned. Syndicalistisch Vakverbond) werden zelfs geen commissaris
„waardig" gekeurd. Zij werden ontbonden. De leden van de
bij deze twee vakcentrales aangesloten organisaties konden met
volle rechten overgaan naar de bonden van het N.V.V. Dat laatste
was ook met enkele confessionele organisaties, niet aangesloten
bij een vakcentrale, het geval, zoals de Chr. Nat. Ver. van werklieden
in het landbouwbedrijf.