De Nederlandse vakbeweging in de branding: Pagina 1 - 37

20
leden, bondsraads- en verenigingsraads-Ieden enz. In vele vakbladen
werd van dat doorwerken en op de post blijven mededeling
gedaan, alsmede van de reden waarom. Slechts één blad willen
we hier citeren: „De Metaalbewerker", het orgaan van de grootste
moderne vakbond. In het nr. van 16 Augustus schreef v. d.
H(ouven):
„Zolang wij in staat gesteld zullen worden om de bond te besturen op een
wijze, die aan zijn sociaal-economische taak beantwoordt, en zolang er niets van
ons verlangd wordt, dat strijdig zou zijn met onze opvattingen van eer en
geweten, blijven wij waar we behoren, dat is: achter de mast aan het roer en
niet aan de wal.
En datzelfde nu verlangen wij van al onze leden. Zij moeten hun plicht doen en
blijven, en ons behulpzaam zijn om iii deze moeilijke tijden de juiste weg te
vinden. Zij moeten zich realiseren dat uit de barensnood van dit tijdsgewricht
nieuwe gedachten en doelstellingen geboren worden, die toch niet noodwendig
behoeven af te voeren van de verder liggende doelstellingen, die wij steeds
hebben beoogd en nagejaagd.
\Vant hoe deze oorlog ook zal eindigen, het is toch wel vrij zeker, dat de wereld
in socialistische richting gestuwd zal worden. Vast staat, dat de toekomstige
productie en distributie niet in kapitalistische bedding zullen stromen.
Wie ogen heeft om te zien en oren om te luisteren, zal begrijpen, dat wij op een
keerpunt staan in de ontwikkelings-geschiedenis.
Blijven kameraden!"
„Op de drempel van de Nieuwe Tijd" (De R.K. Fabrieksarbeider).
„De velden zijn wit om te oogsten. De hand aan de ploeg!" (Chr.
Sociaal Dagblad).
Doorwerken en op de post blijven! dat deden ook de confessionele
vakbondsbestuurders. De neutrale vakbeweging noemen we hier
maar niet. Immers reeds per l Oct. '40 kwam de fusie tussen
N.V.V. en N.V.C, tot stand. De leden van de meeste neutrale
vakbonden gingen over naar die van het N.V.V. Voor enkele
bedrijfsgroepen werden nieuwe bonden gesticht.
Zoals ik reeds mededeelde, hadden de confessionele vakcentrales
ook elk een commissaris gekregen. Dat varen Duitsers. Ze hadden
tot taak — tenminste volgens de persmededelingen — de handelingen
en werkzaamheden van R.K.W.V. en C.N.V. en de daarbij
aangesloten bonden van „dag tot dag" te volgen. Zij moesten met
de besturen regelmatig overleg plegen. Het waren dus contact- of
„Überwachungs"-ambtenaren. Op de kantoren der beide confessionele
centrales beschikten zij over kamers. Over hun invloed op
de gang van zaken is weinig bekend geworden. In de chr. en kath.
vakpers is er practisch niets over medegedeeld. De bestuurders
zwegen er over. De aanwijzing der commissarissen werd in die
kringen ,,en bagatelle" behandeld. Zo naar buiten werd van ingrijpen
op de gang van zaken of van invloed hunnerzijds niets bemerkt.
Maar als vaststaand kan echter wel worden aangenomen,
dat de chr. en kath. besturen over belangrijke zaken, als: bedui-