28e jaargang No. 108 April 2001 - Historische Vereniging ...

waarmee ik elke dag 8 km. heen en 8 km. terug fietste naar de Mulo.
Over de avonturen die wij samen beleefden kan ik wel een boek
schrijven. Henks vader had een landbouwboerderij en ik leerde ploegen
en eggen met twee paarden, oogsten van graan, korenschoven
binden en opsteken, aardappelen poten met de hand en nog veel
meer.
Door neerstortende vliegtuigen en in nood losgelaten bommen kwam
de oorlog wel steeds dichterbij. We zagen ettelijke malen vliegtuigen
noodlandingen maken en vliegtuigen Duitse konvooien aanvallen.
Mijn broer Ton was toen ook uit Heemstede weg. Hij was ondergedoken
in Amersfoort, vlak bij Kamp Amersfoort.
In het najaar van 1944, toen ik 18 jaar was, werd Texel betrokken bij
de "echte" oorlog. Alle mannen tussen 17 en 55 jaar moesten zich bij
de moffen melden. De reden is mij tot op heden onbekend. Onder
dreiging van zware straffen deden velen het en werden afgevoerd om
lopende via Den Helder in Assen te komen. Daar werden zij te werk
gesteld bij het graven van tankwalgrachten.
Aangezien ik clandestien op het eiland verbleef, kon ik mij niet
aanmelden, daar het gevaar groot was, dat ik naar Duitsland zou
worden overgebracht. Echter, het onderwijzersechtpaar durfde mij
niet meer te huisvesten en liet mij vertrekken om me aan te melden.
Dat deed ik natuurlijk niet en dook onder in het huis van een andere
vriend in de duinen, waar een pracht van een schuilplaats was, een
ruimte uitgegraven in een duintje in het naastgelegen mijnenveld. De
plaats van de mijnen was hen bekend. De vriend zelf en zijn drie broers
hadden zich uit angst voor represailles wel gemeld. Van een oude
aanwezige oom leerde ik de paar koeien melken en verzorgen, alsmede
de schapen en het paard. Ook hakte ik hout om op te koken en
meer van zulke onmisbare handelingen. De gedeporteerde Texelse
mannen kwamen in de periode januari en februari '45 weer terug op
Texel.
In het voorjaar van 1945 brak de hel los! Georgiers, in dienst van de
Duitsers en als bezettingstroepen gebruikt op Texel, kwamen in opstand
omdat zij naar het front zouden worden gestuurd. In april '45
vermoordden zij in één enkele nacht nagenoeg alle moffen op het
eiland. Vanuit Den Helder werden Duitse troepen gestuurd, waarna
Texel twee weken lang een slagveld was, waarbij velen sneuvelden en
helaas ook veel Texelaars omkwamen. Ik zag de verschrikkelijkste
dingen, overleefde een barrage van 7.5 cm veldgeschut, wist gauw dat
een fluitende geweerkogel erg dichtbij was en dat het onder het
112