nota naar aanleiding van het verslag - CBF

nemen. De bedoeling van het kabinet met de multiplier is derhalve
fondswerving van culturele instellingen (tijdelijk) extra te ondersteunen en
dergelijke instellingen in staat te stellen meer donaties te verwerven. De
multiplier leidt immers tot een hoger belastingvoordeel bij aftrekbare
giften en dus kan de donateur een hogere gift doen bij een gelijkblijvende
netto besteding. Hoeveel de gift toe kan nemen bij een gelijkblijvende
netto besteding is afhankelijk van het marginale tarief waartegen de giften
afgetrokken kunnen worden.
De leden van de fractie van de SGP vragen vervolgens een reactie op de
stelling dat het toch vooral de eigen keuze van donateurs is aan welke
ANBIs gegeven wordt en dat de overheid daarom die keuze niet hoeft te
sturen. Het kabinet ondersteunt van harte de gedachte dat burgers
zelfstandig kunnen en mogen kiezen of zij wensen te geven aan goede
doelen, en zo ja, aan welke goede doelen. De multiplier is dan ook niet
bedoeld om sturing te geven in deze keuze. Wel is de multiplier bedoeld
als instrument voor de culturele instellingen om in een tijd waarin zij
geconfronteerd worden met een terugtredende overheid, meer donateurs
aan zich te kunnen binden en hun donateurs over te kunnen halen meer
giften te gaan doen. Om tot uitdrukking te brengen dat het nadrukkelijk
gaat om een tijdelijke stimuleringsmaatregel in een overgangsperiode
voor deze instellingen is de multiplier gekoppeld aan een horizonbepaling,
waardoor de faciliteit in beginsel vervalt per 1 januari 2017.
De leden van de fractie van de SGP vragen wat de rechtvaardiging is om
gevers aan cultuur een hogere aftrek te geven dan gevers aan andere
goede doelen en of het kabinet het belang van giften aan culturele
instellingen hoger inschat dan giften aan andere ANBIs. Ook vragen deze
leden of het kabinet erkent dat andere ANBIs de dupe kunnen worden
van deze maatregel, aangezien het totaal aan giften niet groter hoeft te
worden. Zoals hiervoor is aangegeven, is de uiteindelijke bedoeling van
de multiplier niet om de donateur van die instellingen meer te bevoordelen,
maar om de instellingen in staat te stellen meer giften te werven en
meer donateurs aan zich te binden. Donateurs kunnen door de multiplier
een hogere gift aan een culturele instelling doen, zonder dat dit tot een
hogere netto bijdrage van de donateur leidt. De mate waarin de multiplier
tot meer giften voor de culturele instellingen leidt, is daarom mede
afhankelijk van de inspanning van die instellingen zelf. Zoals hiervoor is
aangegeven kan hierbij niet worden uitgesloten dat door de multiplier een
beperkte substitutie binnen de giftenmassa plaats gaat vinden. Hoewel
het kabinet niet aan bepaalde giften aan een specifieke sector meer
gewicht toekent dan aan andere giften, is een beperkte substitutie niet per
se een ongewenst effect nu er tot op heden relatief weinig particuliere
giften aan culturele instellingen worden gedaan.
De leden van de fractie van de SGP vragen of naar de mening van het
kabinet nog sprake is van een vrije gift als een belastingplichtige mogelijk
nog maar minder dan een kwart van de kosten draagt. Ook vragen deze
leden naar een onderbouwing waarom het kabinet de multiplier een
effectief instrument acht.
Zoals hiervoor aangegeven is de bedoeling van de multiplier dat culturele
instellingen meer donateurs en meer giften kunnen gaan werven. Door de
kosten van een gift op het niveau van de donateur te verlagen, kan een
donateur eerder worden bewogen te geven en bovendien een grotere gift
te doen. Hiervoor is echter wel – geheel in lijn met het kabinetsbeleid met
betrekking tot culturele instellingen – een inspanning van de culturele
instellingen nodig. Of de maatregel effectief zal blijken te zijn voor de
culturele instellingen, is daarom vooral afhankelijk van de culturele
instellingen zelf.
Tweede Kamer, vergaderjaar 2011–2012, 33 006, nr. 6 24