nota naar aanleiding van het verslag - CBF

overigens wel vrij om de schenkingen voort te zetten, maar dan op eigen
titel. Uiteraard kunnen ook zij dan weer (periodieke) giftenaftrek genieten.
Indien de donateur het «overlijdensrisico» niet bij die instelling wil leggen,
kan de donateur bij testament bepalen dat die instelling eventuele nog
niet ontvangen maar wel reeds vastgelegde periodieke giften als legaat uit
zijn of haar nalatenschap ontvangt. De uitkeringen uit legaat zijn niet
aftrekbaar als gift in de IB.
3.2. Vrijwilligers
De leden van de fractie van de PvdA vragen of er mogelijkheden kunnen
worden uitgewerkt om ook vrijwilligers die werken voor «arme» ANBI’s
giftenaftrek te laten claimen. Hierop kan ik tot mijn genoegen antwoorden
dat die mogelijkheid reeds bestaat. In het wetsvoorstel is een regeling
opgenomen waarin de ter zake bestaande jurisprudentie en uitvoeringspraktijk
is gecodificeerd. De genoemde vrijwilligers kunnen (als zij geen
vergoeding van de ANBI krijgen, en dus ook geen verklaring dat zij
hebben afgezien van een vergoeding) hun kosten als gift aftrekken als het
gaat om kosten die naar algemeen aanvaarde maatschappelijke opvattingen
behoren te worden vergoed.
Het kabinet heeft nota genomen van de mening van de leden van de
fractie van de PVV aangaande de hoogte van de salarissen van het
management van ondernemende ANBI’s die een zorginstelling zijn. Deze
leden hebben hun bedenkingen bij fiscale facilitering in dat soort situaties.
3.3. Fondswerving
De leden van de fractie van de SGP ontvangen graag een reactie van het
kabinet op het probleem dat de voorgestelde wijziging van artikel 6 van de
Wet op de vennootschapsbelasting 1969 (hierna: Wet Vpb 1969), die het
ondernemerschap stimuleert, en het voorgestelde artikel 9a van de Wet
Vpb 1969, elkaar tegen lijken te werken. Ik deel deze opvatting niet en zal
dat hierna toelichten. ANBI’s en andere stichtingen en verenigingen
genereren op steeds grotere schaal eigen inkomsten met behulp van
commerciële activiteiten. Dit is niet alleen een ontwikkeling die het kabinet
stimuleert, het is ook een ontwikkeling die ik toejuich. Om ondernemerschap
verder te bevorderen heeft het kabinet gezocht naar passende
fiscale faciliteiten die het fiscale level playing field niet te ernstig verstoren.
De voorgestelde wijziging van artikel 6 van de Wet Vpb 1969 is daar
een voorbeeld van. Door deze verruiming worden stichtingen en
verenigingen die met kleinschalige commerciële activiteiten de markt
betreden vrijgesteld van Vpb, waardoor ze niet worden geconfronteerd
met de administratieve en financiële lasten die komen kijken bij het doen
van aangifte. Deze vrijstelling geldt zolang de jaarlijkse winst de grens van
€ 15 000 niet overschrijdt. Een hogere winstgrens is niet wenselijk omdat
daarmee de concurrentieverhoudingen verstoord zouden kunnen raken.
De regeling van artikel 9a van de Wet Vpb 1969 is een andere faciliteit die
niet zozeer ziet op het bevorderen van het ondernemerschap van
stichtingen en verenigingen in zijn algemeenheid, maar op het bevorderen
van kenbare fondswervende activiteiten door fondswervers. Deze
faciliteit regelt namelijk dat opbrengsten behaald met kenbare fondswervende
activiteiten van de winst aftrekbaar zijn zolang ze in het geheel
worden aangewend voor het algemeen nuttige doel ten behoeve waarvan
de fondsen zijn verzameld. In deze gevallen gaat het vaak om aanzienlijke
bedragen. Zonder de aanscherping van deze faciliteit tot kenbare
fondswervende activiteiten zouden alle opbrengsten, behaald met
commerciële activiteiten, ongeacht de aard en omvang, ten gevolge van
een gerechtelijke uitspraak, voor aftrek in aanmerking komen. Dit zou
ANBI’s en andere fondswervers een onevenredig groot belastingvoordeel
Tweede Kamer, vergaderjaar 2011–2012, 33 006, nr. 6 6