nota naar aanleiding van het verslag - CBF

worden toegestaan bij een ANBI in die zin dat zij niet in de weg staan aan
de ANBI-status. Ook verhuur als commerciële activiteit wordt in deze
beleidslijn toegestaan, dit in antwoord op de vraag hierover van de leden
van de fractie van de SGP. Op deze vraag ga ik overigens verderop in deze
paragraaf nog uitgebreider in.
De leden van de fractie van de VVD vragen wat de gevolgen voor de
ANBI-status zijn wanneer naar de omzet van de commerciële activiteit in
relatie tot de totale omzet wordt gekeken bij instellingen die hun diensten
gratis beschikbaar stellen, maar die wel een beperkte commerciële
activiteit ontplooien zoals een souvenirwinkeltje. Naar ik aanneem is het
algemeen nuttige doel van de instelling in dit geval het gratis ter
beschikking stellen van bepaalde diensten. Van een toegestane commerciële
activiteit is namelijk, zoals hiervoor aangegeven, geen sprake als de
activiteit niet tot een opbrengst voor het algemeen nuttige doel leidt. De
hoogte van de omzet uit commerciële activiteiten in relatie tot de totale
omzet is niet relevant voor de beantwoording van de vraag of een
instelling (nagenoeg) geheel het algemeen nut beoogt. Met andere
woorden: het 90%-criterium moet niet worden uitgelegd als een inkomenstoets.
De leden van de fractie van het CDA vragen hoe het kabinet
denkt over ANBI’s die door middel van een samenwerkingsverband met
een bedrijf geld willen verwerven voor het algemeen nuttige doel.
Dergelijke initiatieven door ANBI’s kunnen op steun rekenen van het
kabinet.
De leden van de fractie van het CDA vragen verder in hoeverre wordt
toegestaan dat ANBI’s op andere wijze met hun eigen verdienmodel
gelden verwerven voor het goede doel en zij noemen daarbij een aantal
voorbeelden met het verzoek aan het kabinet aan te geven of de activiteiten
in deze voorbeelden toegestaan zullen worden. Daarbij merken deze
leden op dat voorop staat dat al deze ANBI’s geen winstoogmerk hebben,
maar door een vergoeding te vragen voor hun diensten het algemeen
nuttige doel kunnen behartigen. De voorbeelden die deze leden
aandragen zijn de volgende:
1. Een ANBI die een keurmerk uitgeeft, bijvoorbeeld op het gebied van
milieubehoud, waarbij bedrijven betalen om geaccrediteerd te
worden en te blijven.
2. Een ANBI die ouderen of gehandicapten op humane wijze huisvest en
met zorg begeleidt en daar een vergoeding voor vraagt.
3. Een ANBI die werklozen onderwijs aanbiedt op gebieden waar op de
arbeidsmarkt vraag naar is en daar een vergoeding voor vraagt.
4. Een ANBI die tegen betaling kennis en know how ter beschikking stelt
aan kleinere organisaties of bedrijven.
5. Een ANBI die aan impact investing doet, een variant op microfinanciering
met een hoger risicoprofiel en grotere betrokkenheid, omdat
er geïnvesteerd wordt in plaats van geld uitgeleend.
Zoals hiervoor is aangegeven, worden commerciële activiteiten in de
nieuwe beleidslijn toegestaan, met inachtneming van de genoemde
randvoorwaarden dat de activiteiten wel tot opbrengsten moeten leiden
en de opbrengsten ook daadwerkelijk ten goede komen aan het algemeen
nut. Bij de hier aangedragen voorbeelden lijken het doel van de instelling
en de activiteiten die de instelling daarbij als commerciële activiteit wil
ontplooien door elkaar te lopen. Zoals gezegd ziet het beleid met
betrekking tot commerciële activiteiten op het vraagstuk of een instelling
naar eigen invulling activiteiten mag ontplooien om gelden te verwerven
ter besteding aan het algemeen nuttige doel van die instelling. Door de
vraagstelling lijkt de veronderstelling op voorhand te zijn dat al deze
instellingen een algemeen nuttig doel dienen (dat niet is gelegen in de
genoemde activiteiten). Indien de ANBI-status als uitgangspunt wordt
genomen, geldt dat alle hier genoemde commerciële activiteiten in de
Tweede Kamer, vergaderjaar 2011–2012, 33 006, nr. 6 9