Kracht en steun voor ouderschap van mensen met ... - Expoo

zwaar. Ik ging ook twijfelen of ik wel kinderen had moeten krijgen, één kind dan, of dat misschien
niet goed voor mij zou zijn. Dat ik dat niet aan kon. En ik voelde mij een slechte moeder.
Dezelfde moeder:
-Het was zelfs zover dat ik op een gegeven moment als hij in de box zat en ik keek naar hem, ik
het gevoel had dat hij met een teleurstellende blik naar mij keek van: oh hij is teleurgesteld in mij.
En dan voelde ik mij nog vreselijker en ik durfde hem ook niet te pakken.
Een intens negatief gevoel van de ouder had tot gevolg dat dit het contact met
het kind belemmerde.
Recreatie en sport
Een aantal respondenten voert beperkingen aan in activiteiten met de kinderen.
Vader met drie kinderen tussen 2 en 8:
-Nee, als ik mij niet goed voel ga ik niet met de oudste voetballen of met de jongste… nee, dat
kan, dat lukt niet. Want daar kan ik dan ook niet van genieten, dat vind ik dan ook naar hun toe
gezien, een beetje oneerlijk. Dat vind ik een beetje een gemaakte sfeer
Moeder met twee kinderen van 5 en 11:
-Ja met mijn zoon voor die opnames, toen mijn zoon klein was ging ik met hem naar de speeltuin
en dit doen en dat doen. Dat doe ik met mijn dochtertje niet daar heb ik gewoon de energie niet
voor.
In de citaten wordt duidelijk dat de respondenten wel graag activiteiten met de
kinderen zouden willen ondernemen, maar daar tijdelijk of blijvend beperkingen
in ervaren.
Grenzen en structuur
Het handhaven van een vorm van discipline en het stellen en het bewaken van
grenzen is onderdeel van de opvoeding. Dat een psychische beperking in een
aantal gevallen kan leiden tot verminderde aandacht op deze punten maakt het
volgende duidelijk:
Weduwe met drie kinderen tussen 18 en 23 jaar:
-Ik wist niet hoe ik moest beginnen, de kinderen hebben alles van mij kapot gemaakt in huis. Kijk
die tafel daar m’n zoon heeft met z’n hoofd gebonkt. Dus als ze haar zin niet kan krijgen dan
smijten ze met alles in het huis. En de deuren hebben een beetje gaten, een beetje beuken. Kijk
daar ook de ramen.
Alleenstaande moeder met 18-jarige kind:
-Geen structuur geven, grenzen … En vooral wat ik aan advies heb gekregen van ADHD, ik doe het
allemaal precies andersom. Je moet dan een kind van te voren, toen hij nog klein was kan ik mij
nog heel goed herinneren, nou dan moest je zeggen van: dit en dat gaan we doen. Nou dan ging ik
bv een eindje wandelen en dan op de fiets door het bos heen, gaan we links en dat kind
voorbereiden. Nou ik ging dus het kind vertellen wat we gingen doen, maar halverwege de weg
gingen we toch weer een andere kant op.
De reactie van de ouders werkt soms averechts op de kinderen, hetgeen de
opvoeding niet makkelijker maakt.
Behalve spanningen als gevolg van de psychiatrische problematiek, kunnen er in
een opvoedingssituatie extra spanningen bij komen.
Samenwonende moeder met kind van bijna 1½ jaar:
-Op een gegeven moment, mijn zoontje begon een beetje meer zeurderig te worden bij mij, ja een
beetje ongemakkelijk. Kon hem niet altijd meer heel tevreden krijgen, die voelde achteraf dus ook
spanning bij mij, het werd mij te veel. En ja zijn, dan komt het er eigenlijk op neer dat zijn eerste
levensjaar, ja dat is mij heel erg tegen gevallen, heel erg zwaar. Ik raakte gestrest en dat heeft hij
vernomen.
Een veilige hechting die veelal in de eerste levensjaren plaats vindt, wordt
hiermee bedreigd.
18