Kracht en steun voor ouderschap van mensen met ... - Expoo

Uitleg bij het schema:
Het hebben van een psychische aandoening of het hebben van een ander ernstig
probleem kan tot een ouderschapsprobleem leiden.
Op basis van competentie, coping, en het creëren van een goede balans kan men
een strategie ontwikkelen. Men kan al dan niet behoefte hebben aan steun en
daartoe een beroep doen op het informeel netwerk of bij professionele
organisaties. Uiteindelijk zal dit een manier vormen om te werken aan herstel
en/of aan oplossingen. Dit proces wordt mogelijk afgeremd door stigmatisering
van de psychische aandoening. Het is niet zo dat er altijd een oplossing
gevonden wordt, maar in de meeste gevallen zal er wel naar worden gezocht.
De geïnterviewden in dit onderzoek hebben veel informele en professionele steun
gekregen. Deze steun is grotendeels gericht op algehele verbetering en op
opvang van zaken die een cliënt tijdelijk niet kan hanteren. Enkele mensen, en
dan gaat het voornamelijk om de Ervaringsdeskundigen, hebben ervaren dat zij
vanuit hun kracht zijn benaderd en dat zij van daaruit hebben gewerkt aan hun
eigen herstel. De meeste respondenten zijn vooral door de steun van
professionele medewerkers vooruit gekomen. Een herstel- en een
rehabilitatiebenadering kunnen worden gestimuleerd, maar dit kan een
professionele behandeling niet vervangen. Tot nu toe zijn dit verschillende
stromingen met eigen sets van attitude. Een verdere integratie van herstel-
/rehabilitatie in een behandelplan is hierbij aangewezen.
Informatie over de kinderen is verkregen via de ouders. Interviews met kinderen
zijn niet gedaan. Dit is een apart onderzoek waard. Wel is er veel informatie
vanuit het perspectief van kinderen te vinden in egodocumenten en via een
aparte groep op Facebook genaamd: Children of Parents with Mental Illness. Dit
zijn veelal volwassen kinderen. In deze groep komt een grote betrokkenheid,
solidariteit en loyaliteit met de ouder met psychische aandoeningen naar voren.
Tegelijkertijd is er ook woede over de problematiek en een gemis aan een
regelmatige ontwikkeling.
9.2 Aanbevelingen
Het advies aan hulpverleners is om niet alleen op de cliënt te focussen maar ook
op diens omgeving. Indien er in deze omgeving eigen kinderen zijn is dit zo
mogelijk het belangrijkste deel van die omgeving. Het gaat hierbij niet alleen om
aandacht voor de kinderen vanuit de hulpverlener maar vooral ook om aandacht
voor het ouderschap. Deze aandacht voor het ouderschap kan meewerken in het
herstel van deze ouders en komt daarmee indirect ook het kind ten goede. De
geïnterviewde ouders hebben meestal een werkweek van 0-50%. Dit geeft
ruimte om ouderschap uit te oefenen.
Bij steun kan men zoveel mogelijk de volgorde van informele, nabije hulp naar
meer gespecialiseerde en professionele hulp aanhouden.
Vanuit psychiatrische hulporganisaties kan men het beste zoveel mogelijk
indirect met de kinderen werken. Men kan via boekjes speciaal voor kinderen van
ouders met psychische aandoeningen en via internet, informatie geven aan
kinderen en daarnaast de ouders leren praten over de problematiek op een
manier die voor ouders en kinderen acceptabel is. Gesprekken met ouders en
kinderen dient op een kindvriendelijke locatie plaats te vinden in een neutrale
ruimte.
50