Kracht en steun voor ouderschap van mensen met ... - Expoo

In het laatste citaat blijkt dat er bewust gewerkt wordt aan het in balans brengen
van het dagelijks leven.
Een aantal respondenten vindt het lastig om een balans te houden in
ouderschap, aandacht voor psychische problematiek, huishouden, vrienden en
ruimte voor zichzelf. Hier is geschetst dat men door één van deze onderwerpen
soms uit evenwicht wordt gehaald en dat men op zoek is naar een nieuwe
balans.
4.5 Stigmatisering
Verschillende vormen van stigmatisering zijn door deze ouders naar voren
gebracht. Het gaat hierbij om het in een hokje geplaatst worden door
hulpverleningsinstanties, of door andere ouders, familie en vrienden.
a. Hulpverleningsinstanties
Bij instellingen als Jeugdzorg en Jeugdpsychiatrie, die veel ernstige problemen
zien, wordt volgens de respondenten te hard gereageerd op de problematiek.
Maar ook huisartsen lijken onvoldoende vertrouwen te hebben in hun patiënten.
Gescheiden vrouw met vier kinderen tussen 18 en 29:
-Maar het is altijd dat stempel die je toen had en het is net of die dubbel en dwars op je voorhoofd
staat. Daar heb ik heel veel, ook met jeugdzorg, kinderbescherming en weet ik veel, dat ik denk
van ja, kijk eens naar de biologische ouders, dat is in dit geval van: goh, gaat het goed of niet
goed of weet ik veel.
Een alleenwonende moeder met een kind van 12:
-Ik was voor mijn dochter al in behandeling omdat het op school ook al niet zo lekker ging, en ja
die melding is dus naar Jeugdzorg doorgegaan en dat heeft een heel eigen leven gekregen en dat
is een hele, hele heftige tijd geweest waarin jeugdzorg in plaats van ondersteunend is geweest
alleen maar controlerend was.
Dezelfde moeder:
-Ja ik heb toen zelf heb ik, ik heb daar steun bij gehad en ook in gesprekken met Jeugdzorg, maar
ja die zijn dat toen dus zo tegen mij gaan gebruiken ik heb toen gezegd van, ja de groeten, ik vond
dat juist heel erg, ik vond dat zo vals. Ik heb het toen opgezegd.
In verschillende interviews is naar voren gekomen dat Jeugdzorg schade heeft
aangebracht in het vertrouwen en in het gezinsverband.
Maar ook bij andere instanties en hulpverleners hebben respondenten
ervaringen opgedaan waarbij men zich naar beneden gehaald voelde:
Getrouwde moeder met 6 kinderen tussen 15 en 24:
-En, hebben we hulp gezocht, we zijn naar de GGz gegaan, daar hebben we gezinsgesprekken
gehad. Maar daar had ik, daar had ik veel meer het gevoel van dat, dat ik ook als een soort
schuldige werd gezien. Daar voelde ik mij eigenlijk altijd wel gefaald als moeder.
Alleenstaande moeder met kind van 2:
-In mijn zwangerschap begon de gynaecoloog al over AMK (Advies-en Meldpunt Kindermishandeling)
melding, toen was ik nog niet eens bevallen. Ik heb zoiets van nou ik krijg niet eens de
kans om te laten zien dat ik het kan.
Ook werd gemeld dat Thuiszorg en een huisarts niet adequaat inspeelden op de
situatie.
Dit zijn onderwerpen die ook veel aandacht krijgen in de media. Kennelijk weten
medewerkers van deze instanties niet goed de achtergronden hun handelen te
verantwoorden en laten zij hun cliënten met onbegrip naar huis gaan. Ook
hebben verschillende hulpverleners onvoldoende taxatievermogen om de
draagkracht van deze ouders voor het ouderschap in te schatten. Men gaat af op
26