Financieel vinger aan de pols-beleid is noodzaak 49 - Twentevisie

Huishoudboekje van Heracles Almelo is weer stabiel, maar:
Financieel vinger aan de
pols-beleid is noodzaak
49
Het huishoudboekje van Heracles Almelo is, na een periode van hectiek en
verandering, weer een toonbeeld van stabiliteit. Nu de verhuizing van nostalgie
(Bornsestraat) naar modernisme (Polman-stadion) in alle opzichten
is verteerd en verwerkt, kan de club dit jaar pronken met een positief eindresultaat.
“Bovendien,” zegt penningmeester André Oude Weernink, “zijn
we minder afhankelijk van de tv-gelden.”
(door Eddy van der Ley)
De verhuizing naar Almelo-Zuid heeft
Heracles, zoals verwacht, geen windeieren
gelegd. Het aantal sponsors breidde zich
uit van 160 naar 275, het toeschouwersgemiddelde
kreeg een flinke impuls (van
2500 naar ruim 4000) en ook het aantal
jaarkaarthouders steeg aanzienlijk tot een
totaal van ruim 2000. In die cijfermatige
wetenschap mag Heracles Almelo zich
anno 2000 een gezonde club noemen, al
valt die situatie niet los te zien van een
messcherp financieel vinger aan de polsbeleid.
“Want in de eerste divisie moet je
tegenwoordig de tering flink naar de nering
zetten,” weet Oude Weernink, in het dagelijks
leven directeur van KPMG Twente.
Kostenbewust beleid
De schatbewaarder van Heracles Almelo
weet waarover hij praat. Wil een club in
de Toto Divisie tegenwoordig niet zijn
aangewezen op reanimatieactiviteiten van
gemeentewege (zoals Volendam, Cambuur
en FC Groningen), maar toch een woordje
in de top meespreken, dan moet er worden
gesnoeid en gesneden. Oude Weernink
noemt een paar treffende voorbeelden. “In
het verleden was het zo dat spelers die op
grote afstand wonen in het Theaterhotel
overnachtten. Maar dat was veel te duur.
We hebben toen een huisje in Almelo
gehuurd. Dat was goedkoper en bovendien
konden ze dan met elkaar optrekken. Ook
hebben we met autoleveranciers leasecontracten
voor standaardauto’s gesloten. Als
een speler dan toch een grotere auto wil
rijden, dan moet hij dat zelf betalen. Dat
geldt ook voor voetbalschoenen. Voorheen
konden spelers ze gewoon op rekening
van de club bij een sportzaak afhalen. Nu
hebben ze een eigen budgetje. Komen ze
boven het maximum, dan moeten ze het
verschil zelf betalen. Al gaat het wel in
alle redelijkheid.”
Die filosofie doet ook opgeld inzake de
salariëring van spelers. “Wij betalen geen
echt hoge salarissen, dat past niet bij de
club. Spelers moeten bij ons sowieso hun
salaris waarmaken. Bij twijfel leggen we
een speler bijvoorbeeld geen hogere aanbieding
voor. We kijken scherp naar de
prijs-kwaliteit-verhouding. Jongens als
Lennart Speijer en Leeroy Echteld hebben
we tussentijds aangetrokken, maar wel volgens
onze condities. En dat houdt in: tegen
schappelijke bedragen. Nu mogen zij laten
zien dat ze voor volgend seizoen wel in
aanmerking komen voor een goed contract.
Overigens houden we de concurrentie wel
goed in de gaten, want spelers kiezen al
snel voor het grote geld van een derde divisieclub
uit Engeland. Al blijkt in de praktijk
dat ze daar snel van terugkomen.”
Lokale herkenning
Het verantwoorde salarisbeleid laat onverlet
dat die post - conform het gemiddelde
in het betaalde voetbal - nog altijd zo’n
zestig procent van de begroting omvat, dit
seizoen omgerekend zo’n 3,6 miljoen gulden.
Daarna volgen wedstrijd/trainingskosten
(pakweg 700.000 gulden) en
accommodatiekosten (600.000 gulden). De
jeugdopleiding staat voor 300.000 gulden
op de begroting, maar volgens Oude
Weernink gaat die investering zich dubbel
en dwars uitbetalen. “Er komen een paar
veelbelovende talenten aan, waar we nog
veel plezier van zullen beleven. De mensen
schreeuwen nu eenmaal om lokale
herkenning. Onze jeugd gaat nu op ‘t
Maatveld voetballen en trainen, in dat
complex gaan we ook investeren.”
Aan de opbrengstenkant van de begroting
is het grote aandeel van sponsoring en
boarding (bijna 4,5 miljoen gulden) in
deze wereld van commercialisatie nauwelijks
meer een surprise te noemen. Het
sponsorwezen is opgebouwd uit de hoofden
shirtsponsor (Dr. Rath), een tweede
shirtsponsor (Gedon), de naamgever van
het stadion (Polman, voor een periode van
tien jaar), de eigenaars van de negen skyboxen
(de meesten voor een periode van
vijf jaar), co-sponsors, subsponsors en
‘gewone’ businessclubleden. De opbrengsten
uit skyboxen zijn in eerste instantie
▼
◆ Heracles wil dit
seizoen de nacompetitie
halen, maar,
zo weet penningmeester
André
Oude Weernink:
“Door alle kosten
moet je oppassen
dat je geen verlies
draait.”
Twentevisie. 01/2001

Omvang begroting TV-gelden
1995/1996 2,4 miljoen 0,5 miljoen
1996/1997 4,7 miljoen 2,9 miljoen
1997/1998 3,3 miljoen 1,5 miljoen
1998/1999 4,1 miljoen 1,5 miljoen
1999/2000 7,2 miljoen 1,2 miljoen
2000/2001 6,0 miljoen 1,2 miljoen
Begroting in procenten
Baten 1999/2000 2000/2001
Sponsoring/boarding 68% 70%
Recettes 10% 9%
TV-rechten 19% 20%
Bijzondere baten 3% 1%
51
Uitgaven
Salarissen spelers/staf 61% 59%
Accommodatie 10% 10%
Jeugdopleiding 4% 5%
Salarissen ander personeel 9% 9%
Wedstrijd/trainingskosten 11% 12%
Algemene kosten 5% 5%
‘Voorheen haalden
spelers voetbalschoenen
op rekening van de
club bij een sportzaak,
nu hebben ze een
eigen budgetje’
Bedrijfsresultaat
1995/1996 7.000 winst
1996/1997 191.000 winst
1997/1998 10.000 winst
1998/1999 762.000 verlies (1)
1999/2000 317.000 verlies (2)
2000/2001 219.000 winst
(1) extra kosten verhuizing oude stadion, ziekte/huur spelers, laatste jaar dure
spelerscontracten ivm Sport7
(2) extra kosten nieuw stadion
ingezet om de financiering van het nieuwe
stadion mede te realiseren. Door een
andere financieringsconstructie is het
mogelijk geworden deze bijdragen in de
exploitatie van de club op te nemen. “We
hebben die bedragen vastgezet en spreiden
ze uit over het aantal contractjaren.”
Hoewel het aantal sponsors sinds de verhuizing
met driekwart is uitgebreid, denkt
Oude Weernink dat er nog enige rek zit in
de commerciële mogelijkheden. “We zullen
moeten passen en meten, maar het
moet mogelijk zijn om 320 tot 330 businessleden
te herbergen.”
Tv-gelden
Het meest fluctuatieve cijfer aan de batenkant
is door de jaren heen het tv-geld
gebleken. In het seizoen 1996/97, toen
Sport7 nog grootse plannen had, besloegen
de tv-gelden zestig procent van het
totale opbrengstenplaatje. Hoe anders is
het nu. Sport7 is allang ten grave gedragen,
de bijdrage is afgebouwd naar 1,2
miljoen gulden (tegen 2,9 miljoen in het
bewuste jaar) en procentueel is het aandeel
gereduceerd tot 20 procent van de
Almelose begroting. “Omdat het onzeker
is wat de toekomst zal brengen,” weet
Oude Weernink, “is het wenselijk dat de
club zo min mogelijk afhankelijk is van tvgelden.
Dat lukt ons aardig.”
Maar de penningmeester beseft dat een
totale onafhankelijkheid nog mooier zou
zijn, want het is niet ondenkbeeldig dat
het jaarlijkse bedrag zou kunnen dalen
naar pakweg 500.000 gulden. “Volgend
seizoen gaan we uit van een miljoen, daarna
zou dat best eens kunnen gebeuren.
Daar moeten we op inspelen, met name in
commerciële zin.” Hoewel nog een respectabel
bedrag vertegenwoordigend (540.000
gulden), moet Heracles het van de recettes
niet nadrukkelijk (meer) hebben. De club
zal ook niet hoger in de boom gaan zitten,
entreebewijzen en jaarkaarten moeten
betaalbaar blijven. “Omdat iedereen uit
Almelo en omgeving bij ons te gast moet
kunnen zijn. We zijn een club van het
volk. De prijzen zijn in het nieuwe stadion
weliswaar iets omhoog gegaan, maar daarvoor
hebben de mensen ook meer en betere
faciliteiten.”
Eredivisie
Resumerend kan gesteld worden dat
Heracles Almelo zich een gezonde club
mag noemen, maar dat de sportieve prestaties
vooralsnog achterblijven bij de verwachtingen.
“Toch willen we de nacompetitie
halen,” zegt Oude Weernink. “Dat
is en blijft ons doel. En over een paar jaar
hopen we de stap naar de eredivisie te
kunnen zetten.” Over vijf jaar “Het liefst
al eerder. Maar dit seizoen richten we ons
op de nacompetitie.” Sportief mag zo’n
toetje dan doping voor de hongerige ziel
zijn, financieel allesbehalve. “Door alle
kosten moet je zelfs oppassen dat je geen
verlies draait,” kent Oude Weernink zijn
pappenheimers.
■
Twentevisie. 01/2001