jan wagenaar.

ii2 VADEPvLANDSCflE IJTLïW
„Dat de Groot, hierom, niet gevóeglyk zou
o konnen voortgaan met handelen. Dat de
„ Gewesten zig ook tegen zyn vertrek naar den
„ Koning van Frankryk hadden verklaard. Dat
„ men den Prins met de handeling behoorde
„te laaten geworden, hem bedankende, dat
„hy de zaaken reeds zo vérre gebragt hadt.
„Dat de Leden te vooren, uit verbaasdheid
„en angst,een befluit genomen hadden, welk
„men, bedaard zynde, behoorde te veran-
„ deren." 't Slot was „dat, naar't gevoelen
„ van Amfterdam, van Gend by den Koning
„van Frankryk blyven moest; dat men de
„ Groot niet moest laaten keeren ; dat men met
„ Frankryk niet dan van wege alle de Gewes-
„ten handelen moest; doch de handeling ge-
„ heellyk laaten aan den Prinfe en de Eneelfa
„ fchen."
Wonder was 't, om te zien, hoe fpoedig alle
de Leden Amfterdam toevielen. Haarlem
erkende, rondelyk, te vooren, uit vreeze, in
de volmagt tot handeling bewilligd te hebben.
Hoorn en Enkhuizen alleen zouden gaarne gezien
hebben, 1 dat men de Groot keeren liete,en
van Gend 't huis ortboode. Doch 't befluit viel
volkomen overeenkomftig met het gevoelen
van Amfterdam. Ook zou men aan van Gend
fchryven, dat 'er verandering in den Staat voorgevallen
wasQ)). Ter Generaliteit, werdt diergelyk
befluit genomen. De verandering in den
Staat was te gewigtig, om geenen merkelyken
invloed te hebben op de raadpleegingen der Leden.
Des anderendaags, werdt, ter Vergade -
rin
00
v
'" Aant. van den Puif. Hui- yan 7 "juij IÖ>B.
Ui.