jan wagenaar.

LIV.BOEK. H I S T O R I E . 149
»lyk zou konnen gelooven. En naardemaal,
» vervolgde hy, deeze fchielyk opgekomen' -
» rampen de Gemeente niet flegts vervuld had-
» den met fchrik en ontfteltenis; maar ook met
» argwaan op de Regenten, en in 't byzonder
» op hem, fchoon geen Regent maar alleenlyk
ween dienaar zynde, naar gelang van 't be-
»leid der zaaken, welk aan zyne bedieninge
» vast was, of liever, by veelen, door onkun-
» de, gewaand werdt vast te zyn; zo kon hy,
»in goeden gemoede, niet anders oordeelen,
» dan dat het blyven in deeze zyne bedienin-
» ge der gemeene zaake nadeelig zou zyn, zul-
» lende de bcfluiten der Staaten, opgefteld door
wzynepenne, voortaan, de vereischte aange-
» naamheid by 't gemeen en fpoed in 't uitvoe-
» ren niet konnen hebben. Hy verzogt, hier-*
»om, eerbiediglyk, dat het den Staaten gen
lieven mogt, hem te ontilaan van zyn ampt,
» terwyl hy hun, op 't nederigst, dankte voor
» de gunften, hem, by verfcheiden' gelegenhe-
»den, beweezen, en vooral ook, om dat zy
»hem, in de jaaren 1653 en 1658, toege-
» (taan hadden, in geval hy, t'eenigen tyde,
» zyn Ampt nederleide, zitting te mogen neewnren
in den Hoogen Raade. Ten flot, ben
geerde hy, dat zyn last om in deezen Raa-
» de te zitten, van 't jaar 1658, mogt worden
» opgemaakt,alzo 'themfcheen eenige hardig-
» heid in te hebben,fchoon't hem, en anderen
» voor hem gegund was, dat hy, in zulk een''
«rang, zitten zou, als of hy, in 't jaar 16533.
»toen hy Raadpenfionaris werdt, tot Raads-
59 heer in den Hoogen Raade, aangefteld ge-
K 3
«weestf