Geriatrie verpleegkunde - V&VN Geriatrie

Boekbespreking “Ver Heen” door P.C. Kuipers.
Een klassieker [1 ste druk 1988] die enkele jaren
geleden opnieuw is uitgegeven. Tijdens mijn
studietijd op de HBO-V werd ik gegrepen door
de echtheid van dit boek en liet ik mijn
gedachten gaan over de beleving van een
„insider‟.
Bron: ANP 2002. Professor Kuiper (1919) was
succesvol, gerenommeerd en zich daarvan
terdege bewust. Kuiper heeft meerdere
wetenschappelijke artikelen en boeken op zijn
naam staan. Ironisch genoeg werd hij bij het
grote publiek bekend door zijn boek: “Ver
heen”. In dit boek schreef hij over zijn eigen
depressie. Daarnaast maakte hij de psychiatrie
als wetenschap toegankelijker voor een breed
publiek door regelmatig mee te werken aan tvprogramma‟s
en interviews.
Op gevorderde leeftijd werd Piet Kuiper,
gevierd hoogleraar in de psychiatrie, getroffen
door een relatief onschuldige infectieziekte.
Plotseling zag hij zich geconfronteerd met de
vraag: „Heb ik mijn leven wel goed geleefd?‟
Dit was de aanloop tot een periode van enkele
jaren, waarin hij tegen de toenemende angsten
geen verweer meer had, en zijn denken werd
beheerst door wanen.
De diagnose luidde „psychotische depressie‟.
Tot twee maal toe was maandenlange opname
noodzakelijk. De situatie leek uitzichtloos voor
zowel de patiënt als zijn omgeving. Door
behandeling in een psychiatrisch ziekenhuis -
een combinatie van psychotherapie,
medicijnen en activiteitentherapie
(kunstschilderen) - trad gaandeweg
verbetering in, wat uiteindelijk leidde tot een
volledig herstel.
Ver heen is het dramatische en persoonlijke
verslag van een psychiater die te kampen krijgt
met een aandoening die hij reeds bij vele
patiënten behandelde.
In deze bestseller beschrijft hij Kuiper in, Ver
heen: “Ik stuif naar buiten, de kamer uit,
krijsend: “God, God!”. Dit is niet uit te houden.
Ik schreeuw tegen de verpleger: “Zie je niet dat
dit de hel is?”
Na dit dieptepunt krijgt Kuiper een andere
medische behandeling en daarmee treedt ook
een duidelijke verandering op in zijn
ziektebeeld. Er wordt gekozen voor een
medicijn dat Kuiper zelf, in zijn leerboeken,
steeds had afgeraden, te weten een
zogeheten MAO-remmer.
Langzaam maar zeker krijgt de wereld weer
kleur. Kuiper begint in het kader van
„arbeidstherapie‟, weer te schilderen en
ontleent hieraan zowaar genoegen.
Kuiper heeft uiteindelijk, op aandringen van
mensen uit zijn omgeving, besloten een
verslag van zijn ziekte te schrijven. Het moge
duidelijk zijn dat het een uniek document is,
voortkomend uit een -nogal- unieke situatie.
Kuiper verloochent zijn afkomst niet en wijdt
enkele hoofdstukken aan meer
wetenschappelijke verhandelingen over zijn
ziekte en de achtergronden ervan.
Literatuur: P.C. Kuiper, “Ver Heen”.
Verschenen bij SDU Uitgeverij, „s Gravenhage,
1988.
Prof Kuipers is in 2002 overleden
Nieuwsbrief V&VN Geriatrie verpleegkunde (voorheen VVVG)-
Juni 2009 - pag. 10