aug - AV Heerenveen

Het krachtverlies dat optreedt doordat MU vermoeid
raken, moet gecompenseerd worden door de
vuurfrequentie ervan te verhogen door alsmaar nieuwe
tot dan toe nog niet actieve MU in te schakelen. Dit
geeft de drager de indruk dat de dozen steeds zwaarder
worden: het sein “draag de dozen”vanuit de hersenen
naar de voorhoorncellen moet steeds sterker worden,
omdat er steeds meer MU gerecruteerd moeten worden.
Als alle MU ingeschakeld zijn en hun voorhoorncellen
maximaal vuren, is er geen mogelijkheid meer om het
verlies aan kracht bij verdere vermoeidheid te
compenseren. In dat geval moet de drager, of hij wil of
niet, de doos neerzetten om de spiervezels de
gelegenheid te geven te herstellen. Maar met het
neerzetten van de dozen is het probleem nog niet over.
Ook de volgende dag zijn de gevolgen van het verhuizen
er nog.
Interne spierstructuren beschadigd
Bij het opstaan wordt de drager onmiddellijk herinnerd
aan het gesjouw van de vorige dag. Hij of zij heeft
spierpijn en de armen zijn stijf. De grote interne
krachten in de armspieren, noodzakelijk voor het
dragen van de de zware dozen, blijken de veroorzakers
van de pijn te zijn. Deze krachten veroorzaken namelijk
beschadigingen aan de interne structuren van de spier
waarna een proces van afbraak en heropbouw van
delen van de spier in gang wordt gezet.
Bij het dragen van een zware doos willen de spieren nog
wel verkorten maar het gewicht van de doos zorgt
ervoor dat de spieren ondanks alle moeite toch worden
uitgerekt. Omdat de spier tijdens zijn activiteit toch
verlengt, spreken we van een excentrische contractie.
Doordat de spier en de doos in tegengestelde richting
trekken, kan de belasting van de spier heel hoog
worden. Hetzelfde gebeurt bij de landing van een
sprong.
Door de grote krachten worden spiermembranen
beschadigd en daarna leidt een reeks van reacties tot
verlies van spiereiwitten in het bloed, volledige
desintegratie van delen van spiervezels, het afvoeren
van afbraakproducten en ten slotte heropbouw van
spiervezels. Gedurende de eerste vijf dagen vindt
spierafbraak plaats en worden pijn en stijfheid
ondervonden. De maximale kracht van de spieren is
sterk verlaagd. Pas na enkele weken is de spierkracht
weer geheel hersteld.
Wanneer het hele proces van spierbeschadiging,
degeneratie en regeneratie van de spier heeft
plaatsgevonden, blijkt de spier gedurende een aantal
weken beschermd te zijn tegen een nieuwe
beschadiging. Dit betekent dus dat dezelfde inspanning
wel weer leidt tot vermoeidheid, maar dat beschadiging
en daarmee spierpijn en stijfheid achterwege blijven.
Het is dus begrijpelijk dat bijvoorbeeld echte verhuizers
en flink trainende sporters niet dagelijks gekweld
worden door pijnlijke, stijve armen, rug- en beenspieren.
Wie wil verhuizen, kan zich beter vooraf realiseren dat
fitheid en spieren er zwaar onder zullen lijden. Voor wie
desondanks besluit om zelf de klus te klaren, is er geen
beter advies dan eerst andere mensen te helpen met
verhuizen……
Over belasting is een rubriek van:
Marianne Vlasveld (inspanningsfysiologe)
Chris Groothoff (sportfysiotherapeut)
25