nl - Bureau fédéral du Plan

Working Paper 13-02nabijheid van rivieren, de kustlijn, enz. Historische ameniteiten zijn de aanwezigheidvan monumenten, architecturale hoogstandjes, mooie parken, herenhuizenen ander aandenken aan vroegere tijden die een esthetische beleving oproepen bijde bewoners. Moderne ameniteiten, ten slotte, zijn een buitenbeentje. Ze wordenimmers endogeen bepaald in tegenstelling tot de twee vorige categorieën. Het niveauvan deze laatste categorie wordt grotendeels bepaald door de huidigeeconomische situatie in een buurt, in hoofdzaak het lokale inkomensniveau. Dezeameniteiten zijn bijvoorbeeld restaurants, theaterzalen, zwembaden enz.Brueckner et al. stellen dan dat het beschikbaar inkomen gelijk is aan y – tx met yhet inkomen, t de pendelkost per afgelegde mijl, en x de afstand tot het CBD (CentralBusiness District). De budgetbeperking wordt dane + pq = y - txmet p de prijs per eenheid woning. De helling van de prijsfunctie wordtp’(x) = -t/q(x) + a’(x)u a /(p(x)u e )Wanneer geen rekening gehouden wordt met ameniteiten (zoals dit het geval isin het standaard stedelijk model, zie Alonso, 1964) valt deze laatste term weg zodatwe merken dat de prijsfunctie daalt met de afstand tot het CBD en toeneemtmet de grootte van de woning.Indien wel rekening gehouden wordt met ameniteiten, dienen we twee scenario’ste onderscheiden. In een eerste scenario zullen ameniteiten belangrijker zijn inhet centrum dan in de periferie (a’(x) < 0 met a(x) een functie die het niveau vanameniteiten weergeeft naargelang de afstand tot het centrum). Dit scenario zal ertoeleiden dat bewoners geneigd zijn binnen de stadsmuren te blijven en deruimtelijke uitzaaiing, waarvan eerder sprake, binnen de perken gehoudenwordt. Wanneer a’(x) > 0 of meer ameniteiten vast te stellen zijn in de periferie, isde kans groot (het teken van p’(x) is dan niet eenduidig vast te stellen) dat hetwoonpatroon omgekeerd wordt en dus meer gezinnen zich in de periferie willenvestigen.Wanneer we, zoals in Brueckner, Thisse en Zénou, een onderscheid gaan makenvolgens het inkomen van deze gezinnen (een tweedeling rijk-arm) en aannemendat rijken een hogere marginale ameniteitswaardering hebben dan armen, danzal naargelang de verdeling van de ameniteiten het traditionele lokatiepatroonomgekeerd worden, waardoor rijken zich in het centrum vestigen als de ameniteitendaar hoger zijn. Een tekenend voorbeeld is Parijs. Ameniteiten blijken duseen belangrijke determinant in het residentieel woonpatroon van gezinnen.Na dit theoretisch overzicht van de migratieliteratuur bekijken we in de volgendeparagrafen de woonsituatie in België. Heel specifiek is de opdracht na te gaan ofen in hoeverre de Belgische bevolking geconcentreerd woont en of er een veranderingis vast te stellen in het woongedrag van de bevolking, met anderewoorden, of er gemigreerd werd/wordt en zo ja van waar naar waar. Een eerstestap bestaat erin enkele indicatoren te berekenen om de bevolkingsconcentratiesvast te stellen. We lichten daarbij steeds de vijf Belgische grootsteden Brussel,Antwerpen, Gent, Charleroi en Luik op, omdat zij bij uitstek het onderwerp vandeze studie uitmaken.23