nl - Bureau fédéral du Plan

Working Paper 13-02bekomen we onderstaande kaart. Op deze kaart wordt het duidelijk dat het merendeelvan de agglomeraties worstelt met een daling van de dichtheid, terwijl inde banlieue en buiten het stadsgewest sterke stijgingen zijn vast te stellen.FIGUUR 6 - Evolutie in inwonersaantal van Belgische gemeenten voor de periode1991-2001Ru.shpEvo Legende dichtheid-0.09 - 00 - 0.060.06 - 0.120.12 - 0.33Bruxelles-Brussel0 60 kmWNSEBron: NIS, eigen berekening.De combinatie van voorgaande tabellen en bovenvermelde kaart wijzen in derichting van een stadsleegloop en de daarmee samenhangende suburbanisatie,gelet op de stagnerende bevolking. Enerzijds stellen we vast dat gemeenten meteen hoog inwonersverlies centrumsteden of agglomeratiegemeenten zijn, terwijlde hoogste bevolkingsaangroei systematisch kan vastgesteld worden in banlieuegemeentenof gemeenten in de forensenwoonzones van de stadsgewesten. Wekunnen voorzichtig stellen dat we hierin een aanwijzing vinden waarom de bevolkinguit de kernsteden wegtrekt en zich vestigt in de nabijheid van de stedenmet een voet in de groene rand.Dat leidt letterlijk tot een grenzenverlegging van de steden, met andere woordende traditionele middelgrote en grote steden evolueren zo tot een regionale stedelijkheid.De stad is niet langer kernstad, maar wordt een stadsgewest (Van derHaegen & Pattyn, 1979) waarin de agglomeratie aangevuld wordt met een belangrijkebuitenzone, de banlieue. Ook de forensenwoonzone (gemeenten die alsgevolg van de rurbanisatie van het vroegere platteland meer en meer inwonersaantrekken die pendelen tussen hun woonplaats in het rurale gebied en hunwerkplaats in de agglomeratie) vult dat stadsgewest verder aan (maar maakt erin theorie geen deel van uit) en vormt zo een nog ruimer stedelijk geheel, het stedelijkleefcomplex genaamd. De uitzwerming naar de forensenwoonzone is teverklaren door onder andere de lagere kostprijs van bouwgrond op grotere af-41