PBL_2014_Kiezen én delen_1358

omgeving. Daar waar de gebruiker zijn oordeel dus velt op basis van zijn ervaring in dehele keten, heeft vooralsnog niemand daarvoor de verantwoordelijkheid.Incrementeel en kleinschalig ontwikkelen: biedt kansen voor beter benuttenen omgaan met onzekerheidDe laatste, vrij recente strategie voor een betere afstemming tussen verstedelijkingen infrastructuur die we hier noemen is incrementele, kleinschalige ontwikkeling.Zowel de zogeheten ‘organische’ gebiedsontwikkeling (op het gebied van ruimte) alsde geleidelijke verbetering en opschaling van vervoerssystemen (op het gebied vaninfrastructuur) biedt aanknopingspunten om bestaande ruimte en infrastructuur beterte benutten en te reageren op (toegenomen) onzekerheden (aanpassen, faseren).Een kanttekening hierbij is dat de dekking van de kosten van infrastructuur die eengrote aanvangsinvestering vergt (denk aan een nieuw station of een spoorverbinding)vanuit verspreide kleine grondexploitaties en op basis van een gefaseerde planningproblematisch kan zijn.Drie kansrijke hoofdlijnen voor een verbetering van deafstemming tussen verstedelijking en infrastructuurTot slot hebben we enkele van de meest kansrijke elementen uit de bovenstaandeoplossingsrichtingen gebundeld in drie hoofdlijnen die het beleid in Nederland kanvolgen om de afstemming tussen verstedelijking en infrastructuur te verbeteren:– inzetten op nabijheid als strategie om zowel de bestaande infrastructuur als debestaande stad beter te benutten;– een verbeterde implementatie van transit oriented development door belangen bijeente brengen;– versoepeling van verplaatsingsketens door het functioneren van de keten tot eengedeelde verantwoordelijkheid te maken.Deze drie hoofdlijnen hebben elk een eigen positie binnen de domeinen vanverstedelijking en infrastructuur, de ene wat meer ruimtelijk, de andere wat meermobiliteitsgericht. Toch zal blijken dat bij elk van de drie de samenhang tussenverstedelijking en infrastructuur belangrijk is voor het succes. De eerste, inzetten opnabijheid, is vooral ruimtelijk van aard maar wel georiënteerd op een betere benuttingvan niet alleen stad maar ook bestaande infrastructuur. De tweede, TOD beter implementeren, belicht de complexiteit van de aansturingsvraagstukken op het snijvlak vanruimte en infrastructuur. De derde, versoepeling van verplaatsingsketens, richt zich ophet eerste gezicht vooral op het mobiliteitsvraagstuk al zal blijken dat de ruimtelijkecondities hierbij een belangrijke rol spelen. Hieronder werken we deze drie hoofdlijnenuit in het licht van de geschetste ontwikkelingen en de huidige beleidsambities. Daarbijkomen zowel de kansen als de risico’s aan bod.Bevindingen | 23